Χθες κάπνισα ξανά έναν καπνό που καθόταν μήνες στο ράφι. Έχοντας εγκαταλείψει κάθε ελπίδα να τον ευχαριστηθώ, κάπνισα ένα μπωλ για να μην πάει χαμένος. Έτριψα τη flake και τον άφησα να σταθεί λίγο (ήταν με humidorάκι για πολλές μέρες, καθ' ότι pouch και λίαν ξερός κατόπιν ανυδρίας). Τον κάπνισα σε μια πίπα που δεν τον είχα ξανακαπνίσει και σε μορφή (καλά τριμμένο) που δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Επιπροσθέτως, κάπνισα χωρίς φίλτρο (πρώτη της φορά με ανταπτοράκι της Peterson). Το αποτέλεσμα ήταν μαγικό. Και έρχομαι στα αυτονόητα συμπεράσματα:
1) Για να διαμορφώσεις ολοκληρωμένη κρίση για έναν καπνό, πρέπει σαφώς να καπνίσεις τουλάχιστον ένα tin και σε διαφορετικές πίπες.
2) Η ποππερική αρχή ισχύει και στα περί φουμαροκαπνοσυριγγισμού: αρκεί ένα πείραμα για να καταρρίψει την υπόθεση.
3) Τα γούστα είναι αενάως μεταβαλλόμενα.
4) Ο Bob ανέβηκε λίγο στην εκτίμησή μου (άλλωστε, αρέσει και στους δυο μας η σοκολάτα).
Καπνίζετε και ευδαιμονείτε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου