Η αίσθηση είναι κοινή για όλους. Χωρίς ενδελεχή ανάλυση, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, σχεδόν άμεσα: Σου σφίγγεται λίγο το στομάχι. Εδώ μάλλον ταιριάζει -καταχρηστικά βέβαια- ο όρος "αντανακλαστικό". Είναι η παραφωνία που πιάνεις στο live, χωρίς να μπορείς να ονοματίσεις τη νότα που ξέφυγε. Ανάλογα με τις καταβολές, τροποποιούνται και τα triggering subliminal messages. Μία τέτοια, οριακά ουδική πίεση δακτύλου είναι για μένα η άρνηση που διάλεξε για πάντα το άσπρο ή το μαύρο. Στην υπερβολή της, τα απέρριψε και τα δύο και ισχυρίστηκε το άλλο χρώμα, χωρίς όμως να το κατονομάσει, αμφισβητώντας ταυτόχρονα με πάθος το ορατό φάσμα.
-Μα καλά δεν ξέρεις ποιο;
-Όχι.
-Εγώ φταίω που χάνω την ώρα μου με άσχετους!
-...
