Ζήτημα τιμής

Κανείς δε μιλάει για ταινίες με ήρωες, καθημερινούς ή μη. Μιλάμε για κάτι πιο σημαντικό: Λεφτά. Όχι χρήματα. Λεφτά (διότι τι λέει ο μπατίρης? - "Δεν έχω λεφτά"). Νομίζω πως είναι σαφές.

-

Χθες, μετά από αρκετό καιρό, μίλησα ξανά με έναν φίλο συγκαπνιστή. Από το τηλ, βεβαίως, καθ' ότι οι βάρβαροι ρυθμοί καθιστούν τις συναντήσεις δυσχερείς. Χάρηκα που τα είπαμε (δύο τύποι online να υποδεικνύουν ο ένας στον άλλον ηλεκτρονικές καπνοσυριγγιστικές διευθύνσεις, τι πιο συνηθισμένο). Μέσα σε όλα, μου μίλησε και για ένα από τα τελευταία του αποκτήματα. Θα πω μόνο ότι η τιμή του ξεπερνούσε τον κατώτατο βασικό μισθό. Και αν κανείς σκέφτεται ότι εδώ θα αρχίσω να μιλάω για τις υπερβολές του καπιταλιστικού μας κόσμου, πέφτει έξω. Από τη στιγμή που κάποιος βγάζει χρήματα με νόμιμο τρόπο, μπορεί να τα διαθέτει όπως του γουστάρει. Η γνώμη μου είναι ότι η εν λόγω αγορά δεν εντάσσεται στα όρια της υπερβολής. Άλλοι αγοράζουν συλλεκτικά βιβλία, άλλοι ακριβά ρούχα, άλλοι τζιπάκια να πηγαίνουν στη δουλειά τους στο κέντρο (λες και αν δεν είναι 4χ4 δεν πάει) και άλλοι πίνακες. Ε, κάποιοι από εμάς αγοράζουν πίπες. Για καπνοσύριγγες μιλάμε, αλλά και οι άλλες προς πώληση είναι ενίοτε. Είτε πίπες εκπεφρασμένες (γραπτώς, προφορικώς κοκ), είτε εν δυνάμει εκτελέσιμες, είναι πάντα διαθέσιμες στην αγορά. Αλλά εδώ μιλάμε αυστηρά για καπνοσύριγγες.

-

Το ερώτημα αφορά στη σχέση τιμής/απόδοσης. Δεύτερη λούμπα, ενδεχομένως για τον που σκέφτηκε ότι ο τσίπης θα αρχίσει να υποβιβάζει τις high end, εξυμνώντας τις mid range, ώστε να καλύψει με στεντόρεια ψευδεπιχειρήματα την υποτονθορίζουσα και μίζερη, πασπαλισμένη με λεπτόκοκκο φθόνο γκρίνια του. Όχι, δεν θα αναρωτηθώ εάν αξίζουν τα λεφτά τους. Από τη στιγμή που κάποιος αγοράζει μια πίπα, αξίζει τα λεφτά της βάσει των υποκειμενικών του κριτηρίων τη δεδομένη χρονική στιγμή. Τόσες αποπληρωμές, μη γίνει και ο καπνοσυριγγισμός γραμμάτιο.

-

Αν μιλήσουμε για mid range μη χειροποίητες, τότε τα πράγματα είναι σχετικά εύκολα. Ψάχνεις να βρεις μια φίρμα με σταθερή ποιότητα και χαμηλές σχετικά τιμές. Αν το όνομά σου είναι Σιγμούνδος, μπορείς να πεις ότι αναζητάς τη μέγιστη δυνατή ηδονή με το ελάχιστο δυνατό άγχος. Ας μιλήσουμε με παραδείγματα. Έχω δοκιμάσει αρκετές mid range πίπες, εγχώριες και μη. Μέχρι στιγμής οι stannies κερδίζουν. Και πως ακριβώς κερδίζουν? Έστω ότι έχω 60 ευρώ προς αγορά καπνοσύριγγας. Η καλύτερη δυνατή επιλογή (μέγιστη καπνιστική απόλαυση και τέρψη οφθαλμών και απτικών αισθητηρίων) είναι μια Stanwell Relief. Σε αυτό το δεδομένο πλαίσιο, καθ' ότι χωρίς πλαίσιο είναι δύσκολο να συλλογιστεί κανείς. Μετά από έναν μήνα, μπορεί οι stannies να χάσουν την πρωτιά. Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι δεν μπορείς να συζητάς, να συγκρίνεις, να επιμένεις και να διαφωνείς σε μια mid range πιποκουβέντα, αν δεν το κάνεις εντός πλαισίου. To μόνο αδιέξοδο που δικαιολογείται είναι αυτό που έχει ως έρεισμα το προσωπικό γούστο.

-

Όταν πάμε στις high end, τότε το πλαίσιο είναι οροθετημένο με νερομπογιά σε νωπή επιφάνεια. Ας θέσουμε ένα όριο: 200 ευρώ. Από εκεί και πέρα η απόδοση μπορεί να αυξάνεται, αλλά ίσως όχι ανάλογα με την τιμή. Γιατί να δώσεις παραπάνω, λοιπόν? Ως ηχώ παραμορφωτική, αντερωτώ: Γιατί να αγοράζουμε βιβλία με σκληρό εξώφυλλο και έγχρωμα αυτοκίνητα? Δίνεις παραπάνω, λοιπόν, πρώτον διότι μπορείς και δεύτερον και σημαντικότερο διότι έτσι επιθυμείς. Αλλά μία εκ των μεταλλαγών του έσω γρύλου (εκείνη της αντιφρόνησης) κρούει ξανά τη μηνιγγική θύρα. Φέρων παντόφλες και ρόμπα, ως άλλος dude, ανοίγω διατηρώντας την αλυσίδα στη θέση της. Εριστικά μου λέει: "είναι μόνο ένα κομμάτι ξύλο!". Μη λεκτική περιφρόνηση για μερικά msec. Οι κεραίες του αρθρόποδου παραμένουν ανενεργές. Αναγκάζομαι να σπαταλήσω επιπλέον ΑΤΡ και αρθρώνω λόγο: "Θέλω να μου κοστολογήσεις έναν πίνακα του Νταλί βάσει εξόδων μουσαμά, πινέλων και μπογιάς, άθλιο εξάποδο - να δω τι σκατά θα καταφέρεις τώρα με το γάγγλιό σου!".

-

-

Σημείωση πρώτη: Δεν ξέρω αν πρέπει να διαβάσω τις κολώνες. Ξέρω μόνο ότι ο Σολωμός δεν μου αρέσει ούτε στη γεύση.

-

Σημείωση δεύτερη: Σαφώς το αρθρόποδο αποτελεί φανταστικό χαρακτήρα εντός του κειμένου. Και ζητώ εκ των προτέρων συγγνώμη σε περίπτωση που προσβληθεί κάποιο συμπαθές ασπόνδυλο. Διότι στην πραγματική ζωή πολλές φορές τα γάγγλια αποδεικνύονται αποτελεσματικότερα του νεοφλοιού.

-

-

Smoke in peace

Η κατασκευή των zippo

Μια που περιμένω τον πρώτο μου zippo pipe lighter, είπα να αναρτήσω ένα σχετικό βιντεάκι.

http://www.youtube.com/watch?v=wQJ8RwJ9K4U

Επεξεργασία αφρού θαλάσσης και πάλι σήμερα...

http://www.youtube.com/watch?v=b1B5e-z4PlY&feature=PlayList&p=452821A4A0059F45&index=17

...ώστε να φτιαχτεί μια όμορφη, πάλλευκη καπνοσύριγγα. Η δεξιοτεχνία αυτών των ανθρώπων ειναι κάτι το εντυπωσιακό.

Ανάψτε μια πίπα, αράχτε πίσω και απολαύστε το βιντεάκι.

Η πρώτη meerschaum

Το meerschaum είναι ορυκτό, του οποίου αποθέματα βρίσκονται σε σχετική αφθονία στη μικρή πόλη της Τουρκίας Eskisehir. Ενδιαφέρουσες πληροφορίες για τον "αφρό της θάλασσας" μπορείτε να βρείτε εδώ. Ένα επίσης ενδιαφέρον βιντεάκι για την κατασκευή πίπας από meerschaum υπάρχει εντός του blog, εδώ. Θα αναρτήσω και μερικά ακόμα που βρήκα προσφάτως εν καιρώ.

Εδώ και αρκετούς μήνες ήθελα να αποκτήσω μία καπνοσύριγγα αφρού θαλάσσης (και ουχί θάλασσας, φίλε Διόνους, σωστός;). Τελικώς απέκτησα την πρώτη μου πριν 2-3 εβδομάδες. Μία χειροποίητη Paykoc, τουρκικής προελεύσεως. Το πρώτο πράγμα που μου αρέσει σε αυτού του τύπου τις καπνοσύριγγες είναι το ότι έρχονται με μία (μοναδική για την κάθε πίπα) επίσης χειροποίητη θήκη.


Η φράση "της ταιριάζει γάντι", όπως βλέπετε, αρμόζει στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Είναι ένα μικρό, πάλλευκο πιπάκι, με αρκετά μεγάλη χωρητικότητα σε σχέση με το μέγεθός του και απροσδιόριστο σχήμα.

Άφιλτρο και αυτό, με έναν καινούριο για μένα derlin tenon, βιδωτό και στα δύο άκρα.

Παρά την απουσία φίλτρου, ο καπνός δεν με δαγκώνει, αν προσέχω. Επίσης, η συγκεκριμένη καπνοσύριγγα επιβεβαιώνει τη φήμη του πορώδους meerschaum περί στεγνού καπνίσματος.

Η ασυμμετρία της είναι ένα από τα πιο δυνατά της σημεία. Μαζί με το πολύ όμορφο (σύνηθες στα meers) επιστόμιο:

Πολλές φωτογραφίες θα πεις, αλλά το καινούριο μου απόκτημα μου αρέσει πολύ. Έτσι δικαιολογούμαι. Δυο-τρία πραγματάκια, πριν αποχαιρετήσω για σήμερα. Πρώτον, τα meers είναι πιο εύθραυστα από το ρείκι. Αν σου πέσει, σπάει. Αν καθαρίσεις βίαια το εσωτερικό του μπωλ (ειδικά ενώ είναι ζεστό), θα του κάνεις ζημιά. Δεύτερον, δε θέλουν καρβουνάκι στα εσωτερικά τοιχώματα του μπωλ. Μετά από κάθε κάπνισμα, χρειάζονται καλό καθάρισμα. Τρίτον, δε χρειάζονται στρώσιμο. Γέμισέ το εξαρχής μέχρι πάνω. Τέταρτον, τα φαντάσματα δεν εγκαθίστανται (τουλάχιστον εύκολα) στα meers. Κάπνισε ό,τι τραβάει η ψυχή σου χωρίς φόβο. Πέμπτον, με τον καιρό, αλλάζουν χρώμα. Από λευκό, σταδιακά σε μελί, καφέ και, τέλος, μαύρο. Φρόντισε μόνο, αν αγοράσεις, να είναι από block meerschaum και όχι pressed meerschaum.

Αυτά τα ολίγα για της θαλάσσης τον αφρό και τις εξ' αυτού καπνοσύριγγες.

Καπνίζετε εν ειρήνη.

The Art of Making Clay Pipes

Δεν έχω (ακόμα) πίπες από πηλό. Λένε ότι σου δίνουν την καθαρότερη γεύση. Βέβαια, αυτό λένε και για τις meerschaum και για τα cobs. Από την άλλη οι λάτρεις του ξύλου, δεν σκαμπάζουν από τέτοια. Μένω εκτός της διαμάχης και κάθε τέτοιου είδους διαμάχης (ποιος φτιάχνει τις καλύτερες πίπες, ποιο υλικό είναι καταλληλότερο κλπ), καθ' ότι τις θεωρώ εντελώς ηλίθιες. Για να το θέσω σε ψιλά, εσφαλμένες στη βάση τους. Δεν υπάρχει το καλύτερο. Υπάρχει το παροδικά καλύτερο για έναν συγκεκριμένο καπνιστή, το οποίο είναι συνισταμένη αμέτρητων παραγόντων.

Πάμε παρακάτω. Ένα από αυτά που με κρατούν ενθουσιώδη απέναντι στο σπορ, είναι η ποικιλία. Που θα μου πάει, θα αποκτήσω και εγώ ένα τέτοιο ζωντανό απολίθωμα. Μέχρι τότε, ας απολαύσουμε το βιντεάκι.

PS: οι απροσδόκητες και φαινομενικά άσχετες φλυαρίες πάντα μου άρεσαν.

Το πρώτο 7-day set (ή μήπως το δεύτερο?)

Οι καπνιστές πίπας ξέρουν καλά τι λέω. Όλοι, κάποια στιγμή, αναζητούν ένα 7 day set. Πιο λιανά, ένα σετ για όλη την εβδομάδα. Άλλοι το αγοράζουν έτοιμο (θαυμαστά τα της Peterson της σειράς Sherlock Holmes από ρείκι και meerschaum και πιο θαυμαστά κάποιων τεχνιτών, όπως το volcano seven day set του Michael Parks), άλλοι το συμπληρώνουν σταδιακά με νέες αγορές. Στη δεύτερη περίπτωση, όλες οι πίπες πρέπει να έχουν κάποιο κοινό σημείο (ίδια εταιρία ή σχήμα). Αρχικά ο στόχος ήταν ένα seven day set από straight billiards. Δεν τον έχω εγκαταλείψει ακόμα (χρειάζομαι, απλά, άλλα 3 :-). Αλλά συνήθως πας όπως σε πάει. Και εδώ ήταν θέμα προτεραιοτήτων. Το πρώτο, βέβαια, seven-day set ήταν αυτό που συμπληρώθηκε από cobs, για αυτό και το ερωτηματικό στον τίτλο. Αλλά εδώ το ζήτημα είναι το ρείκι.

Από την πρώτη μέρα που κάπνισα μια Stanwell (το αγαπημένο μου cherrywood με τους άγρυπνους οφθαλμούς - στη μια του πλευρά, καθ' ότι η άλλη είναι η dark side of the moon), αποφάσισα να αποκτήσω περισσότερες. Πριν λίγο καιρό, απέκτησα το δίδυμο εξάγωνο, έκτο στη σειρά. Η έβδομη ήρθε πιο πρόσφατα, δώρο της καλής μου για το Πάσχα. Είναι μια πανέμορφη Stanwell Zebrano 126. Η πίπα μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως sandblasted horn. Το μοντέλο είναι σχεδιασμένο από τον Tom Eltang. Τώρα μπορώ πλέον να πω ότι έχω ένα Stanwell 7-day set. Ή, απλά, 7 stannies.


Η αμμοβολή στο συγκεκριμένο κομμάτι είναι εκπληκτική. Οι φωτογραφίες σαφώς την αδικούν.


Η σειρά λέγεται zebrano, λόγω του δαχτυλιδιού από zebra wood:


Πάντα ήθελα να έχω μία καπνοσύριγγα με plateau rim, έστω κι αν δεν είναι χειροποίητη.

Κάτι μου λέει ότι αυτή η μικρή, κομψότατη καπνοσύριγγα θα είναι ιδανική για τα VA flakes μόλις στρωθεί. Για μια ακόμη φορά, το κορίτσι μου έδωσε ρέστα στην επιλογή.

O Dylan σας καλημερίζει, υψώνοντας το ποτήρι του και πίνει στην υγειά σας

Especially when the October wind

Especially when the October wind
With frosty fingers punishes my hair,
Caught by the crabbing sun I walk on fire
And cast a shadow crab upon the land,
By the sea's side, hearing the noise of birds,
Hearing the raven cough in winter sticks,
My busy heart who shudders as she talks
Sheds the syllabic blood and drains her words.

Shut, too, in a tower of words, I mark
On the horizon walking like the trees
The wordy shapes of women, and the rows
Of the star-gestured children in the park.
Some let me make you of the vowelled beeches,
Some of the oaken voices, from the roots
Of many a thorny shire tell you notes,
Some let me make you of the water's speeches.

Behind a pot of ferns the wagging clock
Tells me the hour's word, the neural meaning
Flies on the shafted disk, declaims the morning
And tells the windy weather in the cock.
Some let me make you of the meadow's signs;
The signal grass that tells me all I know
Breaks with the wormy winter through the eye.
Some let me tell you of the raven's sins.

Especially when the October wind
(Some let me make you of autumnal spells,
The spider-tongued, and the loud hill of Wales)
With fists of turnips punishes the land,
Some let me make you of the heartless words.
The heart is drained that, spelling in the scurry
Of chemic blood, warned of the coming fury.
By the sea's side hear the dark-vowelled birds.

DYLAN THOMAS

Ένας σύνδεσμος που είχα ξεχάσει...

...είναι η pipedia: http://pipedia.org

Από εδώ και στο εξής, μαζί με τους υπολοίπους στα δεξιά. Αρκετά χρήσιμες πληροφορίες. Απ' όσο καταλαβαίνω, ανανεώσιμες.

Keep on puffin'

Άλλο ένα (θρυλικό) cob

Άλλο ένα καλαμπόκι, αφού τα καλαμπόκια ποτέ δεν είναι αρκετά. Πλέον δεν περνά μέρα που να μην καπνίσω έστω ένα από τα cobs μου. Αυτό είναι ίσως το πιο γνωστό της MM. Το legend. Ευθύ, όπως και τα υπόλοιπα, μπαίνει επάξια στο rotation (κυρίως με αρωματικούς). Ό,τι πρέπει για ένα γρήγορο κάπνισμα. Το διάφανο επιστόμιο με χαλάει ελαφρώς, αλλά αρχίζω και το συνηθίζω.

Βασίλης Γανωσέλης

Τον Βασίλη δεν τον ξέρω. Μια φορά έχουμε βρεθεί σε συναυλία των Whitesnake (κάπου έπαιζαν και οι Scorpions). Μόνο διαδικτυακά τα έχουμε πει λίγο μέσω του blog Soul for Poetry. Αλλά έχω ακούσει κάποια από τα κομμάτια του. Αξίζει τον κόπο να επισκεφθείτε τη σελίδα του. Τα δικά μου αγαπημένα είναι τα Rich Satin piano and chamber και Closure. Εδώ μπορείτε να τα ακούσετε:

http://www.myspace.com/basilll

Tiffany Ciely - The house of the rising sun

http://www.youtube.com/watch?v=A2l693Um7H0

Μερικά απλά ακόρντα, blues στίχοι και, αν εξαιρέσεις τα αστεία πετάκια (μπορείς μονάχα να ακούς, βέβαια), ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια. Βρήκα σήμερα αυτό το κλιπάκι, ούτε που την είχα ματακούσει την καλλιτέχνιδα. Μου άρεσε και το κρεμάω στη βιτρίνα αντί για καλημέρα.

Pipe mud

Καπνοσύριγγας λάσπη; Μάλλον αδόκιμος μου φαίνεται ο όρος. Προτίμησα, λοιπόν, τον αγγλικό όρο για τίτλο. Έχω ένα αγαπημένο ποκεράκι. Ευθύ, αμμοβολής, με ένα άγαρμπο στοκάρισμα και σχετικά κακομούτσουνο. Παρ' όλα αυτά η όψη του μου αρέσει. Θες το ότι είναι η πρώτη μου "ψαγμένη" αγορά, θες το ότι το χρυσοπλήρωσα (σε σχέση με την απόδοση, την ποιότητα του ξύλου του και την εμφάνισή του), θες το ότι η ανάμνηση της ημέρας που το αγόρασα είναι εντυπωμένη στις συνάψεις μου ως ευχάριστη εμπειρία, μου αρέσει. Εκτός αυτού είναι πανάλαφρο και εξαιρετικά βολικό. Όμως, δυστυχώς, δεν καπνίζει καλά. Τα σχετικά λεπτά τοιχώματά του δεν αποτελούν πλέον τόσο σημαντικό πρόβλημα. Έμαθα να καπνίζω πιο ήρεμα και έτσι δεν ζεσταίνονται πολύ εύκολα. Αλλά η καπνοσύριγγά μου επέμενε να παράγει γαργαρισμούς κατά τη διάρκεια του καπνίσματος. Εξετάζοντάς την προσεκτικότερα, υπέθεσα ότι θα φταίει το γεγονός του ότι ο αεραγωγός δεν καταλήγει ακριβώς στον πάτο του μπωλ, αλλά περίπου ένα εκατοστό υψηλότερα. Έψαξα, ρώτησα και έμαθα για τη λύση με τη λεγόμενη pipe mud. Η διαδικασία είναι απλούστατη:

Αναμειγνύουμε γκρίζα στάχτη από πούρο ή καπνό πίπας με νερό. Το αποτέλεσμα είναι ένα είδος λάσπης. Με ένα μάκτρο φράσσουμε τον αεραγωγό (ώστε να μην περάσει η λάσπη στο shank) και σιγά-σιγά ρίχνουμε τη λάσπη στον πάτο του μπωλ, μέχρι να φτάσει στο ύψος του αεραγωγού. Αφήνουμε την πίπα ακάπνιστη για 2-3 μέρες, ώστε να στεγνώσει η λάσπη και κατόπιν καπνίζουμε 4-5 φορές (αφήνοντας την πίπα να στεγνώσει ενδιάμεσα) ωσάν να τη στρώναμε. Πολύ μικρή ποσότητα σχετικά ξηρού καπνού και αργό κάπνισμα. Μετά από κάθε κάπνισμα καθαρίζουμε πολύ προσεκτικά, ώστε να μην αφαιρέσουμε τη λάσπη, η οποία δεν έχει ακόμα σταθεροποιηθεί. Το στρώμα λάσπης δε φαίνεται να αντέχει τη διαδικασία επαναγλύκανσης με οινόπνευμα (αν κάποιος δεν τη γνωρίζει, μπορεί να ανατρέξει στην αντίστοιχη σελίδα των καπνοσυριγγιστών). Αν επαναγλυκάνετε μία πίπα με τέτοιου είδους πρόβλημα, θα πρέπει να επαναλάβετε τη διαδικασία. Χρειάστηκε να επαναγλυκάνω το ποκεράκι μου κάποια στιγμή, οπότε η λάσπη διαλύθηκε. Ελλείψει χρόνου, βρήκα μια προσωρινή λύση. 3-4 πετραδάκια meerschaum στον πάτο του μπωλ πριν από κάθε γέμισμα. Είναι πάμφθηνα και δουλεύουν αρκετά καλά.

Έτσι, το ποκεράκι μου μπορεί να μην είναι πρωταθλητής, αλλά τουλάχιστον δε μένει στο συρτάρι. Και αυτός είναι ένας καλός λόγος να χαμογελάσω.

Καπνίζετε εν ειρήνη.

Καπνικές λεπίδες του Tom Eltang

http://www.youtube.com/watch?v=fcVi0fG0cSs

Άλλο ένα έργο τέχνης από τον ίδιο δημιουργό. Χαίρομαι να το κοιτάζω, όσο θα χαιρόμουν και να το κάπνιζα (αφού πάρω το εφάπαξ και αν ποτέ πάρω σύνταξη, ίσως σκεφτώ να το αγοράσω).

O σαλίγκαρος του Tom Eltang

http://www.youtube.com/watch?v=DX0NXz_Z90s&eurl=http%3A%2F%2Fismokepipes%2Eblogspot%2Ecom%2F2008%2F05%2Fo%2Dtom%2Deltang%2Ehtml&feature=player_embedded

Πλέον ξεφεύγουμε από τα καπνιστικά εργαλεία και μιλάμε για έργα τέχνης. Απεικονίζονται αντιπρόσωποι από 3 βασίλεια (biology rules!).

Κατασκευή πίπας από ελιά

http://www.youtube.com/watch?v=wQJ8RwJ9K4U

Εξαιρετικά ενδιαφέρον βιντεάκι. Μου αρέσει που χρησιμοποιεί αρκετά "πρωτόγονα" εργαλεία.

More cobs

Εναλλακτικές λύσεις. Είναι μία από τις χαρές του φουμαροκαπνοσυριγγισμού. Δεκάδες σχήματα, πολλά διαφορετικά υλικά και δυνητικά άπειρες γεύσεις. Αν λάβει κανείς υπόψη του τον συνδυασμό μεταξύ αυτών, πάμε σε μεγάλα νούμερα. Η ποικιλία είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Έτσι, είπα να δοκιμάσω τα cobs. Στην αρχή ήταν ένα μικρούλι, άφιλτρο pony express. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο, αλλά έπρεπε να δοκιμάσω και άλλα για να βγάλω συμπέρασμα. Ύστερα απόκτησα μεγαλύτερα cobs με εξάρι φίλτρο. Τον ίδιο καιρό είχα ανακαλύψει τα Burley blends. Αυτό ήταν. Τα καλαμπόκια έγιναν τακτικά και αγαπημένα στο rotation. Ήταν εξαιρετικά δύσκολο να μην αυξήσω τον αριθμό τους, ειδικά από τη στιγμή που είναι τόσο φτηνά, ενώ καπνίζουν τόσο καλά. Ιδού τα τελευταία αποκτήματα:

Missouri Meerschaum American Series - Patriot - Straight: Άφιλτρη με μακρύ επιστόμιο και όπως η Spool, με ένα σταθερά ψυχρό σημείο λαβής



Missouri Meerschaum Diplomat - Straight: Καλή χωρητικότητα και παχειά τοιχώματα. Από τα καλύτερα cobs.



Missouri Meerschaum Washington - Straight: Κλασικό cob. Ελαφρύ, μεσαίου μεγέθους. Όταν δεν έχεις πολύ χρόνο για ένα μακροσκελές κάπνισμα, αλλά θέλεις κάτι παραπάνω από ένα μικρό μπωλ.



Missouri Meerschaum Missouri Pride - Straight: Καθαρό καλαμπόκι, χωρίς βερνίκια κλπ. Υποτίθεται ότι "αναπνέει" καλύτερα και καπνίζει ψυχρότερα. Δεν καταλαβαίνω διαφορά. Καπνίζει πολύ καλά, όπως και τα υπόλοιπα καλαμπόκια μου.



Missouri Meerschaum Ozark Mountain Straight: Αυτή δεν είναι από καλαμπόκι. Οι Ozark Mountain φτιάχνονται από κερασιά ή σφένδαμο. Είναι η μόνη που δε μου πολυαρέσει.



Missouri Meerschaum General MacArthur - Straight: Το μεγαλύτερο cob που έχω. Άφιλτρο. Μόνο για εντός οικίας κάπνισμα. Το ανάβεις τη Δευτέρα και τελειώνεις το κάπνισμα το Σάββατο.

Το μέγεθός του είναι κάτι που ακόμα μου προκαλεί εντύπωση. 24,5cm χ 11cm.



Τα cobs μου σε απείθαρχη παράταξη, εκτός του Pride, το οποίο καπνίζω αυτή τη στιγμή:



Έχω δοκιμάσει, πλέον, σχεδόν όλα τα μοντέλα της MM. Σύμφωνα με τα δικά μου γούστα, σίγουρα αξίζουν τον κόπο.

Καπνίζετε εν ειρήνη.