Καλημέρα. Το κάποτε όμορφο λοφάκι που έβλεπα από το σπίτι μου είναι πια καρβουνιασμένο. Αλλά η συζήτηση περί του "κοιτά ο καθείς την πάρτη του μετά το πρώτο σοκ" είναι για άλλη μέρα. Σήμερα μιλάμε για ένα straight rusticated billiard. Το είδα μεταξύ κακομούτσουνων φτηνών pipex (μην παρεξηγηθούμε, πολλές pipex είναι μια χαρά, του συγκεκριμένου καταστήματος ήταν για τα μπάζα) και υπερτιμημένων (πολλά τα λεφτά, Άρη) αδιάφορων Savinelli. Ιταλικής προελεύσεως, μια fe.ro με βαθύ καφέ χρώμα και πολύ όμορφο σκάλισμα, που φέρει ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον πολύχρωμο δαχτυλίδι. Ναι, είναι αυτή που έσβηνε συνέχεια, όταν έγραφα την προηγούμενη ανάρτηση. Όταν την πρωτοαγόρασα, το εσωτερικό του μπωλ ήταν γυμνό. Δεν είχε δηλαδή αυτό το (συνήθως μαύρο) στρώμα που βοηθά στη δημιουργία του λεγόμενου καρβουνακίου. Βάβασα, λοιπόν, σαν καλό παιδάκι στο διαδίκτυο και έμαθα πως ένας τρόπος για να δημιουργηθεί το κάρβουνο πιο γρήγορα είναι να αλλείψεις το εσωτερικό με μέλι. Η πρώτη απόπειρα ήταν καταστροφική, καθώς το μέλι παράπεσε και η πίπα θύμιζε λουκουμά. Ευτυχώς που είχα προνοήσει και είχα φρακάρει τον αεραγωγό με ένα pipe cleaner. Σκούπισα καλά το εσωτερικό του μπωλ πριν να είναι αργά και προχώρησα στη δεύτερη απόπειρα. Τα κατάφερα. Ένα λεπτό στρώμα μελιού κάλυπτε ομοιόμορφα τα τοιχώματα. Ρίχνω λίγο Erinmore και ανάβω. Πρώτη ρουφηξιά: θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται...
Η σκέψη μου ήταν ότι είναι πρώτο κάπνισμα και ότι στα επόμενα θα στρώσει. Τελικά η κατάσταση χειροτέρεψε. Τότε θυμήθηκα τον Αλέξανδρο Ζαββό, ο οποίος είχε αλλείψει το νεοαποκτηθέν sandblasted poker μου με ένα μείγμα πριν αποχωρήσω από το εργοστάσιό του. Μπήκα ξανά στην ιστοσελίδα του και έψαξα. Βρήκα μια συνέντευξή του, όπου έλεγε ότι χρησιμοποιεί ένα μείγμα που, εκτός των άλλων, περιείχε μέλι και αλκοόλ. Πήρα, λοιπόν, λίγο τζιν, το ανακάτεψα με μέλι και με ένα αυτοσχέδιο βουρτσάκι άλλειψα τα τοιχώματα της πολύπαθης σκαλιστής μου πίπας (αφού την είχα ξανακαθαρίσει σχολαστικά). Τα ίδια. Προφανώς δεν πέτυχα τη σύσταση του μείγματος (εδώ γελάμε). Κάπνιζα έτσι την κατά τα άλλα πολύ όμορφη πίπα μου με υπομονή καθολικού μοναχού που αυτοτιμωρείται, με την ελπίδα πως κάποτε θα στρώσει. Μάταια.
Αποφάσισα, λοιπόν, να προσπαθήσω να επαναφέρω την πίπα στην αρχική της κατάσταση. Είχα διαβάσει για μια συνταγή με μη ιωδιούχο αλάτι και καθαρό οινόπνευμα. Δεν υπήρχε τη συγκεκριμένη στιγμή στο σπίτι μη ιωδιούχο αλάτι και εγώ είχα τα νεύρα μου. Πήρα, λοιπόν, ένα μαχαιράκι με στρογγυλεμένη μύτη (μη χαλάσουμε και τον πάτο) και έξυσα σιγά σιγά το εσωτερικό του μπωλ. Μετά έφτιαξα μια "τάπα" με χαρτομάντηλα και τη ράντισα με λίγο καθαρό οινόπνευμα. Άφησα τη νοτισμένη "τάπα" μέσα στο μπωλ για καμιά 10αριά ώρες μαζί με μία μικρότερη στο shank. Για να μη σας (τα) ζαλίζω, ακολούθησε σχολαστικό καθάρισμα με χαρτομάντηλα και συρματάκια (μερικά νοτισμένα με καθαρό οινόπνευμα). Για να μην παρεξηγηθούμε, τα καθαριστικά δεν έκαναν μπάνιο στο οινόπνευμα και δεν έσταξε ούτε μια σταγόνα σε οποιοδήποτε σημείο στην εξωτερική επιφάνεια της πίπας.
Μετά από όλη αυτή τη διαδικασία, η πίπα έμεινε ένα 24ωρο ακάπνιστη (εν τω μεταξύ στο εσωτερικό έβλεπα ξανά το ξύλο). Έβαλα στο 1/3 καπνό και την άναψα. Καθόλου κάψιμο στη γλώσσα. Συνέχισα να καπνίζω. Η πίπα συμπεριφέρεται κανονικότατα. Το έντονο κάψιμο τελικά ήταν αποτέλεσμα του καμμένου μελιού. Όλα αυτά μπορεί να κάνουν τους παλιούς να γελούν. Αλλά κάθισα και τα έγραψα για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί ήθελα να δημοσιοποιήσω τη μικρή μου Οδύσσεια, για της οποίας το μέχρι τώρα αποτέλεσμα είμαι περήφανος (Χα! τα κατάφερα!). Αλλά αυτό μπορεί να μην προσφέρει τίποτα πέρα από τον προαναφερθέντα γέλωτα. Δεύτερον και ίσως χρησιμότερο προς τρίτους και rookies, συνιστώ ένθερμα σε οποιονδήποτε καπνιστή να μην εφαρμόζει καμία συνταγή για πιο γρήγορο κάρβουνο, εάν δεν είναι απόλυτα σίγουρος για αυτή, ειδικά σε ακριβές ή αγαπημένες πίπες. Αυτή τη στιγμή στρώνω δύο "γυμνές" πίπες, χωρίς καμία αυτοσχέδια επίστρωση και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Τελικά, το rusticated bastard μου μπορεί και να καπνίσει καλά (πάντα συναρτήσει τιμής), παρά την αρχική απογοήτευση. Θα ενημερώσω εν καιρώ.
Η σκέψη μου ήταν ότι είναι πρώτο κάπνισμα και ότι στα επόμενα θα στρώσει. Τελικά η κατάσταση χειροτέρεψε. Τότε θυμήθηκα τον Αλέξανδρο Ζαββό, ο οποίος είχε αλλείψει το νεοαποκτηθέν sandblasted poker μου με ένα μείγμα πριν αποχωρήσω από το εργοστάσιό του. Μπήκα ξανά στην ιστοσελίδα του και έψαξα. Βρήκα μια συνέντευξή του, όπου έλεγε ότι χρησιμοποιεί ένα μείγμα που, εκτός των άλλων, περιείχε μέλι και αλκοόλ. Πήρα, λοιπόν, λίγο τζιν, το ανακάτεψα με μέλι και με ένα αυτοσχέδιο βουρτσάκι άλλειψα τα τοιχώματα της πολύπαθης σκαλιστής μου πίπας (αφού την είχα ξανακαθαρίσει σχολαστικά). Τα ίδια. Προφανώς δεν πέτυχα τη σύσταση του μείγματος (εδώ γελάμε). Κάπνιζα έτσι την κατά τα άλλα πολύ όμορφη πίπα μου με υπομονή καθολικού μοναχού που αυτοτιμωρείται, με την ελπίδα πως κάποτε θα στρώσει. Μάταια.
Αποφάσισα, λοιπόν, να προσπαθήσω να επαναφέρω την πίπα στην αρχική της κατάσταση. Είχα διαβάσει για μια συνταγή με μη ιωδιούχο αλάτι και καθαρό οινόπνευμα. Δεν υπήρχε τη συγκεκριμένη στιγμή στο σπίτι μη ιωδιούχο αλάτι και εγώ είχα τα νεύρα μου. Πήρα, λοιπόν, ένα μαχαιράκι με στρογγυλεμένη μύτη (μη χαλάσουμε και τον πάτο) και έξυσα σιγά σιγά το εσωτερικό του μπωλ. Μετά έφτιαξα μια "τάπα" με χαρτομάντηλα και τη ράντισα με λίγο καθαρό οινόπνευμα. Άφησα τη νοτισμένη "τάπα" μέσα στο μπωλ για καμιά 10αριά ώρες μαζί με μία μικρότερη στο shank. Για να μη σας (τα) ζαλίζω, ακολούθησε σχολαστικό καθάρισμα με χαρτομάντηλα και συρματάκια (μερικά νοτισμένα με καθαρό οινόπνευμα). Για να μην παρεξηγηθούμε, τα καθαριστικά δεν έκαναν μπάνιο στο οινόπνευμα και δεν έσταξε ούτε μια σταγόνα σε οποιοδήποτε σημείο στην εξωτερική επιφάνεια της πίπας.
Μετά από όλη αυτή τη διαδικασία, η πίπα έμεινε ένα 24ωρο ακάπνιστη (εν τω μεταξύ στο εσωτερικό έβλεπα ξανά το ξύλο). Έβαλα στο 1/3 καπνό και την άναψα. Καθόλου κάψιμο στη γλώσσα. Συνέχισα να καπνίζω. Η πίπα συμπεριφέρεται κανονικότατα. Το έντονο κάψιμο τελικά ήταν αποτέλεσμα του καμμένου μελιού. Όλα αυτά μπορεί να κάνουν τους παλιούς να γελούν. Αλλά κάθισα και τα έγραψα για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί ήθελα να δημοσιοποιήσω τη μικρή μου Οδύσσεια, για της οποίας το μέχρι τώρα αποτέλεσμα είμαι περήφανος (Χα! τα κατάφερα!). Αλλά αυτό μπορεί να μην προσφέρει τίποτα πέρα από τον προαναφερθέντα γέλωτα. Δεύτερον και ίσως χρησιμότερο προς τρίτους και rookies, συνιστώ ένθερμα σε οποιονδήποτε καπνιστή να μην εφαρμόζει καμία συνταγή για πιο γρήγορο κάρβουνο, εάν δεν είναι απόλυτα σίγουρος για αυτή, ειδικά σε ακριβές ή αγαπημένες πίπες. Αυτή τη στιγμή στρώνω δύο "γυμνές" πίπες, χωρίς καμία αυτοσχέδια επίστρωση και τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά. Τελικά, το rusticated bastard μου μπορεί και να καπνίσει καλά (πάντα συναρτήσει τιμής), παρά την αρχική απογοήτευση. Θα ενημερώσω εν καιρώ.
1 σχόλιο:
kounelaaaa..
Δημοσίευση σχολίου