Τρεις Stanwell Brass Band

Τρεις Stanwell Brass Band. Απ' όσο ξέρω, η συγκεκριμένη σειρά είναι εκτός παραγωγής πλέον. Και οι τρεις είναι δώρο του φίλου Θοδωρή.

Stanwell Brass Band 190 σχεδιασμένη από τον Tom Eltang

Ένα μπιλιαρδάκι πειραγμένο όσο πρέπει. Με λίγο μακρύτερο shank και tapered stem. Έχει, δηλαδή, μία τάση προς liverpool. Αλλά υπάρχει κι ένα catch: το diamond shank. Διατηρεί κατ' αυτόν τον τρόπο μακρινή συγγένεια με τα bulldogs. Όταν πειράζεις ένα κλασικό σχήμα, πρέπει να ξέρεις που πρέπει να σταματήσεις. Αυτό συνέβη εδώ. Ο σχεδιαστής σταμάτησε λίγο πριν την κακογουστιά. Αποτέλεσμα: ένα ιδιαίτερο billiard που παρ' όλα αυτά διατηρεί τις αυστηρές γραμμές του.

Stanwell Brass Band 177 σχεδιασμένη από τον Tom Eltang

Αν πρέπει ντε και καλά να το εντάξω στα κλασικά σχέδια, αυτό εδώ είναι ένα lumberman. Αλλά κι εδώ οι ανακολουθίες εμφανείς και στη σωστή δόση. Δύο είναι τα κύρια χαρακτηριστικά και αφορούν σε αντίρροπες μεταβολές της κλασικής φόρμας. Από τη μία το μήκος μειώθηκε, φέρνοντας την πίπα στα όρια του nosewarmer. Από την άλλη μεριά το shank είναι αρκετά πιο πλατύ σε σχέση με το κλασικό σχέδιο. Αυτές οι δύο αντίθετες κατευθύνσεις, ενυπάρχουσες ταυτόχρονα στο 177, με έναν μαγικό τρόπο εναρμονίζονται, δίνοντας ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Stanwell Brass Band 19B σχεδιασμένη από τον Sixten Ivarsson

Κλασικό δανέζικο freehand. Το πλατώ "φαγωμένο" στην εσωτερική πλευρά, μία κατασκευαστική λεπτομέρεια που μου αρέσει ιδιαιτέρως. Η πρώτη Stanwell που "πείραξα". Δεν μου άρεσε η κυρτότητα του επιστομίου. Έτσι, με τη βοήθεια ενός zippo, μείωσα την κλίση του. Είμαι ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Νομίζω ότι το σχήμα έχει καλύτερη ροή πλέον.

Αυτές είναι οι πρώτες τρεις Stanwell Brass Band της συλλογής μου. Η εν λόγω σειρά είναι αρκετά ενδιαφέρουσα. Αυτό το διπλό μπρούτζινο δαχτυλιδάκι κάτι προκαλεί στους στανγουελλικούς νευρώνες μου.

Χρήστος Αστερίου στα μονπάτια του Becker

Τον Χρήστο τον γνώρισα προσφάτως διαδικτυακά. Mου έκανε εντύπωση η συλλογή του, η οποία απαρτιζόταν κυρίως από δικές του δημιουργίες. Του έστειλα ένα email, ζητώντας του μερικές πληροφορίες, καθώς και φωτογραφίες του συνόλου των καπνοσυρίγγων που έχει κατασκευάσει. Ο στόχος ήταν ένα αφιέρωμα στα Καπνοσύριγγας Ανάλεκτα (αυτό είναι πλέον στα σκαριά). Εν τω μεταξύ ήπιαμε μερικούς καφέδες. Σε έναν από αυτούς του ζήτησα να μου φτιάξει μία πίπα. Οι απαιτήσεις μου ήταν σχετικά υψηλές: Καναδέζα με πολύ λεπτό shank, μυτούλα στον πόδα, ελαφρά κλίση του μπωλ, κοντό επιστόμιο και άλλες πολλές προδιαγραφές, όλες beckerικές. Τελικώς, μετά από πρόταση του Χρήστου, τη φτιάξαμε παρέα, πίνοντας καφέ και καπνίζοντας στο σπίτι του. Στην ουσία την έφτιαξε εκείνος. Εγώ χάζευα τα στάδια της κατασκευής και περιορίστηκα στον καφέ και τα VAs. Εν καιρώ θα αναρτήσω περισσότερες φωτογραφίες και στάδια κατασκευής. Προς το παρόν παραθέτω μία που τράβηξε ο ίδιος. Μου ήταν δύσκολο να φανταστώ πως μία από τις ανώτερης κλάσης πίπες μου θα ήταν ελληνική. Παρ' όλα αυτά έτσι έγινε. Η πίπα του Χρήστου φιγουράρει στον άνω όροφο του rack, δίπλα στις Ιταλίδες χειροποίητες Ardor, Ser jacopo, Il Ceppo και τα ρέστα. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του Χρήστου ως κατασκευαστή είναι το ότι δουλεύει χωρίς τόρνο. Αυτό το κάνουν λίγοι κατασκευαστές στον κόσμο απ' όσο γνωρίζω. Τον είδα να δουλεύει και ειλικρινά εντυπωσιάστηκα. Ο άνθρωπος έχει χέρι, μάτι και ταλέντο. Χρήστο, τα συγχαρητήριά μου και τις θερμές μου ευχαριστίες.

Η τρίχα

-Είσαι η τιμή και η υπόληψή μου.

-Εγώ; Όχι.

-Ναι, είσαι η σημαντικότερη οντότητα του σύμπαντος!

-Ε;

-Είσαι ο τελικός κριτής των πάντων!

-Πως; Μα, καλά, δεν βλέπεις ότι είμαι μία τρίχα;

-Μετριοφροσύνες! Έλα που σ' έπιασαν οι ντροπές...

-Όχι, στ' αλήθεια είμαι μία απλή τρίχα.

-Μια τρίχα; (ψαχουλεύει το κεφάλι του) Δεν βρίσκω αποδείξεις. Κι εγώ πάντα στηρίζομαι στις αποδείξεις. Δεν πιστεύω. Γνωρίζω!

-Είμαι μία τρίχα!

-Δεν σε βρίσκω στο κεφάλι μου!

-Μα δεν είμαι στο κεφάλι σου!

-Και που είσαι;

-Στ' αρχίδια σου!

-Ποια αρχίδια;

-Αρχίδια μάντολες...