Η ψηφοφορία έκλεισε. Το ρείκι κέρδισε πανηγυρικά. Έτσι είπα κι εγώ να γράψω για την ελιά. Είναι η διαστροφή της ενοχλητικής αλογόμυγας για όσο με παίρνει. Διότι, αν κοιτάξω γύρω μου τους μεσήλικες, στην πλειονότητά τους ταυτίζονται με τα οκνηρά άλογα. Ή, μάλλον, τα πράγματα είναι χειρότερα. Ως άλλος ήρωας ενός εναλλακτικού ιονεσκικού Ρινόκερου, βλέπω τους ανθρώπους να μεταμορφώνονται σταδιακά σε βαριεστημένους ίππους, ασχέτως δημογραφικών παραγόντων. Και επειδή τώρα τελευταία χλιμιντρίζω στον ύπνο μου, λέω να γράψω ό,τι προλάβω ως εντετμημένο εξάποδο.
Τη βρήκα σε ένα κατάστημα που πουλούσε ηλεκτρονικά είδη. Ανάμεσα στα ρολόγια, τα κινητά τηλέφωνα και τις φωτογραφικές μηχανές, υπήρχε μια βιτρίνα με ξεχασμένες πίπες. Γενικά τα καταστήματα τύπου "τα έχω όλα και συμφέρω" δε μου αρέσουν. Αλλά έριξα μια ματιά. Αρχικά τίποτα το ιδιαίτερο. Βαριά λακαρισμένες, κακοφτιαγμένες πίπες στην πλειονότητά τους. Και έκανα τη μαγική ερώτηση: "Έχουμε κάτι άλλο;"
Πήγε μέσα ο υπάλληλος και γύρισε με ένα σκονισμένο ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο κουτί. Η σκόνη πάνω στο κουτί ήταν πλέον συλλεκτική. Και μετά το άνοιξε: μια πανέμορφη ανοιχτόχρωμη καπνοσύριγγα άρχισε να με φλερτάρει. Εξαιρετικά νερά, καθαρό ξύλο, ωραίο δαχτυλιδάκι και δέσιμο με το ακρυλικό επιστόμιο. Τα 40 ευρώ μου φάνηκαν λογική τιμή. Την άφησα μόνη της στο κατάστημα για 2 μέρες, φοβούμενος ότι κάποιος άλλος μπορεί να μου την κλέψει. Ευτυχώς όταν γύρισα ήταν ακόμα εκεί. Έτσι προσέθεσα μια καπνοσύριγγα φτιαγμένη από ρίζα ελιάς στη συλλογή μου. Αν και ήταν γυμνό το εσωτερικό του μπωλ της, σιγά-σιγά έστρωσε και τώρα μένει να αποφασίσω αν θα την αφιερώσω κάπου. Καπνίζει εξίσου καλά τα εγγλέζικα χαρμάνια και τα virginias. Και όσο καπνίζει, τόσο σκουραίνει. Αυτή η παράλληλη ωρίμανση την κάνει ακόμα πιο όμορφη. Διότι ξέρω ότι τουλάχιστον η καπνοσύριγγά μου δε θα χλιμιντρίσει ποτέ.
Να η ελιά η τιμημένη
Και ένα κοντινό στα υπέροχα νερά της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου