Δευτέρα 28 Απριλίου 2008

Σπασμένα κόκκινα αυγά

Ανεστραμμένα ερυθρά αιμοσφαίρια
Καρφί στο μεταίχμιο
Μυρωδιά καμμένης σάρκας
Χαϊδεύει το επιθήλιο
Σμήνη μολύβδου στον αέρα
Χωρίς κεφαλή

Ο εκτός αυτών
Με μη εξειδικευμένους υποδοχείς
Στρέφει το βλέμμα αλλού:

Στο μίσος που έχετε για τους άλλους
(βολεύει η διπλή σημασία του «αλλότριου»)
Στον φόβο που κρατάτε προσευχή
Στη μαθημένη ταπεινοφροσύνη
Στο αντανακλαστικό δέος έναντι αυθαίρετων σχημάτων
Στον γλωσσοδέτη που αλυσοδένει τις όμορφες λέξεις
Στις προϋποθέσεις της άνευ όρων αγάπης
Στην αναίσχυντη επιβολή αιδούς
Στην αγωνία να κατευνάσετε ό,τι παλλόμενο

Και όλα τούτα για μια ελπίδα
Που ανοίγει τα πόδια της στους περαστικούς
Με τον ίδιο τρόπο που το κομμένο φύλλο ταλαντεύεται


Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

Νόστος από έβενο

Η αϋπνία είναι κάτι που έχω συνηθίσει πλέον. Είπα σήμερα, πριν φύγω για δουλειά, να ρίξω παγωμένο νερό στο κεφάλι μου, να φτιάξω δυνατό καφέ και να καπνίσω ένα εγγλέζικο χαρμάνι. Νομίζω ότι βρήκα και την κατάλληλη μουσική υπόκρουση.

Καλημέρα.

Δευτέρα 21 Απριλίου 2008

Εσπρεσσάκι σκέτο, πίπες και καπνοί στο κέντρο

Την Κυριακή είχαμε μια συνάντηση με φίλους συγκαπνιστές. Η έννοια της επισημότητας έχει αρχίσει να ξεφτίζει στο κεφάλι μου. Όπως σαφώς εξηγείται και σε ένα κείμενο του online pipe club, οι ιστοσελίδες δεν θέλουμε να λειτουργούν ως δίαυλοι επικοινωνίας (τουλάχιστον από τη στιγμή που ζούμε στην ίδια χώρα), αλλά ως σημεία αναφοράς. Ως αφορμές για πιο ουσιαστική επικοινωνία. Για αυτό και δεν θα πω ότι η συνάντηση ήταν συνάντηση των "Καπνοσυριγγιστών". Ήταν συνάντηση καπνοσυριγγιστών. Ανθρώπων που μοιράζονται το ίδιο πάθος για τις πίπες και τους καπνούς. Η δουλειά του διαδικτύου εν προκειμένω αρχίζει και σταματά στην πρώτη επαφή. Μιλήσαμε αρκετές ώρες για καπνούς και σχεδιαστές. Έμαθα αρκετά και ευχαριστώ τους συγκαπνιστές που μοιράστηκαν τη γνώση τους. Η κουβέντα (ευτυχώς) δεν περιορίστηκε στον καπνοσυριγγισμό. Συζητήσαμε, διαφωνήσαμε και συμφωνήσαμε κατά περιπτώσεις. Αυτό που θέλω να πω τόση ώρα είναι ότι πέρασα όμορφα το απόγευμα της Κυριακής. Και φαντάζομαι ότι η επόμενη συνάντηση θα είναι καλύτερη. Έχουμε αφήσει και ανοιχτές κουβέντες ;-).

Να' στε καλά. Χάρηκα που σας γνώρισα.

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Frank Method 1 of 3

Μια λίγο χρονοβόρα μέθοδος για να γεμίσεις την πίπα σου. Την έχω δοκιμάσει και δουλεύει σχετικά καλά (υπ' όψιν: δεν έχω τελειοποίησει ακόμα την τεχνική). Όπως και να έχει, είναι μια πρόταση.

Frank Method 2 of 3

Το δεύτερο μέρος.

The Frank Method 3 of 3

Το τρίτο και τελευταίο μέρος.

H πρώτη churchwarden (περίπου)

Ήταν μέρα αγοράς. Από εκείνες που έχεις σκοτωθεί στη δουλειά από τα χαράματα και ευτυχώς τα μαγαζιά είναι ανοικτά μέχρι τις οκτώ. Στάση μετρό και αποφασίζεις να πας αντίθετα από το σπίτι. Κέντρο, στάση Παν/μιο. Μπαίνω στου κ. Ρέντζη. Ευγενής χαιρετισμός και καρφί στα συρτάρια των Stanwell. Είχα κοζάρει από καιρό μια κοντόχοντρη αμμοβολής. Αλλά δεν ήταν εκεί. Κάποιος μου την είχε κλέψει (χαρά στον που την έχει). Χάζεψα αρκετές. Καταλήγω, λοιπόν, σε τρεις. Το εξάγωνο αμμοβολής, τον γυριστό σκύλο και την παριστάνουσα κολοκύθα καίτοι ξύλινη. Με μη εξηγήσιμες διαδικασίες, επιλέγω το εξάγωνο. Έχω ήδη μια smooth Hexagon και είπα να τη ζευγαρώσω. Συνήθως οι αμμοβολής βγαίνουν με κάποιες πλευρές λείες, αλλά αυτή είχε λείο μόνο το χείλος.





Τη στιγμή που έβαζα την Calabash πίσω στη θέση της, παρατήρησα ότι εκεί υπήρχε ένα μακρύ επιστόμιο Stanwell. Απόρησα, καθ' ότι γνώριζα ότι μόνο οι HCA πωλούνται με διπλό επιστόμιο. Επιχείρησα να βάλω το εν λόγω επιστόμιο στην Calabash. Τέλεια εφαρμογή. Ρώτησα τον πωλητή αν η Stanwell βγάζει την Calabash με διπλό επιστόμιο. Ο πωλητής με παρέπεμψε στον κ. Ρέντζη, ο οποίος με πληροφόρησε ότι το επιστόμιο είναι όντως από HCA, αλλά ορφανό. Κατόπιν μου είπε ότι ταιριάζει σε όλες τις Stanwell, ότι μπορώ να επιλέξω όποια μου αρέσει και θα πάρω μαζί δωράκι το επιστόμιο. Αυτό που πάντα έψαχνα ήταν μια churchwarden με μεγάλο μπωλ. Και η μετατροπή της Hexagon σε churchwarden Hexagon έλαβε χώρα. Το κάπνισμά της (με οποιοδήποτε επιστόμιο) επιβεβαιώνει για ακόμα μια φορά την ποιότητα Stanwell. Εκτός αυτού, είναι πραγματικά ένα κόσμημα:




Σάββατο 19 Απριλίου 2008

Η Πρώτη Falcon

Τον τελευταίο καιρό έχω απροσδόκητες συναντήσεις. Μετά τον μικρό μου σκύλο, η Falcon International. Είχα βαλθεί να ανακαλύψω σημεία πώλησης καπνοσυρίγγων στη γειτονιά μου. Έμπαινα, λοιπόν, στα πιο απίθανα καταστήματα (είχα, βέβαια, exclusion criteria - δε ρώτησα στους φούρνους) και ρωτούσα αν πουλάνε πίπες. Μετά από κάμποσες απογοητευτικές αποκρίσεις (συχνά συνοδευόμενες από ειρωνικό μειδίαμα), πέτυχα διάνα. Μια Falcon International (straight dublin, smooth bowl) σε εξαιρετικά καλή τιμή. Στο διαδίκτυο της πετυχαίνω στα $50-$60. Στα εδώ καταστήματα, η χαμηλότερη τιμή που έχω πετύχει είναι 60 ευρώ. Οπότε καταλαβαίνετε τη χαρά που βίωσα βλέποντας το ταμπελάκι να γράφει €30. Εκτός από την ευχάριστη συγκυρία (οut of money, out of luck, looking for a falcon pipe), αντιμετωπίζω την αγορά αυτή ως μια ακόμα ανακάλυψη. Ας κάνουν "πιφ" οι high grade snobs για τα ταπεινά μου κατοικίδια (ιδιότυπη συνύπαρξη κυνός και πτηνού, τω όντι). Αυτές οι μικρές ανακαλύψεις είναι που μετατρέπουν μια απλή αγορά σε κυνήγι θησαυρού.

Προχωρώ στο νεοαποκτηθέν γεράκι. Καταρχάς αποτελείται από τρία τμήματα:



Το επιστόμιο δεν είναι από ακρυλικό ή βουλκανίτη, αλλά, δυστυχώς, από εύκαμπτο και μαλακό πλαστικό (πάλι στα φτηνιάρικα πέσαμε):


Είχε ένα περίεργο φίλτρο, το οποίο δεν είχα ξαναδεί. Σαν τα εξάρια στη διατομή, αλλά μακρύτερο (στο μήκος των 6mm medico paper filters). Μάλλον πατεντούλα της falcon, όπως και τα dry rings.


Ένα σημαντικό στοιχείο της Falcon είναι ότι εσωτερικά του shank και της βάσης του μπωλ υπάρχει αλουμίνιο. Η ιδέα είναι ότι έτσι ψύχεται ο καπνός.

Ακριβώς κάτω από το μπωλ υπάρχει ένας θάλαμος, ο οποίος (θεωρητικά τουλάχιστον) βοηθά στην ψύξη του καπνού.

Ο συγκεκριμένος θάλαμος χρησιμεύει επίσης στη συγκέντρωση της υγρασίας, ώστε να επιτυγχάνεται και στεγνό κάπνισμα. Το δαχτυλιδάκι (dry ring) στο κέντρο μαζεύει τα υγρά και έτσι δεν περνούν στο επιστόμιο.

Το μπωλ βιδώνει πάνω στην αλουμινένια βάση του. Αυτό έχει κυρίως οικονομική σημασία. Έχοντας ένα stem, μπορείς με πολύ λιγότερα χρήματα να αγοράσεις ένα δεύτερο μπωλ, αποκτώντας στην ουσία δύο πίπες. Η συνήθης τακτική είναι κάποιος να έχει 1-2 stems και περισσότερα bowls. Καλό rotation και εξοικονόμηση χρημάτων.

Η τρύπα βρίσκεται στο κέντρο του μπωλ. Από εκεί περνά ο καπνός στον θάλαμο και κατόπιν στο shank.


H Falcon μου προς το παρόν κάνει λιγότερα απ' όσα υπόσχεται. Με χαλάει ιδιαιτέρως το υλικό του επιστομίου, το οποίο, εκτός των άλλων ζεσταίνεται αρκετά. Κατά τα άλλα είναι μια σχετικά όμορφη πίπα (χωρίς όμως ιδιαίτερα νερά στο μπωλ), που καπνίζει καλά για τα λεφτά που έδωσα. Ο καθαρισμός της είναι πιο χρονοβόρος από αυτόν των συμβατικών καπνοσυρίγγων, γεγονός που με κουράζει (καθ' ότι είμαι φύσει και θέσει τεμπέλης). Παρ' όλα αυτά, καπνίζει στεγνά και η ευκολία που σου παρέχει με την εναλλαγή των bowls είναι ένα σημαντικός παράγων. Τελικά στο μέλλον ίσως αγοράσω μερικά extra bowls, ίσως και ένα αλουμινένιο stem.

Μερικές πόζες ακόμα:








Keep on puffin'

Δευτέρα 14 Απριλίου 2008

Cobs & Burley

Μετά από αρκετές δοκιμές, πιστοποίησα αυτό που έχω ακούσει πολλάκις. Τα καλαμπόκια αγαπούν το burley. Αν εξαιρέσουμε το καλαμποκένιο αυγό μου που προτιμά τον Sodalit, όλα τα υπόλοιπα αποδίδουν τα μέγιστα με burley blends. Εδώ και μερικούς μήνες είχα αρχίσει να αναρωτιέμαι αν όντως το να αφιερώνεις μια πίπα σε ένα είδος καπνού (ή, αν είσαι πιο ψυχαναγκαστικός, σε ένα συγκεκριμένο χαρμάνι) έχει κάποιο νόημα. Τελικά έχει (τουλάχιστον ένας αδρός διαχωρισμός για english blends, VAs, Aromatics). Ύστερα, όμως, προκύπτει το πιο δύσκολο ερώτημα: Ποια καπνοσύριγγα για ποιον καπνό;

Τουλάχιστον έκανα μια αρχή: Θα αφιερώσω μερικά cobs σε τρία ή τέσσερα συγκεκριμένα burley blends.

Μια σκοτούρα λιγότερη.

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Ύγρανση καπνού

Ωραία. Αν ο καπνός είναι πολύ υγρός, τότε ανοίγουμε την κονσέρβα και αφήνουμε τον αέρα να κάνει τη δουλειά του. Χωρίς ανθρωποφαγικά ένστικτα, παρ' όλα αυτά, "για να νοστιμίσει το κορμί του". Αν όμως είναι πολύ στεγνός, τι κάνουμε, ελλείψει χρονομηχανής? Εύκολο. Πρέπει να επαναφέρουμε την υγρασία, αλλά σταδιακά. Έχω δοκιμάσει δύο λύσεις, που σε γενικές γραμμές δουλεύουν καλά. Αν ο καπνός είναι σε σακουλάκι, το οποίο μεταφέρετε για να φουμάρετε σε εξωτερικούς χώρους, μια εύκολη και πρακτική λύση είναι οι μικροί υγραντήρες. Μπορείτε να τους βρείτε εύκολα στο εμπόριο και είναι φτηνοί. Απλώς τους εμβαπτίζετε σε κρύο νερό για μερικά δευτερόλεπτα, σκουπίζετε καλά την εξωτερική τους επιφάνεια και τους πετάτε στον καπνό. Μετά από μερικές ώρες σίγουρα θα δείτε αποτελέσματα. Περιστασιακά, αναμοχλεύετε τον καπνό, ώστε να υγραίνεται ομοιόμορφα.

Υπάρχουν μεταλικοί υγραντήρες:


Και υγραντήρες από πηλό:


Μέχρι στιγμής έχω χρησιμοποιήσει μόνο τον πρώτο τύπο. Και πάει καλά.

Βέβαια, το καλύτερο είναι να μην έρχεται σε άμεση επαφή το νερό με τον καπνό. Μια λύση για τους καπνούς σε βάζα ή σε κονσέρβες (μιλάμε για αυτούς που μένουν σπίτι, αναμένοντας στο ράφι να επιλεγούν σε στιγμές γαλήνης) είναι η εξής:

Κόβετε ένα κομμάτι αλουμινόχαρτο στις διαστάσεις ενός σπιρτόκουτου. Κόβετε ένα ιδίων διαστάσεων κομμάτι απορροφητικού χαρτιού και το διπλώνετε κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να έχει κατά προσέγγιση τη μισή περίμετρο από αυτή του κομματιού αλουμινόχαρτου. Ποτίζετε με κρύο νερό το χαρτί και το τοποθετείτε πάνω στο αλουμινόχαρτο. Τέλος, ακουμπάτε το αλουμινόχαρτο πάνω στον καπνό και κλείνετε το βάζο. Έτσι, το αλουμινόχαρτο εμποδίζει το χαρτί να έρθει σε άμεση επαφή με τον καπνό. Σταδιακά το νερό εξατμίζεται και ο χώρος εντός του βάζου καθίσταται πλήρης υδρατμών. Στην ουσία, αυξάνουμε τεχνητά την εντός του βάζου υγρασία. Κατ' αυτόν τον τρόπο ο καπνός ανακτά αργά και ομοιόμορφα τη χαμένη του υγρασία.

Μια επισήμανση: Στην περίπτωση που επιχειρούμε επαναφορά της υγρασίας ενδέχεται ο καπνός να χάσει λίγο από το άρωμα και τη γεύση του. Οπότε φροντίζουμε το σακουλάκι, το βάζο, η κονσέρβα ή οποιοδήποτε άλλο μέσο αποθήκευσης να είναι κλεισμένο καλά, ώστε να καθυστερούμε εξαρχής την ξήρανση.

Σάββατο 12 Απριλίου 2008

Wet nightmares

Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι τη μέση του μπωλ όλα πάνε καλά και μετά ξεσπά η κόλαση. Υγρό κάπνισμα, δάγκωμα στη γλώσσα, πικρή γεύση. Και αναρωτιέσαι τι πάει στραβά. Έχεις πληρώσει αδρά για να αγοράσεις έναν καλής ποιότητα καπνό. Έχεις δώσει αρκετά χρήματα για να αγοράσεις μία αξιοπρεπή καπνοσύριγγα γνωστής φίρμας, της οποίας η μηχανική φαίνεται άριστη και το ξύλο της καλό. Και παρ' όλα αυτά, η στοματική σου κοιλότητα υποφέρει κάθε φορά που καπνίζεις.

Κάτι σαν εσωτερικός μονόλογος τα παραπάνω. Όλες-όλες 3-4 είναι οι φορές που έχω φτάσει τον καπνό και την πίπα μου στα όριά τους. Και όταν λέω όρια, εννοώ καπνιστικής απόλαυσης. Κατά κάποιον τρόπο, ανακάλυψα εκ νέου τον Erinmore μερικούς μήνες μετά την πρώτη φορά που τον κάπνισα.

Τρεις είναι οι βασικοί παράγοντες που προκαλούν υγρό κάπνισμα. Καταρχάς, το έντονο και νευρικό κάπνισμα. Όταν κάποιος τραβά τζούρες, όπως και στο σιγαρέττο, γρήγορα και νευρικά, αυξάνει κατά πολύ τη θερμοκρασία εντός του μπωλ. Αυτό δεν κάνει μόνο κακό στην καπνοσύριγγα, αλλά έχει ως συνέπεια την αύξηση της υγρασίας. Δευτερευόντως, το κακό "πακετάρισμα" του καπνού. Όταν σπρώχνεις με μανία τον καπνό στο μπωλ, η συνέπεια είναι η πλήρωση των κενών. Ελλείψει κενών, έχουμε δυσκολία στην κυκλοφορία του αέρα. Οπότε ο καπνιστής υποχρεούται να καπνίσει με ένταση για να κρατήσει την εστία αναμμένη και να γευθεί τον καπνό. Το αποτέλεσμα είναι και πάλι η αύξηση της υγρασίας. Ο τρίτος παράγων είναι η υγρασία του καπνού πριν αυτός εναποτεθεί εντός του μπωλ. Πολλές φορές η υγρασία του καπνού εντός της συσκευασίας του είναι ανώτερη της επιθυμητής. Το πόσο υγρός πρέπει να είναι ο καπνός είναι ένα θέμα, ως έναν βαθμό, καθαρά προσωπικού γούστου. Ένας γενικός μπούσουλας είναι ο εξής: Κρατήστε μια μικρή ποσότητα καπνού σφιχτά ανάμεσα στα δάχτυλά σας και μετά από 1-2 δευτερόλεπτα αφήστε την να πέσει. Αν τα κομμάτια του καπνού παραμένουν ένα σώμα, τότε είναι πολύ υγρός. Αν θρυμματίζονται καθώς τα κρατάτε, τότε είναι πολύ στεγνός. Στην πρώτη περίπτωση, πάρτε μια μικρή ποσότητα καπνού (1-2 καπνίσματα) και αφήστε την πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί για 1-2 ώρες. Ελέγξετε ξανά την υγρασία. Αν είναι ακόμα πολύ υγρός, υπομονή για μερικές ώρες ακόμα. Αυτό είναι μια καλή βάση. Από εκεί και πέρα, κάθε καπνιστής σιγά-σιγά ανακαλύπτει την ιδανική υγρασία, βάσει του δικού του γούστου.

Αυτά τα ολίγα για το ψυχρό και στεγνό κάπνισμα. Ξηραίνουμε λίγο τον καπνό, πακετάρουμε χαλαρά και καπνίζουμε τεμπέλικα. Άλλωστε, η βασική επιδίωξη του φουμαροκαπνοσυριγγισμού είναι η απόλυτη γαλήνη.

Παρασκευή 11 Απριλίου 2008

Η ελιά η τιμημένη

Η ψηφοφορία έκλεισε. Το ρείκι κέρδισε πανηγυρικά. Έτσι είπα κι εγώ να γράψω για την ελιά. Είναι η διαστροφή της ενοχλητικής αλογόμυγας για όσο με παίρνει. Διότι, αν κοιτάξω γύρω μου τους μεσήλικες, στην πλειονότητά τους ταυτίζονται με τα οκνηρά άλογα. Ή, μάλλον, τα πράγματα είναι χειρότερα. Ως άλλος ήρωας ενός εναλλακτικού ιονεσκικού Ρινόκερου, βλέπω τους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σταδιακά σε βαριεστημένους ίππους, ασχέτως δημογραφικών παραγόντων. Και επειδή τώρα τελευταία χλιμιντρίζω στον ύπνο μου, λέω να γράψω ό,τι προλάβω ως εντετμημένο εξάποδο.

Τη βρήκα σε ένα κατάστημα που πουλούσε ηλεκτρονικά είδη. Ανάμεσα στα ρολόγια, τα κινητά τηλέφωνα και τις φωτογραφικές μηχανές, υπήρχε μια βιτρίνα με ξεχασμένες πίπες. Γενικά τα καταστήματα τύπου "τα έχω όλα και συμφέρω" δε μου αρέσουν. Αλλά έριξα μια ματιά. Αρχικά τίποτα το ιδιαίτερο. Βαριά λακαρισμένες, κακοφτιαγμένες πίπες στην πλειονότητά τους. Και έκανα τη μαγική ερώτηση: "Έχουμε κάτι άλλο;"

Πήγε μέσα ο υπάλληλος και γύρισε με ένα σκονισμένο ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο κουτί. Η σκόνη πάνω στο κουτί ήταν πλέον συλλεκτική. Και μετά το άνοιξε: μια πανέμορφη ανοιχτόχρωμη καπνοσύριγγα άρχισε να με φλερτάρει. Εξαιρετικά νερά, καθαρό ξύλο, ωραίο δαχτυλιδάκι και δέσιμο με το ακρυλικό επιστόμιο. Τα 40 ευρώ μου φάνηκαν λογική τιμή. Την άφησα μόνη της στο κατάστημα για 2 μέρες, φοβούμενος ότι κάποιος άλλος μπορεί να μου την κλέψει. Ευτυχώς όταν γύρισα ήταν ακόμα εκεί. Έτσι προσέθεσα μια καπνοσύριγγα φτιαγμένη από ρίζα ελιάς στη συλλογή μου. Αν και ήταν γυμνό το εσωτερικό του μπωλ της, σιγά-σιγά έστρωσε και τώρα μένει να αποφασίσω αν θα την αφιερώσω κάπου. Καπνίζει εξίσου καλά τα εγγλέζικα χαρμάνια και τα virginias. Και όσο καπνίζει, τόσο σκουραίνει. Αυτή η παράλληλη ωρίμανση την κάνει ακόμα πιο όμορφη. Διότι ξέρω ότι τουλάχιστον η καπνοσύριγγά μου δε θα χλιμιντρίσει ποτέ.

Να η ελιά η τιμημένη



Και ένα κοντινό στα υπέροχα νερά της



Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Ελληνικές καπνοσύριγγες IV: "Καλημέρα, σκύλε"

Κάπου εδώ τελειώνει προς το παρόν η αναζήτηση ελληνικών καπνοσυρίγγων. Οι Alexander, Fallion και Amadeus δεν με κέρδισαν τελικά. Είπα να δοκιμάσω και την τελευταία ελληνική φίρμα που ξέρω. PipeX με έδρα το Λυγουριό, κοντά στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Κάθε φορά που βρισκόμουν στο θέατρο, σκεφτόμουν να πεταχτώ, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερα. Ίσως στο μέλλον. Είχα στο νου μου, λοιπόν, να βρω μια PipeX. Και τελικά τη βρήκα απροσδόκητα. Σε ένα κατάστημα που είναι κάτι μεταξύ ψιλικατζίδικου και mini market με είδη δώρων. Περίεργη κατάσταση. Ήμουν στο ταμείο να πληρώσω κάτι τη στιγμή που πήρε το μάτι μου ένα πολύ όμορφο μικρό smooth straight bulldog. Κατά διαβολική σύμπτωση, τον ίδιο καιρό αναζητούσα έναν σκύλο να προσθέσω στη συλλογή μου. Με την τιμή να είναι εξαιρετικά δελεαστική, ήταν πολύ δύσκολο να αντισταθώ. Μπορεί να τα έχει τα γεμισματάκια της, αλλά είναι εν όλω μια πολύ όμορφη μικρή καπνοσύριγγα, ιδανική για τα αγαπημένα μου virginias. Είναι στο στρώσιμο ακόμα, αλλά η πρόγνωση είναι καλή.



Τώρα που μου έφυγε και αυτός ο καημός, στρέφομαι αλλού. Οπότε, η ενότητα για ελληνικές καπνοσύριγγες κλείνει προς το παρόν. Από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το σπορ, οι προτιμήσεις και τα standards μου άλλαξαν. Αυξανόμενης της (ακόμα μικρής) συλλογής μου, δυστυχώς, τα εγχώριας παραγωγής κομμάτια μου έπεσαν στην κατάταξη. Αλλά επειδή γούστα είναι αυτά και οι κρίσεις καθαρά υποκειμενικές, κλείνοντας την ενότητα αυτή, ποστάρω τις ηλεκτρονικές διευθύνσεις, όπου μπορείτε να χαζέψετε τις ελληνικές καπνοσύριγγες:

PipeX: http://stefanou-pipex.gr/
Alexander: http://www.briar-pipes.com/
Amadeus: http://www.achaiki-amadeus.com/

Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρω ιστοσελίδα για τις Fallion. Αυτά για την ώρα. Η γενική αίσθηση? Χλιαρή. Κατά περιπτώσεις, όμως, οι περιστασιακοί έρωτες υφίστανται. Για αυτό λέω τώρα να καπνίσω λίγο virginia στον καινούριο μου σκύλο. Ή μήπως burley;

Καπνίζετε και ευδαιμονείτε.

Κράτα τα αφτιά σου ανοιχτά

Ακόμα ένα ποίημα του φίλου μου Churchwarden (Δ. Γ. Μουζάκης). Την προηγούμενη φορά που πόσταρα γραφτό του, είχαμε δράματα με έναν πρώην συγγραφέα του blog, ο οποίος, τελικά, αποχώρησε. Κατόπιν, ο σκύλος μου έκλαιγε δυο νύχτες, μέχρι που τον έδιωξα. Όπως και να έχει, δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν άνθρωπο, μόνο και μόνο επειδή δεν κατανοεί κάτι. Αυτή τη φορά, λοιπόν, καλώ τον πρώην συγγραφέα, καθώς και όλους εκείνους που ακόμα δεν έχουν καταλάβει, να υποκλιθούν:

Σαν της σελήνης ανάψουν τα κεριά
κόπωση θα χτυπήσει τους πλανήτες
άλλοι θα ’ναι τότε οι λαιμοδύτες
νονοί μιας κολυμπήθρας γερά σκαριά.

Μετήλιαγμα με τύφλα θ’ ανταμείψει
την όραση που χαίρεται η νυχτιά
στην ποίηση θα γυρίσουν τα παιδιά
κι αυτή που επικράτησε θα εκλείψει.

Την έκλειψη θ’ ακούσουν οι μαστόροι
τα έργα τους η ανάγνωση θα στίψει
όλα θα τα διαβάζουν οι τενόροι.

Μπουκάλες θ’ αγοράσουν φελλοκτόνων
κι όσοι σουρώθηκαν από τη λήψη
δισκίου απ’ τους χλευαστές των πόνων.