Παλιές Stannies. Τους τελευταίους μήνες τις ζαχαρώνω πολύ. Σταμάτησαν στο διάστημα '60-'70. Όχι τα σχέδια. Μόνο η στάμπα. Τώρα, για το εάν μπορεί να έχουν σημασία οι στάμπες, θα σας γελάσω, καθώς μπαίνουμε στο πεδίο του βίτσιου. Θυμίζω τον στίχο "τις ξεβαμμένες στάμπες τους που'χαν για περηφάνεια" του Καββαδία, ως αστήρικτο επιχείρημα. Για πάμε να σας τις συστήσω:
Stanwell Regd No 969-48 handmade, selected briar, 99
~Η πρώτη regd no που αγόρασα και η πρώτη πίπα που αγόρασα ever στο ebay. Για να είμαι πιο ακριβής, αυτή είναι η πίπα που με "ανάγκασε" να κάνω λογαριασμό στο ebay. Τη συναντούσα κάθε μέρα, μου έγνεφε, της έγνεφα, αλλά μέχρι εκεί. Ώσπου ένα βράδυ αποφάσισα να την κλέψω. Και την έκλεψα. Μερικά στοκαρισματάκια της τα συγχωρώ. Highlight η μαγκιά στο handcut επιστόμιο.
Stanwell Regd No 969-48 68
Αγορασμένη από έναν καλό φίλο. Χέρι με χέρι σε καφεδάκι. Απόφαση παρμένη από την πρώτη στιγμή, αλλά η υλοποίηση αυθόρμητη. Βρέθηκα ξαφνικά με λεφτά στα χέρια μου, την ώρα που άκουγα μια εξαιρετικά φιλική τιμή. Ένα κλασικό cherrywood με bamboo, μακράν το κομψότερο της ποκερο-συλλογής μου.
Stanwell Regd. No. 969-48 Old Briar 382
Μία κακή φωτογραφία στο ευρωπαϊκό ebay. Ελάχιστοι διεκδικητές. Αναπόφευκτα, σχετικά χαμηλή τιμή. Είναι τα μικρά ρίσκα που παίρνει κανείς. Όταν έφτασε όμως, αποκάλυψη! Ένα κομψότατο δανέζικο μικράκι με μικροκαμωμένη εστία. Love at second site, καθώς το πρώτο προξενιό διά αλληλογραφίας δεν ήταν πολύ ζεστό. Μακράν η πιο άνετη για κρέμασμα, λόγω ελαφρότητας. Πολύ καλοδουλεμένο σχέδιο. Το "S" χωρίς κορώνα, φανερώνει από τη μία την ταπεινή καταγωγή της, από την άλλη την παλαιότητά της. Τη βιβλιογραφία περί δανέζικης στάμπας θα την ψάξω εν καιρώ ενδελεχώς. Προς το παρόν γνωρίζω μόνο ότι το σχέδιο είναι του Sixten Ivarsson και ότι η πίπα κατασκευάστηκε κατά πάσα πιθανότητα την περίοδο 1948-1960. Μέχρι τότε απλώς εικάζω με μισή γνώση, καπνίζοντας bulls eye στη λεπτεπίλεπτη 382.
Stanwell Regd. No. 969-48 Hand Made Selected Briar Modele Depose 07
Πραγματικά, μέχρι τώρα αποτελεί το διαμαντάκι ανάμεσα στις εκ Δανίας ορμώμενες μεγαλοκοπέλες. Killer grain. Εξαιρετική σχεδίαση από έναν μεγάλο τεχνίτη, τον Sixten Ivarsson. Μικρούλα, ελάχιστα κυρτή και σε άριστη κατάσταση. Σχεδόν καινούρια. Εκτιμώ τους καπνιστές που σέβονται τα κομμάτια τους. Για αυτήν έδωσα μάχη. Την κυνήγησα μέχρι τέλους, όπου, περνώντας από το διαδικτυακό ταμείο, τη χρυσοπλήρωσα. Αλλά τα άξιζε. Το ίδιο φαντάζομαι πίστευαν και οι υπόλοιποι επίδοξοι εραστές, που εν τέλει έμειναν μπουκάλα. Την αγωνία τους βέβαια την πλήρωσα εγώ, καθ' ότι το τελικό bid έφτασε ψηλά, αλλά επαναλαμβάνω: άξιζε το κάθε eurocent. Straight grain και birds eye που προξενούν κεραυνοβόλο έρωτα.
