Οι BC είναι παρεξηγημένες καπνοσύριγγες. Μάλλον φταίει η υπερβολικά καλπάζουσα φαντασία των σχεδιαστών της. Δεν έχω προς το παρόν πολύχρωμη πίπα. Και δεν σκέφτομαι να αγοράσω στο άμεσο μέλλον. Αλλά η εν λόγω εταιρία δεν πουλάει μόνο καπνοσύριγγες γαϊτανακίου. Διαθέτει κάποια πραγματικά όμορφα κομμάτια. Φυσικά και δεν μιλάμε για high end. Μιλάμε για αξιόπιστες και σχετικά φθηνές πίπες μέσης γραμμής.
Η σχέση μου με τις BC άρχισε με τον Aramis. Ακολούθησαν αρκετές αγορές, έως ότου γνωρίστηκα με αυτήν τη μικρή Γαλλιδούλα: BC Reserve 1286. Ένα κομψότατο, άφιλτρο half bent smooth dublin.
Ήταν μία από τις ανακαλύψεις σε άσχετο τόπο και χρόνο. Ξεχασμένη ανάμεσα σε άσχημες wannabe καπνοσύριγγες (αλλά δεν φταίνε αυτές - το ξύλο κακοποιήθηκε παρά τη θέλησή του). Όταν αυτός που πουλά την καπνοσύριγγα είναι άσχετος, πολλά κακά μπορούν να συμβούν. Κάπου-κάπου συμβαίνει και ένα καλό. Ναι, μιλάμε για χρήματα. Πολλές φορές παίρνει η μπάλα και τα διαμαντάκια και οι βαφτίσεις καθίστανται μαζικές: πίπες. Δεν έχει νόημα από που κρατάει η σκούφια τους. Απλά πιάνουν χώρο και πρέπει να τις σπρώξουμε γρήγορα. Και ακριβώς εδώ εισάγεται στο παραμύθι ο χαρακτήρας του τυχερού περιπατητή. Πάντα κρατώ τα αισθητήρια σε εγρήγορση.
Τέτοιου τύπου συναντήσεις μου φέρνουν στο μυαλό τους στίχους από το Lady in Red. Βρίσκεσαι σε μία κατάμεστη αίθουσα, ώσπου ξαφνικά τη βλέπεις και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία περνούν στο φόντο. Λίγο δραματοποιημένη η σκηνή, αλλά αν δεν παραδέχεστε την απόλυτη ταύτιση, επιμένω να δεχθείτε έστω την αναλογία.
Το ζήτημα είναι ότι απέκτησα αυτήν την καπνοσύριγγα δίνοντας μόνο 20 ευρώ. Τώρα πλέον έχει σκουρύνει, καθώς έχει ήδη στο ενεργητικό της αρκετές ώρες καπνικής πτήσης.
Το φιάμμα της δεν είναι εντυπωσιακό. Ασθενές birdseye στα πλάγια και υποτυπώδες crossgrain στην εμπρόσθια όψη.
Αλλά η μικρή Γαλλίς διαθέτει άλλες χάρες. Το σχήμα της αποτελεί μία από τις άπειρες εκφράσεις της κομψότητας. Η ποιότητα του ξύλου της αξιολογείται ως πολύ καλή, αφού ακόμα δεν έχουν αναδυθεί επιφανειακά ελαττώματα, ενώ οι επιδόσεις της μικρής παιδίσκης είναι άριστες κατά το κάπνισμα. Από τις μικρές άφιλτρες θεραπαινίδες των VAs.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
5 σχόλια:
Αν και δεν είμαι φίλος ούτε του σχήματος, πολύ περισσότερο δε της εταιρίας, οφείλω να παραδεχτώ πως είναι μια όμορφη πίπα.
Να τη χαίρεσαι εύχομαι και να την απολαμβάνεις για πολλά πολλά χρόνια!
Έχεις το ταλέντο αυτό, πηγαίνεις και χώνεσαι απαρατήρητος σε κάτι υποχθόνια καταστήματα και εντοπίζεις τρελλές προσφορές. Απορώ που τα ανακαλύπτεις! Άκου 20 ευρώ!!!!
Δεν ανησυχώ, στο τρελλό σενάριο της απαγόρευσης του καπνίσματος, όπου δε θα υπάρχει γραμμάριο καπνού επί γής, βάζω στοίχημα πως...θα ανακαλύπτεις μαγαζιά που θα έχουν ξεχασμένο balkan sobranie 50 ετών και θα το πουλάνε για 1 δολλάριο την ουγιά!!!
Δε παίζεσαι φίλε pipesmoker!!!Ευχαριστούμε που μοιράζεσαι τις όμορφες αναζητήσεις σου μαζί μας.
Καλά καπνίσματα.
Με τιμή,
bluesb.
Μακάρι μέχρι την απαγόρευση που αναφέρεις να έχουν αναπτυχθεί τόσο τα αισθητήριά μου. Πέρα από το οικονομικό σκέλος, πάντως (που είναι και το σημαντικότερο), υπάρχει μια άλλου τύπου ικανοποίηση σε αυτές τις ανακαλύψεις. Ωσάν να βγάζεις ένα πολύτιμο πετραδάκι από αραχνιασμένη κρύπτη και να το κάνεις να λάμπει και πάλι. Βέβαια, αυτό είναι αυτόφωτο. Μεγαλύτερη ικανοποίηση ίσως νιώθει κάποιος που αποκαθιστά μια παλιά πίπα που αγόρασε κοψοχρονιά από κάποιον καπνιστή που δεν εκτιμούσε την αξία της. Αλλά γνώσεις περί αποκατάστασης δεν διαθέτω, οπότε αρκούμαι στο να ψάχνω σε απίθανα μέρη για καινούριες (πλην όμως ξεχασμένες) καπνοσύριγγες.
Smoke in peace, bluesb.
20 ευρώ;
Ρέ παιδιά, ενίοτε, μιά χαμηλή τιμή δέν είναι τροχοπέδη στήν αγορά; Πώς καταλαβαίνεις ότι πρόκειται γιά ευκαιρία; Από τήν μάρκα;
H φίρμα είναι όντως μια ένδειξη. Στην προκειμένη περίπτωση, όταν μια rusticated ΒC κοστίζει το λιγότερο ~50 ευρώ (σύμφωνα με τη δική μου έρευνα αγοράς σε ελληνικά καταστήματα), θεωρώ ότι μια λεία BC που κοστίζει 20 είναι ευκαιρία. Σε γενικές γραμμές, αποφεύγω να αγοράζω φτηνές πίπες των οποίων τη φίρμα δεν γνωρίζω (ή γνωρίζω και δεν εμπιστεύομαι). Κατά τα άλλα, ένα δευτερεύον κριτήριο επιλογής ήταν το πως μου φάνηκε το ξύλο.
Συμπέρασμα: Όταν δεν είσαι και πολύ σχετικός στην εξέταση καπνοσύριγγας (όπως εγώ), κάνεις ένα σερφάρισμα στο δίκτυο, μια έρευνα αγοράς στα μαγαζιά και κάπως έτσι αναγνωρίζεις τις μικρές ευκαιρίες. Άρα είναι περισσότερο θέμα σύγκρισης και λιγότερο θέμα αξιολόγησης των επιμέρους χαρακτηριστικών της συγκεκριμένης καπνοσύριγγας.
Ελπίζω να σε κάλυψα. Καλό κυνήγι, Βαγγέλακα.
Smoke in peace.
Δημοσίευση σχολίου