Υδροβάτης

To post αυτό δεν έχει σχέση με καπνοσύριγγες. Είναι μεγάλη, όμως, η ανάγκη μου να γράψω για αυτό το βιβλίο. Εξαρχής δηλώνω ότι ο ποιητής είναι αδερφικός μου φίλος. Πιο συγκεκριμένα, ονομάζεται Δημήτριος Μουζάκης και σχολιάζει στο blog ως churchwarden (τώρα ίσως γίνονται κατανοητά και τα αστειάκια που ανταλάσσουμε στα σχόλια). Η ποιητική συλλογή "Υδροβάτης" είναι η δεύτερή του. Σαφώς καλύτερη από την πρώτη. Σαφώς καλύτερη από πολλές συλλογές νέων και παλαιότερων, αναγνωρισμένων ή μη. Δεν είμαι φιλόλογος, λογοτέχνης, κριτικός, εκδότης ή επιμελητής. Είμαι, όμως, επαρκής αναγνώστης. Και ως τέτοιος ομιλώ. Σε όλες τις σημαντικές συλλογές υπάρχουν λίγα ποιήματα που αποτελούν αριστουργήματα. Σε αυτήν τη συλλογή υπάρχουν κάτι περισσότερο από λίγα. Σας είπα, πριν, ότι θα μιλήσω ως επαρκής αναγνώστης. Αυτό είναι ειλικρινές. Διότι κάποια από τα ποιήματα του Δ. Μουζάκη ξεπερνούν τη φιλία μας. Και ξεπερνούν κατά πολύ το θέμα του προσωπικού γούστου. Το πρώτο ποίημα της συλλογής, λέγεται "Πρελούδιο επαναφοράς" και είναι ένα από αυτά. Διαβάζοντάς το, κατάλαβα ότι οι προτιμήσεις μου δεν έχουν καμία σημασία. Ούτε οι κοινές αναμνήσεις παίζουν κάποιον ρόλο. Πολύ απλά, οι λέξεις σε καθηλώνουν. Αντανακλαστικά, χωρίς διαθέσιμο χρόνο για λογικούς συνειρμούς.

Κι αν υποψιάζεστε κομπίνα, μην το αγοράσετε. Άλλωστε, λίγο να ξέρει κανείς από βιβλία, γνωρίζει πως κάθε άλλο παρά βιοποριστικό είναι το να γράφεις ποίηση. Την επόμενη φορά που θα περάσετε από ένα βιβλιοπωλείο, μπείτε μέσα, βρείτε το βιβλίο και διαβάστε το πρώτο ποίημα. Κατόπιν, φύγετε αμέσως, έχοντας ξοδέψει μόνο πέντε λεπτά.


Ο Δημήτριος Μουζάκης (Churchwarden) είναι φίλος μου, όπως έγραψα παραπάνω. Το συγκεκριμένο post έγινε αφορμή για την αποχώρηση ενός πρώην συγγραφέα του blog. Συγκεκριμένα ο πρώην συγγραφέας απαίτησε να βγει το post μου για να παραμείνει ο ίδιος στη συγγραφική ομάδα. Μετανιώνω μόνο για το ότι επί μία ολόκληρη ημέρα χαλούσα σάλιο για να τον πείσω να παραμείνει.