Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

Καπνίζοντας ένα cob


Καταντά γραφικός ενδεχομένως εκείνος που υιοθετεί τρόπους κατσικίσιους. Αλλά λόγω συγγένειας (θηλαστικό από καταβολής), θα ενδώσω για ακόμα μια φορά. Όπου "φορά", βάλε σημείο ευθείας κι έτσι χάνει το νόημά της η επανάληψη, καθώς απορροφάται από το πλήθος των υπολοίπων. Από το πλήθος (λέξη γραμμένη κατά περίπτωση με διαφορετική διάθεση - αυτή τη φορά με πλήρως ουδέτερες προθέσεις) και όχι από συγκεκριμένα αδελφά σημεία, τα οποία παράφαγαν μελάνη και ξεπροβάλλουν παχύσαρκα, ως ανωμαλία της γραμμής, κατασκευάζοντας με κινητική βούληση μέδουσας μικρά λοφάκια. Κατ' αυτόν τον τρόπο μπερδεύεται ο οιοσδήποτε μελετητής του νόμου, ακόμα κι ο ίδιος ο νομοθέτης ίσως, αναζητώντας τις λεπτές σχέσεις απορρόφησης. Αλλά εν τέλει διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να προσδιορίσει ούτε καν την υφή της συρροής. Μετονομάζει, λοιπόν, το προς διερεύνηση αδίκημα σε "ιδιοσυγκρασία" και ξεμπερδεύει. Το dottle έχει σημασία, αν και συνήθως καταλήγει στο τασάκι. Κρύβει όλη την ιστορία ενός μπωλ. Εκεί υπάρχει όλη η πληροφορία. Αναπτύχθηκε υγρασία; Ο καπνός δάγκωσε; Ήταν γλυκό το κάπνισμα; Ήταν ψυχρό; Και στο τέλος αυτό που μετράει είναι η προσωπική ευχαρίστηση. Βαρέθηκα τις αυθεντίες με ταχύρρυθμη εκπαίδευση και διπλώματα φουμαροκαπνοσυριγγισμού μέσω διαδικτύου. Τα VAs είναι το καλύτερό μου στις δεδομένες συντεταγμένες χώρου και χρόνου. Οι δανέζικες mid range του '60 αποτελούν μανία. Και ο διπλανός καπνίζει latakia σε μία πανάκριβη Dubhill DR με πολλαπλά άστρα χτυπημένα στο shank. Γιατί έτσι γουστάρουμε να συνυπάρχουμε και να διατηρούμε συνεχή τη ροή πληροφοριών. Όσοι έχουν στην κατοχή τους χρυσούς κανόνες, παρακαλούνται να τους καταθέσουν στο γραφείο ειδών υγιεινής. Το καζανάκι μας είναι εδώ και καιρό σε αχρηστία και θα ξεχάσει σε λίγο τον σκοπό του. Κλείνω προς το παρόν. Να μην ξεχάσω μόνο τον λόγο για τον οποίον άρχισα να γράφω: τα καλαμπόκια είναι ανθεκτικά στον χρόνο και επιμένουν να συμπαθούν τα burley blends.
~~~~~~~~~~~~~~~~
Smoke in fuckin' peace!

Δεν υπάρχουν σχόλια: