Πριν λίγες μέρες απέκτησα το shape 96 της Stanwell το οποίο έψαχνα για αρκετό καιρό. Πήγε αρκετά ψηλά, καθώς ήταν στη σελίδα σχετικά γνωστού πωλητή, σε άριστη κατάσταση και έφερε τη στάμπα της σειράς "Best Make". Δύο μέρες αργότερα, πέτυχα άλλο ένα shape 96, αυτή τη φορά sandblasted. Μπήκε στη watch list και μία ωρίτσα πριν τη λήξη παρατήρησα ότι δεν είχε ούτε ένα bid. Το μικρό διαβολάκι άρχισε να μου μιλά στ' αυτί. Σχεδόν σίγουρος ότι τελικά θα χάσω, πόνταρα $15 πάνω από το starting bid 1 λεπτό πριν τη λήξη και περίμενα να δω την τιμή να εκτοξεύεται στα ύψη. Αλλά δεν είδα τίποτα τέτοιο. Από τα $20, πήγε στα $23, στα $27, στα $33 και ούτω καθεξής, μέχρι να σταματήσει 20 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη μισό δολάριο πάνω από το δικό μου max bid. Την πάτησα. Και το χειρότερο δεν είναι ότι έχασα την πίπα, αλλά το ότι με κέρδισε ένας ψάρακλας που ανεβάζει δύο-δύο ή τρία-τρία τα δολάρια μέχρι να δει ότι έχει το highest bid. Και μετά επαναπαύεται και περιμένει να κερδίσει. Κάτω από άλλες συνθήκες, αν πχ είχα υψηλό pipe budget ή την ήθελα περισσότερο, δεν θα είχε καμία ελπίδα. Θα έβλεπε απλά στα τελευταία 3-5 δευτερόλεπτα το bid να ξεπερνά το δικό του max. Αυτή η χαζή ήττα μου υπενθύμισε τον χρυσό κανόνα του ebay: Ποντάρω πάντα στα τελευταία δευτερόλεπτα. Και όταν θέλω κάτι πάρα πολύ, ποντάρω 30% πιο πάνω απ' όσο πιστεύω ότι θα πιάσει η πίπα, δεδομένου ότι τη ζαχαρώνει άλλος ένας που θέλει πολύ να την αποκτήσει. Εν προκειμένω η χασούρα δεν ήταν πολύ μεγάλη. Έχω ήδη το shape 96 και σε πολύ καλή κατάσταση (και αρκετά ψηλά στο τότε grading system της Stanwell). Αλλά μου τη σπάει λίγο που έχασα την ευκαιρία να του φέρω ένα αδερφάκι με ελάχιστο κόστος. Και αυτή τη φορά ακούω το διαβολάκι να λέει γελώντας, ως άλλη ειρωνευόμενη ηχώ: "Ποντάρω πάντα στα τελευταία δευτερόλεπτα". Πάω να το γράψω τώρα 100 φορές στον πίνακα για να μου γίνει μάθημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου