Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2007

Ελληνικές καπνοσύριγγες Ι

Κάποιος που αρχίζει να καπνίζει πίπα, κατά πάσα πιθανότητα θα έχει ακούσει για τις ιταλικές και τις εγγλέζικες. Αλλά όχι για τις ελληνικές. Κακώς. Όχι, δεν "επιμένω ελληνικά", ούτε πιστεύω ότι οι Έλληνες έχουν διαφορετικό DNA και είναι απόγονοι των Ελ. Καπνιστής πίπας είμαι και ψάχνω καλά ρείκια. Όπως και να το κάνουμε, λοιπόν, στην Ελλάδα έχουμε ρείκι που συγκαταλέγεται στα καλύτερα το κόσμου. Αναλογικά, οι ελληνικές πίπες είναι ελάχιστες. Όπως και να έχει, αυτό είναι η αρχή του μίνι αφιερώματος στις ελληνικές πίπες. Επισημαίνω ότι δεν είμαι ιστορικός πίπας με PhD στα ελληνικά δενδρύλλια, οπότε οι παλιοί μη βαράτε στα σχόλια.

Η πρώτη ελληνική πίπα στο αφιέρωμα δε θα μπορούσε να είναι άλλη από την Alexander. Ψάχνοντας για το κάπνισμα της πίπας, άρχισα να καταλαβαίνω ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος πίσω από αυτό. Κόλλησα το μικρόβιο. Αφιέρωνα (και αφιερώνω) ώρες ατελείωτες στο διαδίκτυο ψάχνοντας. Έτσι, σε μια από τις πρώιμες διαδικτυακές μου αναζητήσεις, έπεσα πάνω στο site του Αλέξαδρου Ζαββού: http://www.briar-pipes.com

Επειδή ποτέ δεν μπορούσα να διανοηθώ το να παραγγείλω μία πίπα χωρίς να την έχω δει από κοντά πρώτα (τη συγκεκριμένη πίπα, όχι άλλη στο ίδιο μοντέλο), πήγα από εκεί. Το εργοστάσιό του είναι στο Μαρούσι. Η σκηνή της εισόδου ήταν ατμοσφαιρική, σχεδόν κινηματογραφική. Μου άνοιξε ο ίδιος ο κ. Ζαββός και μιλήσαμε για κάτι λιγότερο από 2 ωρίτσες. Η εμπειρία ήταν διαφωτιστική, μπορώ να πω, αφού λύθηκαν αρκετές απορίες και αποκτήθηκαν νέες γνώσεις. Και δεν έφυγα με άδεια χέρια. Το απόκτημα ήταν ένα sandblasted poker με υγροπαγίδα.


Η υγροπαγίδα είναι ένα σύστημα πατενταρισμένο από τον Α. Ζαββό, το οποίο "φυλακίζει" τα υγρά του καπνίσματος σε έναν θάλαμο και έτσι αποφεύγεται το κάψιμο της γλώσσας και το υγρό κάπνισμα (δείτε και στη σελίδα του για περισσότερες πληροφορίες). Η πίπα που αγόρασα, είναι η χαμηλότερη ποιότητα του Alexander και καπνίζει καλά (φαντάζομαι κυρίως λόγω της υγροπαγίδας).

Έχω σταμπάρει και άλλα μοντέλα. Οι υγροστατικές του πίπες είναι πραγματικά έργα τέχνης. Κατασκευάζει και μη υγροστατικές πίπες, βέβαια. Και αυτές πολύ όμορφες. Η τιμή σαφώς αυξάνεται όταν μιλάμε για υγροστατικές πίπες. Για έναν καπνιστή με όριο τα 100 ευρώ, υπάρχουν δύο επιλογές. Πρώτον, αγοράζει μια υγροστατική με όχι τόσο καλή ποιότητα ξύλου (δες τις ποιότητες στο site του). Δεύτερον, αγοράζει μια πρώτης ποιότητας μη υγροστατική πίπα. Ίσως η καλύτερη λύση για τον άπειρο να είναι η πρώτη επιλογή, διότι θα μπορεί άνετα να καπνίζει στεγνά , κάτι που είναι δύσκολο στους πρώτους μήνες καπνίσματος.

Οι πίπες Alexander μου έκαναν καλή πρώτη εντύπωση. Ίσως να υπάρχει bias, επειδή συμπάθησα και τον Α. Ζαββό, δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι το πανάλαφρο ποκεράκι μου, αν και ολίγον κακομούτσουνο, δε με έχει απογοητεύσει ποτέ. Είναι βέβαιο ότι η συλλογή μου θα αποκτήσει σύντομα και άλλες Alexander.

Δεν υπάρχουν σχόλια: