Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Μία ετεροχρονισμένη ανάρτηση: Μέγεθος συλλογής και rotation

Δεν ξέρω το κατά πόσον είναι χρήσιμο ένα τέτοιο post. Οι περισσότεροι, απ' ότι φαίνεται, είναι ψαγμένοι καπνιστές. Αυτή είναι μια ανακοίνωση που αναφέρεται σε στοιχειώδη ζητήματα. Το ερώτημα είναι πόσες καπνοσύριγγες είναι απαραίτητες για να καπνίζει κάποιος καλά. Καταρχάς σας παραπέμπω στο άρθρο του Φοίβου Σαργέντη, ώστε να γίνει κατανοητός ο λόγος για τον οποίον πρέπει να χρησιμοποιούμε πολλές καπνοσύριγγες (http://www.itia.ntua.gr/~fivos/files/Doc/pipe.pdf).

Φαντάζομαι ότι ο Φοίβος σας έχει πείσει. Ακόμα και αν δε σας έπεισε, θα σας πείσει η πικρή εμπειρία που θα αποκομίσετε από την εμμονή στο εξαντλητικό κάπνισμα μιας και μόνο καπνοσύριγγας. Πάμε τώρα στην ουσία. Να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι μιλάμε για καπνοσύριγγες από ρείκι. Ο Ιορδάνης στη συνάντηση έκανε μια σημαντική ερώτηση: Ποιο είναι το ιδανικό και ποιο το ανεκτό?

Το ιδανικό είναι να καπνίζεις μία φορά την καπνοσύριγγα και ύστερα να την αφήνεις να ξεκουράζεται για μία εβδομάδα. Αυτό, όμως, δεν είναι εφικτό για πολλούς. Και εξηγούμαι. Έχουμε έναν φοιτητή ή έναν εργαζόμενο 20-30 ετών. Οπότε, το εισόδημά του κυμαίνεται από 0 ως 700 ευρώ ανά μήνα. Αν αυτός καπνίζει τουλάχιστον 3 μπωλ την ημέρα, τότε χρειάζεται τουλάχιστον 21 καπνοσύριγγες. Με κατώτερη τιμή τα 50 ευρώ (είμαστε λίγο ακριβοί στην Ελλάδα και οι ευκαιρίες δεν είναι πολλές) για μία αξιοπρεπή καπνοσύριγγα, το συνολικό κόστος ανέρχεται στα 1260 ευρώ μόνο για τις καπνοσύριγγες. Αν βάλουμε και τους καπνούς και τα συμπράγκαλα, βράσε ρύζι. Και μιλάμε μόνο για 3 μπωλ την ημέρα. Πολλοί καπνίζουν περισσότερα.

Οπότε πάμε στο ανεκτό. Καπνίζουμε μία καπνοσύριγγα ως και τρεις φορές μέσα σε μία μέρα, αφήνοντας διαστήματα 2 ωρών μεταξύ των καπνισμάτων (σε περίπτωση αυξημένης υγρασίας στον περιβάλλοντα χώρο, ίσως το τρίτο κάπνισμα μας βγει ξινό). Την αφήνουμε να ξεκουραστεί για 5 μέρες minimum. Οπότε, το κόστος μειώνεται αυτομάτως. Φτάνουμε σε ένα budget των 250 ευρώ (5 καπνοσύριγγες). Ταυτόχρονα, δεν καταπονούμε πολύ τα κομμάτια της συλλογής μας.

Ό,τι και να κάνετε, 2 πράγματα είναι πολύ σημαντικά:
Πρώτον, καθαρίζουμε καλά την καπνοσύριγγα μετά από κάθε κάπνισμα. Την αφήνουμε περίπου 2 ωρίτσες να κρυώσει, βέβαια, πριν την αποσυναρμολογήσουμε.
Δεύτερον, κατά το διάστημα που ξεκουράζεται μια καπνισμένη πίπα, καλό είναι να βρίσκεται σε όρθια θέση με το μπωλ να κοιτάζει προς τα κάτω. Έτσι στεγνώνει καλύτερα.

Keep on puffin'

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Pipes,τα περί ξεκούρασης μου φαίνονται πολύ περίεργα και δαπανηρά. Δηλαδή μια άκαπνη για 3 μέρες πίπα χρειάζεται άλλες 4 (ιδανικά) για να ξεκουραστεί; Δεν ημπορώ να καταλάβω διατί.

Demetres είπε...

Αν δε σε καλύπτει το άρθρο του Φοίβου, έχω να σου πω τα εξής:

Καταρχάς, και εγώ και εσύ δεν καπνίζουμε αποκλειστικά system pipes, αλλά κυρίως συμβατικές. Αυτό σημαίνει ότι πολύ περισσότερα υγρά μαζεύονται στο κάτω μέρος του μπωλ.

Ύστερα, και οι δύο είμαστε παλιοί καπνιστές τσιγάρου. Άρα καπνίζουμε με περισσότερη ένταση από κεκτημένη ταχύτητα, οπότε η προαναφερθείσα υγρασία αυξάνεται.

Συνεπώς, μία πίπα που μένει σε ένα συρτάρι μετά το κάπνισμα για τρεις μέρες δεν μπορεί να στεγνώσει καλά.

Εκτός των άλλων, όταν ξεκουράζεις επαρκώς την καπνοσύριγγα, συμβάλλεις στη μακροβιότητά της.

Όλα αυτά ισχύουν για στρωμένες πίπες που γεμίζεις κανονικά. Τα πράγματα είναι πιο ελαστικά όταν μιλάμε για την περίοδο στρωσίματος, όπου γεμίζεις την πίπα με πολύ λίγο καπνό.

Iordanis είπε...

Λοιπόν τελικά νομίζω ότι οι 5 μέρες πρέπει να θεωρούνται το κάτω όριο. Ισως να είναι η ιδέα μου, αλλά νομίζω ότι ο καπνός μου έρχεται πιό ζεστός (ή μήπως πιό υγρός?) άν καπνίσω την ίδια πίπα ξανά μέσα σε μιά-δυό μέρες...

Demetres είπε...

Μην ξεχνάμε ότι η αύξηση της θερμοκρασίας συνεπάγεται συχνά υγρό κάπνισμα. Το λεγόμενο "smoking hot" συνδέεται άμεσα με το "smoking wet".

Ανώνυμος είπε...

Ένα κάπνισμα και 24 ώρες ξεκούραση είναι αρκετά για τους σκέτους καπνούς. Ίσως λίγο παραπάνω για τους αρωματικούς.

8-10 πίπες βγάζουν άνετα το rotation και αφήνουν και χρόνο για παραπανίσια ξεκούραση, εβδομάδας ας πούμε σε μια πίπα.

Μην τρελαθούμε κιόλας.

Αυτό για τα βασικά. Μετά αρχίζουν οι επεκτάσεις και πολυτέλειες στην απόλαυση. Τότε οι πίπες γίνοντα απλά μία από τις πολλές παραμέτρους του θέματος. Οι άλλες είναι ο καπνός, ο καιρός, η διάθεση, τα συνοδευτικά κλπ. Οι συνδυασμοί γίνονται ατελείωτοι - αυτός είναι εξάλλου και ο σκοπός, μια ακόμα παραπάνω παράμετρος ευχαρίστησης προς εκμετάλλευση.

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα και συγχαρητήρια για το blog !

Δεχθείτε παρακαλώ μερικές ερωτήσεις από έναν πρωτάρη, τον οποίο μια πίπα των 20ευρώ και ένα σακουλάκι Brebbia τον έπεισαν να διακόψει 9ετή καριέρα καπνιστή τσιγάρου.

α) Ας υποθέσουμε ότι κάποιος που έχει 6 πίπες θέλει να καπνίζει 3 φορές τη μέρα. Είναι προτιμότερο να καπνίζει την ίδια πίπα 3 φορές μέσα στην ίδια μέρα και μετά να την αφήνει να ξεκουράζεται για 5-6 μέρες, ή να καπνίζει 3 διαφορετικές μέσα στην ίδια μέρα και να τις αφήνει να ξεκουράζονται για 48 ώρες πριν τις ξανακαπνίσει;

β) Όταν μια σχεδόν καινούργια πίπα που έχει καπνιστεί μόλις 2-3 φορές είναι υγρή και κάνει δυσσάρεστο κάπνισμα, χρειάζεται κάποια ειδική διαδικασία (πέραν του κλασσικού καθαρισμού) για να αποκτήσει το αρχικό της ευχάριστο κάπνισμα μετά από μερικές μέρες ξεκούρασης;

γ) Τα sticks που χρησιμοποιούμε για να καθαρίσουμε το επιστόμιο, μπορούμε (χωρίς να τα βυθίσουμε σε κάποιο υγρό) να τα χρησιμοποιήσουμε και για να καθαρίσουμε το ξύλινο κομμάτι που προηγείται του bowl ; (νομίζω λέγεται airhole ή shank).

Ευχαριστώ.

Demetres είπε...

Καλησπέρα και ευχαριστώ για τα συγχαρητήρια. Δεν ξέρω πως μου ξέφυγε το σχόλιο (μάλλον κράσαρε η αυτόματη ειδοποίηση). Με μεγάλη καθυστέρηση, λοιπόν, έχω να πω τα εξής:

α) Είναι προτιμότερο να καπνίζεις 3 διαφορετικές μέσα στην ημέρα.

β)Καταρχάς ίσως είσαι wet smoker. Αν καπνίζεις νευρικά και ειδικά αρωματικούς καπνούς, τότε ίσως να μη φταίει η πίπα. Επίσης, ίσως πακετάρεις τον καπνό πολύ σφιχτά. Αν ο τρόπς γεμίσματος και καπνίσματος είναι ok, τότε ενοχοποιούμε την ίδια την πίπα. Δοκίμασε να την αφήσεις περισσότερες μέρες να ξεκουραστεί και ξαναπροσπάθησε όταν θα είναι εντελώς στεγνή. Αν δεν πιάσει και αυτό, πάμε σε πιο δραστικά μέτρα. Αποσυναρμολογείς την πίπα. Περνάς όσα μάκτρα (νοτισμένα με καθαρό οινόπνευμα) χρειαστεί από το επιστόμιο μέχρι να βγαίνουν τελείως λευκά. Περνάς ένα στεγνό στο τέλος και είναι ok. Για το ξύλινο μέρος, βάζεις κομμάτια βαμβάκι μέσα στο μπωλ και στάζεις καθαρό οινόπνευμα (προσοχή μη στάξει στην εξωτερική επιφάνεια) μέχρι να ποτίσει το βαμβάκι. Κάνεις το ίδιο και στο shank. Αφήνεις την πίπα να ξεκουραστεί σε θέση που αποτρέπει την επαφή του οινοπνεύματος με την εξωτερική επιφάνεια. Μετά από 10-12 ώρες, αφαιρείς το βαμβάκι και κάνεις ένα καλό reaming. Αφήνεις την πίπα ακάπνιστη για όσες μέρες χρειαστεί ώστε να στεγνώσει τελείως (μία εβδομάδα παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια) πριν την ξανακαπνίσεις. Η συνταγή θέλει σχετικά έμπειρο χέρι και εξαιρετική προσοχή. Αν δεν έχεις πχ ξαναξύσει το εσωτερικό του μπωλ και αγαπάς την πίπα σου, μην το κάνεις. Ζήτα βοήθεια από κάποιον πιο έμπειρο.

γ) Σαφέστατα. Δοκίμασε για το shank αυτά με το σύρμα. Κ΄΄ανουν καλή δουλειά.

Ελπίζω να διαβάζεις ακόμα ή να σε διαφώτισε κάποιος άλλος εν τω μεταξύ. Κατά τα άλλα, συγχαρητήρια για την καινούρια σου καριέρα (του φουμαροκαπνοσυριγγιστή).

Κάπνιζε εν ειρήνη.

vangelakas είπε...

Καλημέρα.

Μιά απορία σέ αυτό:

Πρώτον, καθαρίζουμε καλά την καπνοσύριγγα μετά από κάθε κάπνισμα. Την αφήνουμε περίπου 2 ωρίτσες να κρυώσει, βέβαια, πριν την αποσυναρμολογήσουμε.

Πρώτα νά κρυώση καί μετά αποσυναρμολόγηση; Νόμιζα τό αντίθετο!

Δεύτερον, κατά το διάστημα που ξεκουράζεται μια καπνισμένη πίπα, καλό είναι να βρίσκεται σε όρθια θέση με το μπωλ να κοιτάζει προς τα κάτω.

Τό άνοιγμα προφανώς τού μπώλ νά κυττά κάτω, έ; Καί οριζόντια...

Demetres είπε...

Καλημέρα, Vangelaka.

Πρώτον, αν τραβήξεις το επιστόμιο από το ξύλινο σώμα της πίπας, ενώ είναι ζεστη, κινδυνεύεις να της κάνεις ζημιά. Οπότε, πρώτα κρυώνει η πίπα και μετά την αποσυναρμολογείς.

Δεύτερον, μπορεί εγώ να μην το εξέφρασα καλά. Εννούσα τη θέση που έχουν οι καπνοσύριγγες στα κλασικά racks. Ρίξε μια ματιά εδώ: http://ismokepipes.blogspot.com/2007/12/blog-post_21.html

Το post έχει κάποιες εικόνες με τις πίπες τοποθετημένες στο rack στη "σωστή" κατά πολλούς θέση. Το κυριότερο είναι να τις έχεις σε μέρος που να αερίζεται καλά. Πχ το συρτάρι δεν ενδείκνυται.

Καλώς ήρθες και καλά καπνίσματα.

vangelakas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
vangelakas είπε...

καλημέρα, καλώς βρεθήκαμε.

Μιά τελευταία ερώτηση, ελπίζω νά μήν γίνωμαι φορτικός...

Καπνίζω σήμερα.

Τήν αφήνω, κρυώνει... Μετά τήν αποσυναρμολογώ.

Πρέπει νά παραμείνη έτσι μέχρι νά ξανακαπνιστή (μετά από 6-7 ημέρες) ή μπορούμε νά τήν ξανασυναρμολογίσουμε τήν επομένη/μεθεπομένη;

Ρωτώ διότι ξέρεις... Δέν είναι καί τόσο εμφανίσιμη καθώς τήν θωρώ σφαγμένη! :-)

Demetres είπε...

Καλημέρα. Φορτικός καθόλου. Κουβέντα κάνουμε.

Λοιπόν, την αφήνεις, κρυώνει, την αποσυναρμολογείς, την καθαρίζεις (περί καθαρισμού, μπορείς να βρεις μερικά κείμενα εδώ, αλλά και στη σελίδα "Καπνοσυριγγιστές")και μετά τη συναρμολογείς ξανά πριν τη βάλεις για ξεκούραση. Ο χρόνος ξεκούρασης, όπως βλέπεις και από τα σχόλια, είναι θέμα του κάθε καπνιστή. Έχω ακούσει από 15 μέρες ως και λίγες ώρες. O ThinAir (παραπάνω)έχει δίκιο στο ότι παίζει ρόλο το τι καπνούς καπνίζεις και πως καπνίζεις. Σε αυτήν τη φάση, ξεκουράζω τις πίπες μου για τουλάχιστον 4 μέρες. Αλλά αυτά αλλάζουν, καθώς αλλάζουν τα γούστα, ο τρόπος καπνίσματος, το μέγεθος και η σύνθεση της συλλογής. Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να ξανασυναρμολογήσεις την πίπα αμέσως μετά τον καθαρισμό, ώστε να αποφύγεις την ενδεχόμενη διαφορική (?) αλλοίωση του tenon και των εσωτερικών τοιχωμάτων του mortise. Έτσι, δεν θα έχεις καλή εφαρμογή αργότερα. Αν χρησιμοποιήσεις οινόπνευμα για τον καθαρισμό των εσωτερικών τοιχωμάτων του shank, τότε ενδέχεται ο tenon να μπαίνει με δυσκολία (για την πρώτη μισή ωρίτσα περίπου). Περιμένεις λίγο και προσπαθείς εκ νέου. Αν και πάλι είναι δύσκολο, η χρήση του γραφίτη μπορεί να βοηθήσει (δες εδώ http://ismokepipes.blogspot.com/2007/10/stubborn-tenon.html). Αυτό το "καθώς τη θωρώ σφαγμένη", μου άρεσε ιδιαιτέρως. Επίσης, με έκανε και γέλασα (μα τον Όντιν).

Χαιρετώ και πάλι εδώ είμαστε.