Ο μπάσταρδος σε ρόλο διδασκάλου

Έχω πλέον 8 straight billiards. Όχι πολλά, αλλά κατ’ αναλογία κάτι παραπάνω από αρκετά. Το εν λόγω σχήμα έχει τη μεγαλύτερη αντιπροσώπευση στο τμήμα ερείκης. Ένα από αυτά με έχει μάθει πολλά. Ενώ στην αρχή τα πηγαίναμε καλά, κάπου στην πορεία χάθηκε η μαγεία. Δυστυχώς αυτό το «κάπου» προσδιορίζεται πλησίον της αφετηρίας. Μιλάμε φυσικά για το rusticated bastard. Πλέον μπορεί κανείς να κλείσει κλασικά με το «έζησαν αυτοί καλά». Διότι το billiard βρήκε τα χαρμάνια που του αρμόζουν: τα εγγλέζικα. Αυτό είναι το ένα που έμαθα από τη συμπαθή καπνοσύριγγα με το εξαγωνικό shank. Υπάρχει μια αντιστοιχία που ομοιάζει με εκείνη των συνδυασμών γονιδίων κατά τις διασταυρώσεις στη βιολογία που κάναμε στο Λύκειο. Οι πιθανοί φαινότυποι κινούνται σε μεγάλο εύρος, μέχρι τη στιγμή του μαγειρέματος. Ευτυχώς, στην περίπτωση συνδυασμού χαρμανιού-καπνοσύριγγας τα πράγματα δεν είναι τελεσίδικα. Υπάρχει το περιθώριο του πειραματισμού. Είναι και κάτι άλλο που έμαθα, όμως. Μάλλον επινόησα, λόγω αναγκαιότητας (η τύχη είχε παίξει ήδη τον ρόλο της, φέρνοντας στη συλλογή μου την εν λόγω καπνοσύριγγα). Να τα κάνουμε ψιλά, καθ’ ότι η φλυαρία είναι αρεστή όσο παραμένει υποουδική. Χρειάστηκε να καθαρίσω το συγκεκριμένο billiard ενδελεχώς αρκετές φορές. Για να καθαρίσω το shank και τον αεραγωγό από το μπωλ ως το mortise, χρησιμοποιώ μάκτρα με σύρμα. Η ιδέα που με βάρεσε ήταν να προσαρμόσω το μάκτρο σε κάποιο μικρό μοτέρ, ώστε ο καθαρισμός να είναι ταχύτερος και ευκολότερος. Το πιστό μου ηλεκτρικό κατσαβίδι ήταν ακριβώς δίπλα. Και έτσι συναρμολογήθηκε με λίγη κολλητική ταινία το αενάως περιστρεφόμενο μάκτρο. Κάνει φανταστική δουλειά. Ίσως μπορεί να χρησιμοποιηθεί και φραποχτυπητήρι αντί για κατσαβίδι. Την εν λόγω πατεντούλα συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους τους φουμαροκαπνοσυριγγιστές. Όσο θα πειραματίζεστε, λέω να γεμίσω την αναγεννημένη, ή μάλλον, αγουροξυπνημένη μου καπνοσύριγγα.

Smoke in peace

Μικρή Γαλλίς Θεραπαινίς

Οι BC είναι παρεξηγημένες καπνοσύριγγες. Μάλλον φταίει η υπερβολικά καλπάζουσα φαντασία των σχεδιαστών της. Δεν έχω προς το παρόν πολύχρωμη πίπα. Και δεν σκέφτομαι να αγοράσω στο άμεσο μέλλον. Αλλά η εν λόγω εταιρία δεν πουλάει μόνο καπνοσύριγγες γαϊτανακίου. Διαθέτει κάποια πραγματικά όμορφα κομμάτια. Φυσικά και δεν μιλάμε για high end. Μιλάμε για αξιόπιστες και σχετικά φθηνές πίπες μέσης γραμμής.

Η σχέση μου με τις BC άρχισε με τον Aramis. Ακολούθησαν αρκετές αγορές, έως ότου γνωρίστηκα με αυτήν τη μικρή Γαλλιδούλα: BC Reserve 1286. Ένα κομψότατο, άφιλτρο half bent smooth dublin.

Ήταν μία από τις ανακαλύψεις σε άσχετο τόπο και χρόνο. Ξεχασμένη ανάμεσα σε άσχημες wannabe καπνοσύριγγες (αλλά δεν φταίνε αυτές - το ξύλο κακοποιήθηκε παρά τη θέλησή του). Όταν αυτός που πουλά την καπνοσύριγγα είναι άσχετος, πολλά κακά μπορούν να συμβούν. Κάπου-κάπου συμβαίνει και ένα καλό. Ναι, μιλάμε για χρήματα. Πολλές φορές παίρνει η μπάλα και τα διαμαντάκια και οι βαφτίσεις καθίστανται μαζικές: πίπες. Δεν έχει νόημα από που κρατάει η σκούφια τους. Απλά πιάνουν χώρο και πρέπει να τις σπρώξουμε γρήγορα. Και ακριβώς εδώ εισάγεται στο παραμύθι ο χαρακτήρας του τυχερού περιπατητή. Πάντα κρατώ τα αισθητήρια σε εγρήγορση.

Τέτοιου τύπου συναντήσεις μου φέρνουν στο μυαλό τους στίχους από το Lady in Red. Βρίσκεσαι σε μία κατάμεστη αίθουσα, ώσπου ξαφνικά τη βλέπεις και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία περνούν στο φόντο. Λίγο δραματοποιημένη η σκηνή, αλλά αν δεν παραδέχεστε την απόλυτη ταύτιση, επιμένω να δεχθείτε έστω την αναλογία.

Το ζήτημα είναι ότι απέκτησα αυτήν την καπνοσύριγγα δίνοντας μόνο 20 ευρώ. Τώρα πλέον έχει σκουρύνει, καθώς έχει ήδη στο ενεργητικό της αρκετές ώρες καπνικής πτήσης.

Το φιάμμα της δεν είναι εντυπωσιακό. Ασθενές birdseye στα πλάγια και υποτυπώδες crossgrain στην εμπρόσθια όψη.

Αλλά η μικρή Γαλλίς διαθέτει άλλες χάρες. Το σχήμα της αποτελεί μία από τις άπειρες εκφράσεις της κομψότητας. Η ποιότητα του ξύλου της αξιολογείται ως πολύ καλή, αφού ακόμα δεν έχουν αναδυθεί επιφανειακά ελαττώματα, ενώ οι επιδόσεις της μικρής παιδίσκης είναι άριστες κατά το κάπνισμα. Από τις μικρές άφιλτρες θεραπαινίδες των VAs.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κλειστό λόγω διακοπών

Βγαίνω κι εγώ στον πηγαιμό με την καλή μου. Προσωπικά είδη, εκτός από τα συνήθη, καπνός, καπνοσύριγγες και τα συναφή. Χωρίς διαδίκτυο, χωρίς υπολογιστή και όσο μπορώ χωρίς τηλέφωνο. Απλά πραγματάκια. Καιρός ήταν.

Χαιρετώ και τα ξαναλέμε. Ελπίζω να μην πλακώσουν οι μνηστήρες μέχρι να επιστρέψω.

Ο αγαπημένος μου σωματοφύλακας

Πριν περίπου έναν χρόνο. Πάλι γενέθλια και αποφασισμένος να κάνω ένα καλό δώρο στον εαυτό μου. Είχα σταμπάρει τους σωματοφύλακες από καιρό. Μέχρι εκείνη τη στιγμή κατείχα μόνο κλασικά σχέδια και η γραμμή του Aramis ήταν ένα βήμα πλησίον ορίων για εμένα τότε.

Παχειά τοιχώματα, ιδανικά για άγριους καπνούς.

Το rustication, καθώς και το μαύρο χρώμα, πολύ με αρέσει στη συγκεκριμένη καπνοσύριγγα.

Ο Άραμις από τους τρεις (συν έναν) μου είναι εξαιρετικά συμπαθής. Τον θυμάμαι να θωπεύει τη μικρούλα μετά την ανάγνωση της Βίβλου.

Το ξίφος στο επιστόμιο (με δευτερεύον το δαχτυλίδι) ήταν ένα από τα σημαντικότερα θέλγητρα.

Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι πέρασα από ένα κατάστημα, το οποίο απέχει μερικά μέτρα από εκεί που την αγόρασα. Μου έπεσε το σαγόνι, όταν είδα ότι την πουλούσε περίπου 30% φτηνότερα απ' όσο την αγόρασα. Αλλά το θέμα της αισχροκέρδειας είναι για άλλη ανάρτηση. Το ζήτημα είναι ότι ο Aramis καπνίζει καλά. Και, αν και ιερέας, αλλαξοπίστησε προσφάτως. Πέρασε από τους αρωματικούς στα VAs.