Stanwell Regd. No. 969-48 Handmade 01M
Απ' όσο θυμάμαι, την πουλούσε ένας Εγγλέζος. Άθλιες φωτογραφίες, αλλά πάλι τα μικρά ρίσκα πάρθηκαν. Ήρθε σε κακή κατάσταση, με οξειδωμένο επιστόμιο, rim lava και μεγάλες ποσότητες βρώμας στον αεραγωγό. Χρειάστηκαν οκτώ ώρες για να καθαριστεί και να ανακτήσει κάτι από την παλιά της λάμψη. Καθαρό οινόπνευμα, οδοντόκρεμα, βότκα, καθαριστικό ρούχων, πράσινο τμήμα σφουγγαρακίου πιάτων, γυαλόχαρτο, 2 reamers, ελαιόλαδο και πάρα πολλά μάκτρα διαφόρων ειδών. Αλλά στο τέλος το αποτέλεσμα με ικανοποίησε δεόντως. Έκανα και την αποκοτιά και την πέρασα εξωτερικά με οινόπνευμα. Όλα πήγαν καλώς. Σχεδιασμένη και αυτή από τον Sixten Ivarsson, ένα όσο πρέπει μεγάλο και όσο πρέπει συμπαγές pickaxe. Αν και φέρει τον αριθμό 1, δεν είναι το πρώτο σχέδιο της stanwell. Για την ιστορία, το πρώτο σχέδιο της Stanwell ήταν ένα straight bulldog, σχεδιασμένο το 1942 από τον ίδιο τον ιδρυτή της εταιρίας, τον Poul Nielsen (μετέπειτα άλλαξε το όνομά του σε Poul Stanwell). Αυτό το πρώτο σχέδιο τώρα πλέον φέρει τον αριθμό 32 (λίγο πειραγμένο από τον Tom Eltang κάπου στη δεκαετία του '90). Επανερχόμεθα στο 01Μ. Πολύ καλό ρείκι, όμορφα νερά και καλή εφαρμογή stem-shank (το επιστόμιο δεν σφηνώνει στο ξύλο απευθείας, αλλά σε ένα δαχτυλίδι -μάλλον από εβονίτη- στο εσωτερικό του mortise). Ήταν ένα μικρό έργο τέχνης καμουφλαρισμένο με στρώσεις βρώμας. Αλλά τώρα στέκει χωρίς συμπλέγματα ανάμεσα στις άλλες γεροντοκόρες, εξίσου όμορφη.
Τελικά οι στάμπες εμπεριέχουν περηφάνεια ή κατά περιπτώσεις τη δικαιολογούν χωρίς σαφές έρεισμα. Κοιτάζοντας κανείς τις παλιές Stanwell σε αντιπαραβολή με τις καινούριες, θα διαπιστώσει ίσως μια σταδιακή μετάβαση. Καλώς ή κακώς οι παλιές κερδίζουν σε χάρη και ομορφιά. Κατά έναν περίεργο τρόπο, δεν θεωρώ τη συλλογή από τις Stanwell ενιαία. Οι παλιές αποτελούν μια ξεχωριστή συλλογή μέσα στη συλλογή (κατά το σαφώς ποιητικότερον "a dream within a dream" του Edgar Allan Poe). Μία καινούρια μανία φαίνεται να ξεκινά. Οι πρώτες πέντε είναι ήδη σπίτι. Άρα το 7-day set επιβάλλεται να συμπηρωθεί. Μετά θα είμαστε πλησίον της δεκάδας. Ύστερα θα χρειαστούν λίγες ακόμα για το 7 επί 2. Με τον καιρό, το νούμερο 100 ίσως να μη φαντάζει τόσο μακρινό (αλλά ούτε τόσο εντυπωσιακό). Και πάει λέγοντας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου