Καλές γιορτές

Επαναφορά

Στρώνω μια καινούρια πίπα. Επανήλθα. Το κρύωμα πέρασε (ή περνάει) και τα 12ωρα άρχισαν ξανά. Τι άλλαξε; Πολλά, αλλά διατηρώ κάποια σοβαρότητα. Αν το ορίσει κανείς ολίσθημα, καλώς. Ήταν δύσκολο να αντισταθεί κανείς και να μη γράψει τίποτα. Ακόμα αναρωτιέμαι αν η σιωπή αρμόζει στα μεγάλα, ελλείψει ουσιαστικής δυνατότητας.

Ας το ξεχάσουμε. Πάμε στα φουμαροκαπνοσυριγγιστικά. Τέτοια εποχή πέρυσι σταμάτησα να ασχολούμαι με το ελληνικό forum καπνιστών πίπας. Φέτος άρχισα ξανά. Έλαβαν χώρα αλλαγές και το forum δεν φιλοξενείται πλέον στην παλαιά του διεύθυνση. Η καινούρια του διεύθυνση φαίνεται στους συνδέσμους του παρόντος ιστολογίου. Δεν θέλω να προτρέχω, αλλά μου φαίνεται πως τούτη η αναγέννηση θα βγει σε καλό. Θα το δείξει κι ο καιρός. Εν τω μεταξύ, καλώ άπαντες τους καπνοσυριγγιστές να επισκευθούν τον εν λόγω χώρο. Η ιστοσελίδα φτιάχνεται σιγά-σιγά. Το forum είναι ενεργό.

Χαιρετώ τους φίλους του pipeclub.gr. Άντε, να βάλουμε όλοι ένα χεράκι να το στήσουμε όπως του πρέπει.

SIP

Αναγκαστική αναβολή

Πως να περάσει κανείς από μια μικρή, σημαντική παραφωνία στα πιο μικρά, πιο ασήμαντα, αλλά αρμονικά δεμένα με το σύνολο? Δύσκολα. Μάλλον η παραφωνία ήταν εξαρχής κακώς βαλμένη εδώ. Τράβηξα φωτογραφίες σήμερα. Νέα αποκτήματα. Μικρές χαρές. Αλλά νιώθω ενοχές στη σκέψη των click για να κάνω τις εικόνες attached. Και για τις ενοχές νιώθω ντροπή. Εν τέλει, βλάκας. Το φίδι καταβροχθίζει την ουρά του. Αυτή είναι η εικόνα των συνεχών επιχειρημάτων/αντεπιχειρημάτων. Δεν έχω απάντηση. Κι ούτε θα βρω. Αρχίζω και νιώθω τη λέξη να σκαρφαλώνει στα χείλη, με ισχυρές λαβές πάνω στο επιθήλιο: Φλυαρία. Εν καιρώ (και δεν αργούν οι μέρες), θα συνεχίσει η ροή. Καπνοσύριγγες και άλλα τέτοια. Καλώς ή κακώς έτσι είναι τα πράγματα. Βέβαια, το ζητούμενο δεν είναι να εμμένεις. Το ζητούμενο είναι να θυμάσαι. Προς το παρόν από μένα μια συγγνώμη. Έστω και αφελής.

SIP

Αυτοκινητιστικό Δυστύχημα

Δια τίτλου
Επί της λαμαρίνας πίπτει η ευθύνη
Σκοτωμένο γατί
Με λιωμένο κεφάλι στον δρόμο
Από το σώμα του
Mεταλαβαίνουμε οι περαστικοί
Πάνω στο σώμα του
Kανιβαλίζουμε οι διαβάτες

Castleford reamer

Άλλος ένας . Castleford. Βολικός, φτηνός, εύχρηστος. Αλλά με πεπερασμένες δυνατότητες.

Με βοήθησε πολύ στο reaming της τελευταίας Jensen. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι η διατομή των κεφαλών είναι σταθερή. Άρα, μιλάμε μόνο για 4 διατομές, δεδομένου του ότι υπάρχουν 4 κεφαλές.



Όπως και να έχει, διατηρεί ένα πλεονέκτημα έναντι του senior reamer. Φτάνει πιο κοντά στον πάτο του μπωλ. Τελικά, έφτασα να χρησιμοποιώ για το reaming μιας πίπας δύο reamers και ένα pipe knife. Αλλά ίσως το μόνο που χρειάζεται να είναι λίγο ντουκόχαρτο. Θα το δοκιμάσω εν καιρώ. Αλλά τα γκατζετάκια είναι "απαραίτητα" σε κάθε συνθήκη.

Ποίηση, φορές άκρως χαλαρωτική

Έπεσα σήμερα ξανά πάνω στο κομμάτι αυτό του Ελύτη, ενώ γύρω κώνωπες ζουζούνιζαν. Είναι εξαιρετικά ενοχλητικοί οι κώνωπες, ιδίως τον Χειμώνα. Είναι όμως και εξαιρετικά καταπραϋντική η επίδραση της ποίησης. Ξέρετε, μερικές φορές η ακαριαία επαφή με κάτι όμορφο σε κάνει να ξεχνάς την περιρέουσα ασχήμια. Αφιερωμένο, αφού, που ξέρεις, βάσει πιθανοτήτων, όλο και κάποιος θα συμπάσχει, ενδεχομένως σε πλαίσιο διαφορετικό:

Καταπρόσωπό μου εχλεύασαν οι νέοι Αλεξανδρείς:

ιδέστε, είπαν, ο αφελής περιηγητής του αιώνος!
Ο αναίσθητος

που όταν όλοι εμείς θρηνούμε αυτός αγαλλιά
και όταν όλοι πάλι αγαλλιούμε

αυτός αναίτια σκυθρωπάζει.
Στις κραυγές μας μπροστά προσπερνά και αδιαφορεί

και τα σ' εμάς αόρατα
με τ' αυτί στην πέτρα

σοβαρός και μόνος προσέχει.
Ο χωρίς φίλον κανένα

μήτε οπαδό
που εμπιστεύεται μόνον το σώμα του

και το μέγα μυστήριο στ' αγκαθόφυλλα μέσα του ήλιου αναζητεί
αυτός είναι

ο απόβλητος από τις αγορές του αιώνος!
Επειδή νου δεν έχει

κι από ξένα δάκρυα κέρδος δε βγάνει
και στο θάμνο που καίει την αγωνία μας

μοναχά καταδέχεται να ουρεί.
Ο αντίχριστος και ανάλγητος δαιμονιστής του αιώνος!

Που όταν όλοι εμείς πενθούμε
αυτός ηλιοφορεί.

Και όταν όλοι σαρκάζουμε
ιδεοφορεί.

Και όταν ειρήνη αγγέλλουμε
μαχαιροφορεί.

Καταπρόσωπό μου οι νέοι Αλεξανδρείς εχλεύασαν!

Επτρέπετε το κάπνισμα;

-Εγώ; Ναι, σαφώς. Εντός του blog μου είστε ελεύθερος να καπνίσετε.

-Μα όχι, δεν με καταλάβατε... σας ρώτησα αν επιτρέπετε το κάπνισμα γενικώς.

-Δεν μπορώ να σας απαντήσω σε αυτό, κύριε, δυστυχώς. Δεν είμαι ο νομοθέτης.

-Και πάλι δεν με καταλάβατε. Δεν σας ρώτησα αν εσείς επιτρέπετε το κάπνισμα. Σας ρώτησα αν εδώ επιτρέπετε το κάπνισμα.

-Μάλλον εννοείτε "επιτρέπεται", κύριε.

-Δεν βαριέσαι, το ίδιο κάνει. Τελικά επιτρέπετε?

-Όχι, κύριε.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πριν μερικούς μήνες, ένας άνθρωπος στεκόταν από πάνω μου την ώρα που έγραφα ένα κείμενο στον υπολογιστή. Ο άνθρωπος αυτός έχει στην πλάτη του περίπου 30 έτη τυπικής εκπαίδευσης. Συναλλάσσεται καθημερινά με ανθρώπους που έχουν κάτσει στα θρανία minimum 16 χρόνια. Το κείμενο κάθε άλλο παρά δύσκολο ήταν. Θα έλεγα, τελείως διαδικαστικό και τυποποιημένο. Καθώς έγραφα, με διέκοψε και με ρώτησε που έμαθα να γράφω σωστά Ελληνικά. Του απάντησα "στο σχολείο". Το ότι αυτός ο άνθρωπος, ευρισκόμενος στο συγκεκριμένο περιβάλλον, επεσήμανε την ορθότητα της γραφής σε ένα εύκολο κείμενο, με έβαλε σε σκέψεις. Κατόπιν άρχισα να παρατηρώ. Και ύστερα κατάλαβα τον λόγο για τον οποίον έκανε την παραπάνω επισήμανση. Αλλά η απορία παραμένει. Αφού είναι τόσο εύκολο να μάθεις να ξεχωρίζεις το "ε" από το "αι" (ένα μόνο από τα άπειρα φρικτά λάθη, συστηματικά ή μη), γιατί οι ορδές των ανορθόγραφων επιμένουν να χρησιμοποιούν την ιδιωτική τους εσπεράντο; Περιφέρομαι καθημερινώς στο διαδίκτυο και κάθε τόσο προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω το μήνυμα. Καλά τα greeklish, τα χρησιμοποιώ και εγώ. Αλλά αφού υπάρχουν οι ρημαδοκανόνες ορθογραφίας και σύνταξης, ας τους χρησιμοποιούμε. Τουλάχιστον, όσο υπάρχει ακόμα η γλώσσα.

~

Γηατεί αν σοιναιχείσουμαι να γράφουμαι αίτση, στο ταίλως δαιν θα καταλαβένυ κανοίς τήπωτα.

~

Και δεν τα έχω με τα παιδιά που αντιμετωπίζουν μαθησιακές δυσκολίες. Ούτε με τα παιδιά που δεν κατάφεραν να μορφωθούν. Τα έχω με εκείνους που μορφώθηκαν, πήραν πτυχία και διδακτορικά, τα κρέμασαν στον τοίχο για να ψωροπερηφανεύονται και ακόμα δεν μπορούν να ξεχωρίσουν το γαμημένο το "ε" από το γαμημένο το "αι". Διότι είναι τεμπέληδες του κερατά, που αντί να σκεφτούν, προτιμούν το α-μπε-μπα-μπλομ, για να διαλέξουν γράμμα. Απλά, δεν δίνουν δεκάρα. Τώρα θα πεις, δεν έχουν δικαίωμα να μη δίνουν δεκάρα; Φυσικά και το έχουν. Όπως και εγώ έχω το δικαίωμα να μου τη σπάνε, διότι τα γραφόμενά τους μου χαλάνε την αισθητική. Άλλωστε, σπίτι μου είμαι, ό,τι θέλω λέω.

~

Κε ώτη θαίλο γράφο.

~

Smoke in peace.

Καπνοσυριγγοκαπέλα

Ένα γκατζετάκι που πήρα προσφάτως. Παλαιότερα δεν μου έκανε εντύπωση. Ή, μάλλον, μου έκανε κακή εντύπωση, κάθε φορά που το έβλεπα σε πίπα. Καπελωμένες καπνοσύριγγες. Αλλά, όπως όλοι οι έχοντες ελάχιστη εμεπιρία γνωρίζουν, τα γούστα αλλάζουν. Φινετσάτα ή όχι, τα καπνοσυριγγοκαπέλα παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον. Μικρό, εύχρηστο, φτηνό. Το αγόρασα, έτσι για την πλάκα του πράγματος.

Πιέζοντας τα δύο "κουμπάκια" αυξομειώνεται η διάμετρος με τη βοήθεια δύο μικρών ελατηρίων.

Ταιριάζουν καλύτερα στα smooth straight billiards. Το φόρεσα στη μικρή μου Blakemar για να σας το μοστράρω.

Stanwell Golden Danish #126

Η 9η Stanwell. Πρώτη άφιλτρη. Πρώτη golden danish. Δεύτερο horn, ή, αν θέλετε 126. Πολύ μ' αρέσει το σχήμα αυτό. Ελαφρύ, κομψό, βολικό. Έχει και plateau στο rim.

Το φινίρισμα πολύ όμορφο. Δεν είχα βρει Golden Danish εδώ. Οπότε απευθύνθηκα στον φίλο μου τον Frenchy. Εντός ολίγων ημερών κατέφτασε. Ό,τι ακριβώς περίμενα, βάσει των φωτογραφιών. Η αμμοβολή και η αντίθεση των χρωμάτων εκπληκτική.

Στρώνει τώρα. Δεν πιστεύω να πάρει πολύ. Άλλωστε οι stannies πάντα τους ήταν βολικές, χωρίς πολλές απαιτήσεις. Έχοντας στην κατοχή μου 10 πλέον, μπορώ να πω με σχετική βεβαιότητα ότι η φίρμα στην κατηγορία της παίζει πολύ καλά. Πραγματικά αξιόπιστα κομμάτια. Επίσης, το 126 έχει αρχίσει να γίνεται αγαπημένο. Ευτυχώς που η Stanwell διαθέτει αρκετές σειρές. Η επαναληψιμότητα έχει γούστο όταν λαμβάνει χώρα με μικρές διαφοροποιήσεις.

Δώρο για την ονομαστική εορτή

Η γνωστή διαδικασία, με μερικές παραλλαγές. Αυτήν τη φορά δεν υπήρξαν φιναλίστ. Ήταν μία και μοναδική. Δεν χρειάστηκε καν να ψάξω όλα τα συρτάρια. Stanwell relief 185. Το γυριστό αυγουλάκι. Έρχεται δέκατο στη σειρά των stannies.

Αρκετά μεγάλο μπωλ για μακρόσυρτα καπνίσματα. Το θαυμαστό στοιχείο της καπνοσύριγγας είναι η αμμοβολή. Δύο καταπληκτικά προφίλ:

Ακόμα ένα δώρο της καλής μου. Στο στρώσιμο. Καταπληκτική συμπεριφορά. Και καθώς ψήνεται, η απόδοση βελτιώνεται.

Το πρώτο άρθρο...

...δημοσιεύθηκε στα "Καπνοσύριγγας Ανάλεκτα". Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Υπενθυμίζω ότι η πρόσκληση στους επίδοξους συγγραφείς ισχύει.

Καπνίζετε εν ειρήνη.

Ενδιαφέρουσα αντικαπνιστική καμπάνια

Παρά τις μακάβριες αντανακλαστικές σκέψεις και τα between the lines (ή πίσω απ' την κουρτίνα ή κάτω απ' το χαλί ή πάνω από τη γυψοσανίδα ή όπου αλλού θέλετε με όποιο σημείο αναφοράς επιθυμείτε) υπάρχοντα που υποθέτει η καχυποψία μου, η συγκεκριμένη "εκστρατεία" (νιώθω να με καταδιώκουν) με έκανε και χαμογέλασα: http://www.nicomarket.com/el/index.php

Ιδού η πρώτη Loewe

Η φίρμα Loewe ιδρύθηκε το 1856 στο Λονδίνο. Μιλάμε όντως για παλιές, παραδοσιακές πίπες, οι οποίες έχουν πολύ καλή φήμη στους φουμαροκαπνοσυριγγιστικούς κύκλους. Όπως όλες οι παλιές φίρμες, η Loewe έχει περάσει από σαράντα κύματα αλλάζοντας διευθύνσεις. Οι γνώστες χωρίζουν την παραγωγή της σε περιόδους, θεωρώντας τις παλαιότερες καπνοσύριγγες ανώτερες. Έχοντας ακούσει μόνο καλά λόγια για τα εν λόγω καπνιστικά εργαλεία, βιάστηκα να πατήσω "add to cart", μόλις την είδα στο site του Frenchy.

Ήταν μια μικρή περιπέτεια η απόκτησή της. Είχα επιχειρήσει να αγοράσω ένα ποκεράκι της Savinelli πριν μερικές εβδομάδες. Τελικώς η παραγωγή του συγκεκριμένου μοντέλου διεκόπη. Έτσι, ο Frenchy με ρώτησε τι θέλω να κάνω με τα χρήματα. Του ζήτησα να μου κρατήσει το credit για μελλοντική αγορά. Κι έτσι, ένα ωραίο πρωινό, κάνοντας refresh τη σελίδα, εμφανίστηκε αυτή η μικρή, κομψή Εγγλέζα. Άμεσο "add to cart", ώστε να μην την αρπάξει κανείς άλλος. Και ύστερα, πολλαπλά emails στον Frenchy, για να την κατοχυρώσω με το ήδη υπάρχον credit, αφού η κάρτα μου ήταν άδεια. Μετά από μία ώρα συνεχών ανανεώσεων της σελίδας (αυτόματο log off, αν παραμείνεις ανενεργός για κάποιο διάστημα), ήρθε επιτέλους η απάντηση. Ήταν δική μου. Κύριος ο διαδικτυακός καταστηματάρχης. Απάντησε στις 02:00 (ώρα ΗΠΑ), ενώ μου έκανε και την έκπτωση που ίσχυε για την προηγούμενη αγορά μου. Τελικώς, πέραν αυτών, μου έστειλε κι ένα cob δώρο.










Αν κρίνω από τις στάμπες της, και με βάση το άρθρο του Martin Farrent, η "καινούρια" μου καπνοσύριγγα έχει κατασκευαστεί την περίοδο 1956-1964. Το όνομά της είναι Lynton. Αν έπρεπε να προσδιορίσω το σχήμα, θα έλεγα ότι είναι ένα ευθυτενές μηλαράκι. Παραδόξως, το μηλαράκι στέκεται, λόγω της μερικώς πεπλατυσμένης κάτω επιφανείας του shank. Για την ηλικία της, είναι σε πολύ καλή κατάσταση. Τα πρώτα καπνίσματα είναι αρκετά καλά, αν και η πίπα στερείται καρβουνακίου. Σε πείσμα των κανόνων, η Λονδρέζα καπνίζει προς το παρόν VAs.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Smoke in peace

Ξεκίνησαν τα "Καπνοσύριγγας Ανάλεκτα"

Εντάξει, μέχρι στιγμής κρεμάστηκε το καλωσόρισμα μόνο. Αλλά μικροί είμαστε ακόμα, έχουμε καιρό. ;-)

Υπάρχει link στα δεξιά.

Smoke in Peace.

H 9η Stanwell ως αφορμή

Πριν μερικές ημέρες την αγόρασα. Αλλά η αγορά ήταν παρατυπία, σύμφωνα με τους εσωτερικούς κανόνες που έθεσα προσφάτως. Δεν έχω ανάγκη άλλες καπνοσύριγγες. Αλλά η ανάγκη ορίζεται κάθε φορά εκ νέου με όρους καθαρά φαινομενολογικούς. Μπορώ κάλλιστα να καπνίζω 3-5 φορές την ημέρα, χρησιμοποιώντας διαφορετική πίπα, έτσι ώστε κάθε κομμάτι να ξεκουράζεται αρκετές ημέρες. Μπορώ να έχω πλέον αφιερωμένες καπνοσύριγγες. Μπορώ να εστιάσω σε καπνούς. Να ξοδεύω μόνο για αναλώσιμα. Αλλά η έννοια της δυνατότητας δεν έχει νόημα σε τελική ανάλυση, όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο Ευγένιος στην ιστορία με τον φαροφύλακα. Τα περί προθέσεων, σχεδιασμού και πορείας τα ακούει βερεσέ ο εκάστοτε κυνικός (ή λάτρης της ακρίβειας). Είμαστε όλοι μας λίγο ως πολύ συλλέκτες. Δεν είναι μόνο ο καπνός. Αν ήταν, θα καπνίζαμε σε αδιαμόρφωτα pipe kits. Αλλά δεν το κάνουμε. Διατηρούμε προτιμήσεις, οι οποίες αλλάζουν από καιρό σε καιρό, φτιάχνουμε μικρές ομάδες με ρείκια, δοκιμάζουμε άλλα υλικά και σχέδια, επιδιώκουμε την ποικιλότητα υφής και πάντα εφευρίσκουμε δικαιολογίες για το επόμενο απόκτημα. Το χτίσιμο της συλλογής είναι μέρος της απόλαυσης. Και, κατά το σοφό και πολυφορεμένο (τουλάχιστον από εμένα) τσιτάτο, "τα πάθη πρέπει να είναι σεβαστά". Τελικώς έχω στ' αλήθεια ανάγκη πολλές ακόμα καπνοσύριγγες.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Καπνίζετε και ευδαιμονείτε.

ΜΙΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΙ ΕΝΑ ΑΣΜΑ

Άνω κείται ασματίδι. Κάτω κείται παρατήρησις.

Τα γνωστά εις όλους latakia ή εγγλεζοχαρμάνια έχουν μια χαρακτηριστική dominant οσμή και γεύση-εξ ου και η κατηγοριοποίησή τους σε μία ομάδα. Προκειμένου, όμως, ο λάτρης των χαρμανιών αυτώνε να βρει τον καπνό που του ταιριάζει, οφείλει να εστιάσει τους υποδοχείς γεύσης του στο χαρακτηριστικό undertaste του κάθε καπνού. Τούτο επιτυγχάνεται αποκλειστικώς με αργό κάπνισμα και καλή κυκλοφορία του καπνού στη στοματική κοιλότητα, ίνα εντοπισθεί η ιδιαίτερη χροιά που διαχωρίζει σαφώς ένα συγκεκριμένο χαρμάνι από τα αδελφά του latakia.

Smoke during the war-ο άλλος μας έπρηξε και του τη σπάμε...

Βρετανική Πανάκεια

Είμαι Βιτρζίνιας. Τουλάχιστον τον τελευταίο καιρό. Οπότε, αναζητώ σχετικά μικρές καπνοσύριγγες και δοκιμάζω σε όλες τις νεοεισαχθείσες πρώτα απ' όλα τα αγαπημένα μου VAs. Κατά καιρούς, είχα κακές εμπειρίες. Όλοι μας τα ξέρουμε. Πικρίλα, κάψιμο και τα συναφή. Κατά την αναζήτηση του βέλτιστου συνδυασμού καπνοσύριγγας/καπνού, διαπίστωσα κάτι συστηματικό. Σε όσες πίπες τα VAs μετατρέπονται σε εφιάλτη, τα εγγλέζικα αναδεικνύονται, κατά περιπτώσεις μεγαλοπρεπώς.

~

Παρενθετικώς, υπερθετικώς και ανυπερθέτως, στα τέσσερα πέρατα του κόσμου και του γενικότερου και καθόλου στατικού -υπό την έννοια της καθ' ολοκληρίαν ενωτικής ολότητας- συμπαντικού προεξάρχοντος μαύρης τρύπας συστελικώς διαστελλόμενου σύμπαντος, η επίλυσις του δυσεπιτελικώς δυσεπίλυτου προβληματικού εμποδίου τύπου γορδιακού και χαρακτήρα μιγαδικώς άρρητου καθιστά την εσωτερίκευση της υποβόσκουσας εξωστρέφειας ανaγκαία και ουχί κατ' ανάγκην κακή -άλλωστε εκκρεμεί ως τα σήμερα το ερώτημα του Σεν Χλάιν-, κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να υπερπληρωθεί η τριμερής ή άλλοτε πολυμερής κενότης της υπερφίαλης και κατακερματισμένης κατά κόσμον υπογαλαξιακής τριτεταρτοπαραλιακής συναρτησιοσυνημιτονοειδούς κουβέρτας.

~

Μόλις μου ήρθε ο Μίστερ Κήτινγκ στο μυαλό. Μάλλον σε εγγλέζικο έφερνε και εκείνο το σκηνικό. Επανερχόμεθα. Υπάρχουν, λοιπόν, πίπες που συμπεριφέρονται ανώριμα, αλλά συμμορφώνονται όταν τεθεί εντός της εστίας τους ένας αξιοπρεπής βρετανός. Θα πει κανείς, ότι αυτό είναι φυσικό και ότι υπάρχουν κατάλληλοι και ακατάλληλοι συνδυασμοί. Σε αυτήν την περίπτωση, η ανακάλυψη θα ήταν απλά μια ψευδοδιαπίστωση. Αλλά εδώ υφίσταται ένα είδος double dissociation. Στις πίπες που καπνίζουν καλά τα VAs, τα εγγλέζικα καπνίζουν επίσης καλά. Αντίθετα, στις εν λόγω πεισματάρικες πίπες, μόνο τα εγγλέζικα πορπατούν. Από εδώ και στο εξής, όταν μια καινούρια πίπα δεν καταδέχεται τα VAs, τους αρωματικούς και τα ρέστα, θα αφιερώνεται (αναγκαστικά, αλλά με απολαυστικά λειτουργικό αποτέλεσμα) στα εγγλέζικα. Και η πρόγνωση θα είναι καλή, βάσει των μέχρι τώρα δεδομένων. Με ακρίβεια ασπιρινική, βεβαίως, αλλά η δοκιμή συνιστάται.

~

Smoke in Peace

2ο Αυτοσχέδιο rack: Το Φρούριο

Το πρώτο αυτοσχέδιο rack ήταν καλό, αλλά μικρής χωρητικότητας. Το πενταθέσιο rack βοήθησε, αλλά προσωρινά. Μάλλον αποσυμφόρησε την κατάσταση μέχρι να βρω χρόνο να φτιάξω κάτι καινούριο. Τελικώς τα κατάφερα. Έφτιαξα το δεύτερο αυτοσχέδιο rack στο πνέυμα του πρώτου: εύκολο, γρήγορο, φτηνό. Διαθέτει 32 θέσεις.

-

Υλικά:

1) Ξύλο Balsa (σε μορφή λεπτής σανίδας και ράβδου με τετράγωνη διατομή.

2) Κόλλα για ξύλο Balsa.

3) Ένα μεταλλικό κοπίδι (από αυτά που χρησιμοποιύνται κατά την κατασκευή μακέτας).

4) Δύο νομίσματα, των 5 λεπτών και των 10 λεπτών.

5) Ένα σφουγγαράκι για τα πιάτα (το πράσινο τμήμα).

6) Μερικές λεπτές πρόκες.

-

Συνολικό κόστος υλικών: ~20 ευρώ

Όλη η δουλειά της κοπής έγινε με το μικρό κοπιδάκι. Το ξύλο Balsa είναι πανάλαφρο και μαλακό, άρα και πολύ εύκολο να το χειριστείς. Κομμένα τμήματα της σανίδας χρησιμοποιήθηκαν για τις βάσεις των "ορόφων", ενώ της ράβδου για κολώνες και χωρίσματα των υποδοχών για τα bowls. Τα χωρίσματα σχηματίζουν δυο λογιών υποδοχές. Οι παραλληλόγραμμες για τα straight billiards και τα pokers, οι τριγωνικές για τα bulldogs, hexagons, bents κλπ.

Όλα τα κομμάτια κολλήθηκαν με κόλλα, αλλά οι κολώνες καρφώθηκαν κάθετα στους ορόφους με μικρές πρόκες για μεγαλύτερη σταθερότητα.

Για τα stems, έχουμε δύο ειδών υποδοχές, διαφορετικού μεγέθους. Το rack αποτελείται από τρία τμήματα. Ένα των 16 θέσεων (8 πάνω, 8 κάτω) και δύο μικρότερα των 8 θέσεων (4 πάνω, 4 κάτω). Τα δύο μικρά έχουν λίγο μικρότερες υποδοχές για stem και bowl, απ' ότι το μεγάλο. Οι υποδοχές έγιναν χρησιμοποιώντας το κοπίδι, με τη βοήθεια των 2 κερμάτων (των 10 λεπτών για τις μικρές και των 5 λεπτών για τις μεγάλες). Κατόπιν το κοίλο τμήμα λειάνθηκε με την πράσινη πλευρά του σφουγγαρακίου.

Το ξύλο Balsa είναι φτηνό και εύκολο στον χειρισμό, αλλά δεν ενδείκνυται για racks χωρίς υποβοήθηση. Εγώ έτσι κι αλλιώς είχα αφιερώσει ένα ράφι της βιβλιοθήκης για να ξεκουράζονται οι καπνοσύριγγές μου. Οπότε, είχα έτοιμη την κάσα (το ράφι στην ουσία), που θα στήριζε τον εύθραυστο σκελετό που έφτιαξα. Ακόμα και αν κάποιος κολλήσει ένα τέτοιο rack σε μια βαρειά βάση, ώστε να είναι χαμηλό το κέντρο βάρους, η ευθραυστότητά του θα θέτει σε κίνδυνο τη σταθερότητά του. Οπότε, τέτοιου είδους κατασκευές καλό είναι να τοποθετούνται σε μέρη με τουλάχιστον μία σταθερή κάθετη επιφάνεια (πχ ακουμπώντας στον τοίχο ή μέσα στη βιβλιοθήκη).

-

Ιδού το φρούριο:

Αλλά και μια διαφορετική όψη. Το rack σε ευθεία γραμμή, ξεδιπλωμένο, έτσι ώστε να δείχνει την όποια μεγαλοπρέπεια μπορεί να έχει η συλλογή μου.

Και ξανά προς τη δόξα

Τραβάμε. Τώρα τι τραβάμε, δεν ξέρω. Μάλλον ο καθένας τραβάει το δικό του. Ξύπνα, μαλάκα μου, τα δέντρα κάηκαν, το show τέλειωσε, πρέπει να φύγεις. Να πας να δουλέψεις, να πας σινεμά, να πας για καφέ. Για να μπορούμε να χαιρόμαστε όλοι μας κι αυτό το καλοκαίρι. Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να ψέξει τον κανονικό άνθρωπο με τις κανονικές επιθυμίες. Και εδώ το "κανονικές" σημαίνει "συνηθισμένες", όπως άλλωστε στις περισσότερες κουβέντες. Διότι υπάρχουν όντως οι έχοντες την πολυτέλεια της επανάστασης. Μόνο που η επανάσταση βγαίνει σε σαφώς προσδιορισμένα μοντέλα ενίοτε. Όπως η Stanwell απ' όσο ξέρω δεν παράγει pokers, αλλά cherrywoods. Και δεν είναι συν πλην 3 στο περίπου, όπως λένε οι lab rats. Είναι 207, χωρίς διαπραγματεύσεις. Φέτος δεν φόρεσες τα μαύρα σου, τουλάχιστον όχι επί τούτου, αλλά λόγω παλινδρόμησης σταδίου. Πολύ επικίνδυνο, λέει ο έχων διερευνητική ματιά, φοβούμενος την επερχόμενη καθήλωση. Το τρομακτικό εναλλακτικό προσωπικό σου μέλλον, τι άλλο, διφορούμενο. Ή, μάλλον, δίκοπο. Σαν την αγάπη του τραγουδακίου. Αλλά ας αφήσουμε τις γλυκερότητες. Το ζήτημα δεν μπορεί να είναι παρά οικονομικό. Πάντα. Από τον καιρό που έκοβαν εισιτήρια για την κιβωτό. Σήμερα κόβουν εισιτήρια για τον Παράδεισο. Ατός του που εντάσσεται, δρέπει δάφνες ή σκατά, αναλόγως κλίματος. Οφείλεις να ανακαλύψεις τον αλγόριθμο του επαναπροσδιορισμού. Έτσι κι αλλιώς θα πέσεις, τουλάχιστον ας πέσεις μέσα. Αλλά οι κακές συνήθειες διατηρούνται. Και οι εφήμερες τσαντίλες δεν αφήνουν τίποτα. Έναν χρόνο μετά. Χρόνος με την ευρύτερη έννοια, που δεν μπορεί να οριστεί με πρότυπα δευτερόλεπτα. Τρία τέρμινα λοιπόν. Αλλά δεν υπάρχει καιρός για απολογισμούς. Μόνο σοβαρότερα άλυτα προβλήματα. Και τούτο διόλου ειρωνικό. Απόλυτα ειλικρινές. Προσωπικό όφελος, το υψηλότερο αγαθό. Γραμμένο στους αρχέγονους κώδικες, ισχυρότερο από κάθε αστεία φιλοσοφία. Ποιος νους τώρα και ποια νόηση. Μιλάνε τα ένστικτα. Οι διανοούμενοι οφείλουν να βγάλουν τον σκασμό. Για αυτό δεν μπορώ να βρίσω, παρά μόνον αυτόν που αφήνει το νερό να τρέχει, καθώς βουρτσίζει τα δόντια του. Και εκείνον όχι πάντα. Διότι μπορεί χθες να τσακώθηκε με την γκόμενά του. Η προσωπική οπτική γωνία δεν είναι αμφισβητήσιμη. Τελικά το να κόβει κανείς δρόμο είναι τάση φυσική. Άρα το ίδιο και η κατάκριση και η γελοιοποίηση. Έτσι κι εγώ είχα μια μικρή αναλαμπή. Αλλά ευτυχώς δεν μου συμβαίνει συχνά. Στον ύπνο σπαταλάμε μεγάλο μέρος της ζωής μας. Και τα όνειρα συχνά δεν είναι εφιάλτες. Με το χασμουρητό να μετουσιώνεται σε μακρόσυρτη, βαριεστημένη "καλημέρα", πάω να φτιάξω καφέ. Μετά θα σκεφτώ ποια πίπα θα καπνίσω. Τα υπόλοιπα στην ώρα τους. Η ώρα 7. Την κάνω.

Το σπίρτο, ατυχέστερο του ορθόπτερου

Άναψα την πίπα μου. Δεν είναι η πρώτη τζούρα η απόλαυση. Δεν μιλάμε για τσιγάρο. Μπορεί να είναι η 4η, η 5η ή η 6η. Είναι η πρώτη πλήρης. Τελικώς είμαι δήμιος. Ή, αν θέλετε, αρχιερέας των Αζτέκων. Το τασάκι μπορεί να ειδωθεί ως δερμάτινο πλεχτό καλάθι ή μια τεράστια γούρνα. Εξαρτάται από την εποχή που επιλέγει ο αναγνώστης. Άλλωστε, αυτό κάνουμε όλοι μας, κάθε φορά που διαβάζουμε ένα βιβλίο ή παρακολουθούμε μια θεατρική παράσταση. Άσε το νόημα, καλέ μου Οβελίξ. Η ταύτιση θα κόψει τα εισιτήρια. Η ταύτιση θα επιβάλλει τη νέα έκδοση. Μιλώ για τα σπίρτα τελικώς. Πριν καιρό σκεφτόμουν τον τρόπο κατασκευής τους. Δεν τον γνωρίζω. Οπότε είναι σφάλμα εκφραστικό το "σκεφτόμουν". Ή μάλλον ασαφές. Η ορθότητα είναι πειρασμός. Οπότε, αποφεύγοντας την υπεκφυγή της λεγόμενης "αναδιατύπωσης", διορθώνω. Αναρωτιόμουν για το πως φτιάχνονται τα σπίρτα. Απόψε κατέβασα από το πατάρι το καλειδοσκόπιο. Και είδα τα σπίρτα, ατάκτως κείμενα, σε τρισδιάστατη τυχαίοτητα θέσης. Ο φελλός στη μέση δεν αρκεί για να στηθεί αρμονικά το γαϊτανάκι. Τα σπίρτα είναι τα όργανα της θυσίας, κατά κάποιον τρόπο. Δεν αποτελούν τυχαία θύματα, ούτε μπορεί η οιαδήποτε λευκοφορούσα κόρη να τα ανταγωνιστεί. Καθ' ότι τα σπίρτα δεν θυσιάζονται απλώς. Αφιερώνονται από καταβολής (ο κυνικός θα έλεγε "εκ κατασκευής"). Διαθέτουν ενσωματωμένο μηχανισμό αυτοκαταστροφής και μάλιστα στο ανώτερο σημείο, εκεί όπου τα θηλαστικά φυλάνε τον εγκέφαλό τους. Σήμερα, λοιπόν, σπατάλησα κι εγώ μερικά λεπτά σκεπτόμενος το μεγαλείο των παχυκέφαλων γλυφίδων. Αναρωτιέται, βέβαια, κανείς αν η ηλεκτροχημική διαδικασία μπορεί να σπαταληθεί (πιο συγκεκριμένα, αν η επένδυση καθίσταται μονόδρομος), έστω και με δεδομένη τη συνεχή υποβάθμιση της ενέργειας. Από την άλλη, βέβαια, πολλά από δαύτα δεν κάηκαν παρά μόνο για μερικά δευτερόλεπτα. Και με πενιχρό αντίτιμο μία λειψή τζούρα. Η εμπεριέχουσα καιόμενο καπνό εστία αποκτά πλέον άλλες διαστάσεις, έτσι που (κατ' αναλογία με το hatching του πρώιμου εμβρύου) να διαπερνούνται κατά διαστήματα τα λεπτόρρευστα μεμβρανώδη όρια της μεταφυσικής.

Η ιδέα του Nugu

Ψάχνοντας όνομα για το καινούριο περιοδικό, απευθύνθηκα στν φίλο μου τον Nugu, Μπας και κατεβάσει κι εκείνος καμμια ιδέα. Τελικώς επικράτησε το "Καπνοσύριγγας Ανάλεκτα", αλλά η ιδέα του ήταν πολύ καλή για να χαθεί στη λήθη. Οπότε αποφάσισα να την ποστάρω εδώ:

~

Καπνοbowls of Fire

~

Ακόμα γελάω. Smoke in peace, Nuguanda.

Αυτοσχέδια Calabash

H Calabash θεωρείται από μερικούς το απόλυτο εργελείο καπνίσματος. Δεν έχω πείρα επί του θέματος. Όπως και να έχει, ο συγκεκριμένος άνθρωπος με εντυπωσίασε με την ευρηματικότητά του. Είχα πετύχει τη σελίδα του πριν από πολύ καιρό και σήμερα την ξαναπέτυχα τυχαία, κατά τη διάρκεια φαντασιακής πλεύσεως επί άυλης ιστοσανίδας. Ανάψτε μια πιπούλα και απολαύστε βήμα προς βήμα την κατασκευή μιας calabash:

.

http://www.geocities.com/pipetabor/calabash/calabash_g.html

.

Τα συγχαρητήριά μου.

Αναθεωρώντας

Χθες κάπνισα ξανά έναν καπνό που καθόταν μήνες στο ράφι. Έχοντας εγκαταλείψει κάθε ελπίδα να τον ευχαριστηθώ, κάπνισα ένα μπωλ για να μην πάει χαμένος. Έτριψα τη flake και τον άφησα να σταθεί λίγο (ήταν με humidorάκι για πολλές μέρες, καθ' ότι pouch και λίαν ξερός κατόπιν ανυδρίας). Τον κάπνισα σε μια πίπα που δεν τον είχα ξανακαπνίσει και σε μορφή (καλά τριμμένο) που δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Επιπροσθέτως, κάπνισα χωρίς φίλτρο (πρώτη της φορά με ανταπτοράκι της Peterson). Το αποτέλεσμα ήταν μαγικό. Και έρχομαι στα αυτονόητα συμπεράσματα:

1) Για να διαμορφώσεις ολοκληρωμένη κρίση για έναν καπνό, πρέπει σαφώς να καπνίσεις τουλάχιστον ένα tin και σε διαφορετικές πίπες.

2) Η ποππερική αρχή ισχύει και στα περί φουμαροκαπνοσυριγγισμού: αρκεί ένα πείραμα για να καταρρίψει την υπόθεση.

3) Τα γούστα είναι αενάως μεταβαλλόμενα.

4) Ο Bob ανέβηκε λίγο στην εκτίμησή μου (άλλωστε, αρέσει και στους δυο μας η σοκολάτα).

Καπνίζετε και ευδαιμονείτε.

Δεύτερη ελιά

Και αυτή fe. ro από την Ιταλία. Το 8ο straight billiard. Η εταιρία ιδρύθηκε το 1949 από τον Federico Rovera (για αυτό και ονομάστηκε fe. ro) και ακόμα το ψάχνω αν είχε καμία σχέση με τη φατρία των Rovera της Ardor. Για την ιστορία, ο προπάππος του Damiano Rovera ονομαζόταν Federico και μαζί με τους τρεις αδερφούς του το 1911 άρχισε να φτιάχνει τις πρώτες πίπες (εργοστασιακές τότε), που έφεραν το φημισμένο όνομα. Αλλά πέρα από αυτήν τη σύμπτωση (;) δεν κατέχω πράμα. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι για το αν υπάρχει σχέση μεταξύ fe. ro και Ardor, ας με διαφωτίσει. Προς το παρόν, σας παρουσιάζω το απόκτημα. Περίεργα νερά που φέρνουν στον νου το αυγό, παχειά τοιχώματα, απλή και καλοσχηματισμένη γραμμή. Το μπωλ γυμνό κατά την αγορά. Η καπνοσύριγγα στο στρώσιμο. Η πρόγνωση καλή. Τα υπόλοιπα επί της καπνικής οδού.

Καπνίζετε και ευδαιμονείτε.

Το δώρο του συμπαρόχου

Συνήθως, απ' ό,τι πληροφορήθηκα, το δώρο του κουμπάρου είναι ένα ρολόι πνιγμένο στα κουφέτα. Εγώ ρολόι δεν φοράω. Αλλά καπνίζω καπνοσύριγγα. Επίσης μου αρέσουν οι Stanwell. Ειδικότερα, ανάμεσα σε άλλα, το μοντέλο 207. Ιδιαιτέρως η σειρά Relief. Αν λάβει κανείς υπόψη του ότι τελευταίως έχω βάλει πλώρη για το Pokers/Cherrywoods Seven Day Set, τότε δεν είναι δύσκολο να βρεθεί ο άγνωστος της εξίσωσης. Αλλά χρειάζεται ενσυναίσθηση, όπως λένε και οι φίλοι μας οι συμβουλευτικοί ψυχολόγοι. Προσφάτως πήγα για το τρίτο, με κατεύθυνση Ιταλία. Δεν έκατσε (ευτυχώς από μια άποψη, καθώς έτσι αποκτήθηκε η Loewe - άλλη ιστορία όμως αυτή). Τελικώς έκατσε από σπόντα. Άντε, άλλα τέσσερα μας έμειναν.

Εντός της μικρής μου συλλογής είναι η Stanwell Relief με τη βαθύτερη αμμοβολή.




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σας ευχαριστώ πολύ, παιδιά. Καλά να περνάτε τώρα και πάντα.

Πατηκωμένη τομάτα

Και αυτή από την εταιρία fe. ro. Νομίζω πως την έχουμε παρεξηγήσει λίγο την εν λόγω φίρμα. Ok, έχω δει και κακοτρυπημένες σε κάποια άθλια καταστήματα, αλλά με 20 ευρώ ποιος περιμένει ακρίβεια στην κατασκευή; Ετούτη ήταν ξεχασμένη στη σκόνη, όπως αρκετά από τα ευρήματα.

Έχει ενδιαφέρον φιάμμα περιμετρικά, αλλά και στο κάτω μέρος του μπωλ δεν της λείπουν τα ματάκια. Μικρούλα, κομψότατη, με ωραίες καπμπύλες. Τα έχει τα γεμισματάκια της, αλλά λίγο με πειράζει. Με χαλάει λίγο το δαχτυλίδι, βέβαια. Αλλά αυτό ίσως διορθωθεί, όποτε υπάρξει χρόνος. Παρ' όλα αυτά, ακόμα υπό σκέψη η ανακατασκευή του επιστομίου.

Το μικρό της μπωλ φιλοξενεί VAs. Δεν είμαι σίγουρος για το που κατατάσσεται όσον αφορά στο σχήμα της, αλλά αυτό έχει λίγη σημασία. Τουλάχιστον η κομψότητά της αποτελεί (αντιφατικά υποκειμενική) βεβαιότητα.

Από τη χώρα των Μαορί

To έβδομο straight billiard είναι εδώ και καιρό στα χέρια μου. Με αυτό ολοκληρώνεται το πρώτο straight billiard 7 day set. Είναι κατασκευασμένο από τον Νεοζηλανδό Jan Zeman. Ανήκει στη σειρά Latitude 41 και φέρει την ονομασία "Morning Tide". Η σειρά αυτή αποτελείται από προκατασκευασμένες σε εργοστάσιο καπνοσύριγγες, στις οποίες δίνει τελική μορφή ο J. Zeman στο εργαστήριό του. Αυτό το κάνουν αρκετοί τεχνίτες, παράγοντας έτσι μια σειρά προσιτή οικονομικά, η οποία όμως φέρει την προσωπική τους πινελιά (το ίδιο πχ κάνει και ο Trever Talbert με τη σειρά Linge Bretagne). Και για να μην πολυλογώ, ιδού η πίπα:

Δεν έχει περίτεχνα σκαλίσματα και πολλά νούμερα στις στάμπες. Δεν είναι σε καμία περίπτωση high end. Αλλά την πλήρωσα περίπου 35 ευρώ μαζί με τα μεταφορικά (τώρα έχει αλλάξει λίγο τις τιμές, απ' ό,τι είδα), είναι πανάλαφρη, αγαπημένου χρώματος και με ενδιαφέρουσα αμμοβολή.

Ο Jan παραλαμβάνει τις εν λόγω καπνοσύριγγες ήδη σχηματισμένες. Η περαιτέρω επεξεργασία περιλαμβάνει διάνοιξη του αεραγωγού στα 4 mm, λέπτυνση του άκρου του επιστομίου, βάψιμο (χωρίς βερνίκι), επικάλυψη του εξωτερικού τμήματος με κερί Carnauba και του εσωτερικού του μπωλ με ένα μείγμα που βοηθά στον σχηματισμό καρβουνακίου. Φαίνεται πως η δουλειά που κάνει αποδίδει. Είμαι απόλυτα ευχαριστημένος από τον τρόπο που καπνίζει τηρουμένων των αναλογιών. Το βάρος της σωστό, το στρώσιμό της χωρίς προβλήματα, δεν ζεσταίνεται εύκολα, το επιστόμιο πολύ εργονομικό και εξαιρετικά άνετο τράβηγμα. Ακόμη μία άφιλτρη που πήρε επάξια τη θέση της στις μάχιμες. Τα συγχαρητήριά μου, Jan.