Every dog has its day

Βλέπω στο δρόμο ένα σκυλί

Του λέω: Τι κάνεις σκύλε;

Φαντάζεστε ποτέ να μ’απαντούσε;

Όχι; Ε, να λοιπόν που ωστόσο μ’ απαντάει

Αν και γι’αυτό βεβαίως εσείς δε δίνετε πεντάρα

Έτσι όταν βλέπω γύρω μου ανθρώπους

Να προσπερνάνε τα σκυλιά χωρίς καν ένα βλέμμα

Νιώθω βαθιά ντροπή για τους γονιούς τους

Και των γονιών τους τούς γονιούς

Γιατί μια τόσο φοβερή ανατροφή

Προϋποθέτει τρεις γενιές -δεν υπερβάλλω διόλου!-

Σύφιλη κληρονομική

Όμως προσθέτω

-Μην τυχόν και ταραχτεί κανένας-

Ότι τα πιο πολλά σκυλιά συνήθως δε μιλάνε.

Συμμετέχουν:

Το "Καλημέρα Σκύλε" του Boris Vian σε μετάφραση Φωστιέρη-Νιάρχου.

Επίσης, ένα νόθο της Comoy, του οποίου η σύλληψη έγινε στη Γαλλία κάποια αυγή.

Επισήμανση: Οι προσφωνήσεις "μπάσταρδε" και "παλιόσκυλο" είναι αφενός vintage, αφετέρου τριφορούμενες.

Τελικά μόνο το κάπνισμα απαγορεύεται. Τα υπόλοιπα επιτρέπονται.

Η βραδιά άρχισε καλά. Μιλάμε με την καλή μου και λέμε να πάμε ν' ακούσουμε μουσικούλα. Που να πάμε; Και δεν πάμε εκεί; Πάμε! Ψάχνουμε σε έντυπα και διαδίκτυο. Βρίσκουμε τη διεύθυνση. Διαβάζουμε: Είσοδος €6, φοιτητικό €4. Βέβαια, εγώ ως γνήσιος κωλόγερος, θέλω να κάθομαι. Οπότε παίρνουμε τηλέφωνο να κλείσουμε τραπέζι. Απαντά ένας πολύ μπίζι τύπος, ο οποίος μας λέει βιαστικά ότι δεν κλείνονται τα τραπέζια και αν θέλουμε να πάμε λίγο πιο νωρίς να κάτσουμε. Μετά από πέντε λεπτά μου έρχεται φλασιά: Τι παίζει με το κάπνισμα; Ξαναπαίρνω. Ρωτάω: "Καπνίζουμε μέσα"; Απαντά: "ναι". Μια και δυο παίρνουμε το του-του και ξεκινάμε. Παρκάρουμε και παίρνουμε τα ποδαράκια μας να πάμε προς τα εκεί. Μπαίνουμε μέσα. Στο ταμείο έρχεται η πρώτη ενόχληση. "Τι οφείλουμε"; Απάντηση: "€30". Ok, λέμε, κάποιο λάθος θα έγινε και θα έγραψαν λάθος τις τιμές. Δεν πειράζει. Ρωτάω αν υπάρχει ελεύθερο τραπέζι. Μου απαντά "είναι όλα κλεισμένα, γιατί δεν πήρατε ένα τηλέφωνο να κλείσετε"; Εμείς πήραμε, βέβαια, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια. Πληρώνουμε και μπαίνουμε μέσα. Φίσκα. Ο αγοραφοβικός μου εαυτός αρχίζει να ιδρώνει. Τελικά, βρίσκουμε μια γωνίτσα. Η αρτηριακή πίεση αυξάνεται. Και είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιώ ότι κανείς δεν καπνίζει και δεν υπάρχουν τασάκια. Η καλή μου ρωτά έναν σερβιτόρο αν επιτρέπεται το κάπνισμα (εδώ να επισημάνω ότι εκείνη -σε αντίθεση με εμένα- είναι πάντα εξαιρετικά ευγενική με τους ανθρώπους). Ο σερβιτόρος μας αφήνει λίγο stand by (δεν ζητήσαμε επίσημα ακρόαση βλέπεις) και μετά με ύφος μπλαζέ απαντά: "Κάπνισε, αλλά να μη σε δω".

Εδώ είναι το κομβικό σημείο της ιστορίας. Διότι εδώ είναι που έρχεται αντανακλαστικά η φράση στα χείλη: "άμα σου γαμήσω ό,τι έχεις και δεν έχεις, θα με δεις"; Αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις είναι προτιμότερο να μην την πληρώνει ένας για όλους. Άλλωστε, είναι εξαιρετικά δύσκολο να μάθεις τρόπους σε έναν ενήλικα, ειδικά αν έχεις περιορισμένο χρόνο. Τι φταίει κι αυτός για τη κατά συρροή γκαντεμιά της συγκεκριμένης νύχτας; Και τι φταίει αυτός, ο άλλος που απάντησε στο τηλέφωνο ή ο παράλλος που έγραψε λάθος την τιμή της εισόδου; Ο σταρχιδισμός, η αγένεια και η έλλειψη σεβασμού είναι ισχυρότατα μιμίδια.

Εν τέλει, ως γνήσιος κωλόγερος (πάλι), προτίμησα τη γνωστή οδό. Κατεβήκαμε κάτω, εξήγησα συνοπτικά εντός 30 δευτερολέπτων την κατάσταση στο ταμείο, πήρα πίσω τα χρήματα και φύγαμε. Από εκεί και πέρα, περάσαμε μια όμορφη νύχτα βολτάροντας. Δεν έχει επιμύθιο. Αυτό ήταν όλο.

Soren Danbark Black Blast Poker

Ο Frenchy έκλεισε πριν λίγες ημέρες. Κρίμα. Ήταν ένα από τα καλύτερα διαδικτυακά καταστήματα με είδη καπνιστού. Είχε πολλές πίπες και σε πολύ καλές τιμές. Αλλά το πιο ωραίο ήταν οι διαδικτυακές συζητήσεις μαζί του. Πάντα πρόθυμος να απαντήσει (άμεσα) στην οποιαδήποτε απορία. Από το κατάστημά του έχω αγοράσει μερικά από τα καλύτερα κομμάτια της συλλογής μου. Η τελευταία πίπα που αγόρασα είναι ένα χειροποίητο Soren Danbark ποκεράκι αμμοβολής. To αστείο της υπόθεσης είναι ότι τους τελευταίους μήνες συζητούσαμε με τον συγκεκριμένο κατασκευαστή για την πίπα του pipeclub.gr για το 2009. Τελικά, οι συγκαπνιστές καταλήξαμε σε αυτό το σχέδιο. Οπότε, έτσι κι αλλιώς θα το αποκτούσα αργά ή γρήγορα. Αλλά είναι εκείνο το ρημάδι το δάχτυλο που συντονίζεται με το μάτι, όταν το δεύτερο αντικρίζει μία όμορφη πίπα και στέλνει κύματα ώσεων στον ινιακό λοβό. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πληροφορία μεταδίδεται ταχύτερα από το συνηθισμένο στον συνειρμικό φλοιό και από εκεί, χωρίς καν να το πάρεις χαμπάρι, στις κινητικές περιοχές του μετωπιαίου. Οπότε, κλάφτα Χαράλαμπε. Έτυχε να κάνω refresh στη σελίδα του Frenchy τη στιγμή που ανέβαζε τις καινούριες φωτογραφίες. Και τότε είδα τις καινούριες Danbark. Για να γίνει πιο οδυνηρό, σε τιμές χαμηλότερες κατά 20%. Εντός δευτερολέπτων είχα πάρει την απόφαση. Και τότε θυμήθηκα πως δεν είχα λεφτά στην κάρτα. Καταστροφή! Αλλά ως από μηχανής θεός, μπήκε η καλή μου στο δωμάτιο εκείνη την ώρα. Με μία αφοπλιστική απλότητα, μου είπε με τη γλυκιά φωνούλα της: "Πως κάνεις έτσι; Τη θέλεις, μωρό μου; Στην κάνω δώρο. Πάρε την κάρτα μου". Αυτό ήταν. Για μια ακόμα φορά ένιωσα ευλογημένος (μπορεί η φουμαροκαπνοσυριγγιστική μανία να υφίσταται, αλλά η αίσθηση της ευλογίας έχει τις ρίζες της σε σαφώς σοβαρότερα ζητήματα - για να μην τρελαθούμε τελείως). Ένα-δυο-τρία κλικ! Μετά από λίγη ώρα έλαβα ένα email από τον Frenchy, ο οποίος μου έλεγε "με γεια", αλλά ταυτόχρονα αναρωτιόταν γιατί αγόρασα μία πίπα σχεδόν ίδια με αυτή που θα κατασκευαστεί για το club. Του απάντησα το γνωστό, δηλαδή ότι ο πειρασμός ήταν μεγάλος. Μ' αυτά και μ' αυτά, άλλο ένα δωράκι από τη σύντροφό μου έφτασε στο ταχυδρομείο μετά από λίγες ημέρες. Όταν την έπιασα στα χέρια μου, πραγματικά εντυπωσιάστηκα από την ποιότητα κατασκευής. Υποτίθεται ότι είναι second του Soren. Αλλά από κατασκευαστική, αισθητική και λειτουργική άποψη μόνο second δεν είναι. Αξιοπρεπής αμμοβολή, πολύ όμορφη εκτέλεση, καλοφτιαγμένο επιστόμιο και καλή καπνιστική απόδοση. Γνωρίζοντας ότι ο ίδιος ο Frenchy είναι συλλέκτης Danbark, αυτή η πίπα έχει ακόμα ένα στοιχείο συναισθηματισμού για εμένα.

Take care, my friend. You are a true gentleman.

Best, D.

Δύο ιδιαίτερες stannies

Ημέρα δώρου γενεθλίων. Κλασικά (πλέον αποτελεί παράδοση), πήγαμε με την καλή μου στο κατάστημα του κ. Ρέντζη. Η διαδικασία είναι απλή. Μπαίνουμε μέσα και μου λέει να διαλέξω ό,τι θέλω. Σαν παιδάκι σε παιχνιδάδικο. Πάω καρφί στα συρτάρια με τις Stanwell. Ανοίγω και με περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Καινούρια μοντέλα! Το μάτι πάει κατευθείαν στο blowfish. To είχα δει σε κάποιες ιστοσελίδες τελευταία. Και σκεφτόμουν κάποια στιγμή να το αποκτήσω. Το συγκεκριμένο είχε κι ένα εξτραδάκι. Ήταν της σειράς Flame Grain, στην οποία χρησιμοποιείται καλύτερο ρείκι. Όντως το ρείκι της πίπας αυτής ήταν πολύ καθαρό, με ελάχιστα σημάδια. Και κομμένο όπως πρέπει για ένα blowfish: cross-cut, με τα ματάκια στις δύο πλευρές. Είναι σχεδιασμένο από τον Tom Eltang και φέρει, παραδόξως, τον αριθμό 230. Λέω παραδόξως, καθώς στα διάφορα fora, αλλά και σχετικές ιστοσελίδες, το συγκεκριμένο μοντέλο λέγεται ότι είναι χωρίς νούμερο. Όπως και να έχει, είναι μία πολύ όμορφη πίπα.

Και εκεί που ήμουν σχεδόν σίγουρος, να σου και μία Stanwell designed by Nana Ivarsson brown blast N2. Επίσης καινούριο μοντέλο. Κι αυτό το είχα δει προσφάτως στα διαδικτυακά καταστήματα. Εξαιρετικό σχέδιο. Χαρακτηριστικό της N. Ivarsson. Η αμμοβολή αρκετά βαθιά και τα καφέ highlights να κάνουν όμορφη αντίθεση με το μαύρο stain. Αναμενόμενο να τεθεί το δίλημμα. Τις είχα πλάι-πλάι και τις κοίταζα μαζί με κάποιες Relief. Η τελική κρίση συνήθως σε αυτήν την περίπτωση είναι της καλής μου. Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να βάλει στην άκρη τις Relief (κατάλαβε ότι μου άρεσαν λιγότερο). Μείναμε, λοιπόν, μεταξύ των δύο. Τελικά, διάλεξε το blowfish. Έβλεπε πως εξαρχής μου άρεσε περισσότερο. Απλά εγώ δεν το έπαιρνα απόφαση. Το πήραμε και κατευθυνθήκαμε προς το ταμείο. Εκεί, ο κ. Ρέντζης μου είπε να πάω πίσω στα συρτάρια και να πάρω "και την άλλη που μου άρεσε". Στην αρχή δεν κατάλαβα. Οπότε ζήτησα διευκρινίσεις. Μου είπε να πάω στα συρτάρια και να πάρω και τη Nana (την πίπα, όχι την ίδια) ως δώρο από εκείνον. Του επεσήμανα ότι η "άλλη" είναι η Stanwell N. Ivarsson N2 (είναι σχετικά ακριβή πίπα). Μου απάντησε: "Δεν καταλάβατε, διαλέξτε όποια πίπα εσείς θέλετε, σας την κάνω δώρο". Τον ευχαρίστησα ιδιαιτέρως και πήγα πίσω να παραλάβω το δώρο μου. Κατά τη γνώμη μου (και ασχέτως του δώρου - την ίδια γνώμη είχα και πριν) ο συγκεκριμένος καταστηματάρχης είναι πολύ σωστός επαγγελματίας. Ως καπνιστής πίπας αισθάνομαι άνετα στο κατάστημά του. Είναι ευγενής, διακριτικός και υπεύθυνος. Η μόνη σχέση που έχω μαζί του είναι ότι είμαι ευχαριστημένος πελάτης του. Και ως τέτοιος, συνιστώ το κατάστημά του σε οποιονδήποτε συνάδελφο πιπόβιο.

Τελικά έφυγα από το μαγαζί κρατώντας δύο εξαιρετικές Stanwell. Ήταν μία ωραία μέρα.