Σήμερα το πρωί άκουσα τον ύμνο της αγάπης στο γιουτούμπι (OST από τη μπλε ταινία, το όνομα του συνθέτη πολύ δύσκολο, το κείμενο παρμένο από την Α' επιστολή του Παύλου προς Κορινθίους). Είναι πολύ ενδιαφέρον το ότι στην ίδια επιστολή μπορεί κανείς να γράψει φρικτά πράγματα δίπλα σε πολύ όμορφες ιδέες. Καπνίζω σε μια νεοαποκτηθείσα Stanwell το αγαπημένο μου Vaper. Το συμπέρασμα είναι προφανές: επαναφορά στις βασικές αρχές. Καταντά γραφικός κάποιος όταν επαναπροσδιορίζεται συνεχώς στο ίδιο σημείο αναφοράς. Αλλά για κάποιους είναι η μόνη λύση. Είναι οι μονόδρομοι άνθρωποι που μπορούν να παραμένουν παρατηρητές. Εδώ το κεφάλι βράζει και έτσι δημιουργούνται συχνά στίχοι σουρεάλ, των οποίων η αξία καθορίζεται από την εκτίμηση του παρελθόντος βίου. Τα λαγούμια φωτοβολούν τις νύχτες καθώς έρπουν τρωκτικοσάπιενς να προσκυνήσουν το ετερόφωτο. Είναι το hatching του υβριδικού ζυγωτού. Αυτή η σκέψη ήταν στο μυαλό μου μερικά χρόνια πριν όταν με το ζόρι διάβαζα ασκήσεις οργανικής χημείας. Ενίοτε και ανόργανης. Αλλά το ζόρι δεν είναι αληθές. Με άπειρες αναδιατυπώσεις, καταλήγει κανείς στο ότι δεν επιθυμεί, αλλά επιλέγει ανάμεσα σε δοσμένες εναλλακτικές. Ο συνειρμός είναι εξαρχής προγραμματισμένος κυρίως βάσει απαντήσεων του στυλ 0-1. Αλλά είναι τόσο καλά κεκαλυμμένο το φαινόμενο, ώστε να δημιουργείται η ψευδαίσθηση της ελευθερίας. Έτσι οδηγούμαστε στην απόλυτη βλακεία. Πορεύεται full στη σιγουριά, απαξιώνοντας το "μήπως όχι;". Αλλά αυτά είναι τα μικρά καθημερινά και ενδιαφέροντα, όπως και η αντιφατική επιστολή. Τα υπό μελέτη ερωτήματα. Από την άλλη είναι αδύνατον να γίνεις εξολοκλήρου παρατηρητής. Χάνεται κάθε νόημα. Οι δύο δρόμοι, της αρετής και της κακίας (ναι, τα κλισέ είναι χρήσιμα μερικές φορές). Αλλά εκεί που λες ότι το βρήκες, τα ονόματα εναλλάσσονται. Και εκεί καταλαβαίνεις ότι είσαι κι εσύ παρατηρούμενος και εντός της λούμπας. "What the fuck do you know about pain"? Αλλά δεν ξέρεις αν ρωτάς ή σε ρωτάνε. Οπότε καταλήγεις στο ότι και η ατάκα αυτή είναι μια γλυκερή φράση από ταινία. Τα bulls eye τελειώνουν και το dottle αρχίζει να πικρίζει. Άραγε ο Holmes τα διάβαζε πριν τα βάλει ξανά στην πίπα του; Έτσι λες να έλυνε τα μυστήρια; Όπως και να έχει, οφείλω να διαλέξω μια άλλη stannie από το rack. Αλλά υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να γεμίσω πάλι με το ίδιο Vaper.
~~~~~~~~~~~
Smoke in Peace
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου