Για να γίνει κανείς καπνιστής καπνοσυρίγγων χρειάζεται μερικά πράγματα.
Πρώτον, χρόνο. Το κάπνισμα της πίπας δεν είναι για τον αγχωμένο καριερίστα, ούτε για εκείνους που πιστεύουν ότι ο χρόνος είναι χρήμα. Ο χρόνος είναι χρόνος. Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητος. Και το κάπνισμα της πίπας μια καλή λύση για να σπαταλήσεις τον χρόνο σου, είτε αυτός είναι ελεύθερος ή δεσμευμένος. Για ένα καλό κάπνισμα μιας μεσαίας χωρητικότητας πίπας απαιτείται μία περίπου ώρα.
Δεύτερον, μεράκι και πάθος με το κάπνισμα. Όταν κάποιος προβάλλει ως αρνητικό του καπνίσματος της πίπας το γεγονός ότι έχει πολλά συμπράγκαλα, ότι έχει ολόκληρη διαδικασία να τη γεμίσεις, ότι το καθάρισμα είναι βαρετό κλπ, τότε αυτός δεν κάνει για το άθλημα. Ο καπνιστής πίπας μυρίζει παθιασμένα τα χαρμάνια, κοιτάζει με τις ώρες διάφορες πίπες πριν αγοράσει και γενικά το ψάχνει το ζήτημα και καπνίζει μερακλίδικα.
Τρίτον, τα συμπράγκαλα. Συρματάκια με άπειρες επιλογές στο σχήμα, την ποιότητα και τα χρώματα. Τα πιο γνωστά είναι τα κωνικά λευκά, αλλά με τον χρόνο, η επιλογή καθαριστικών συρματακίων (τα λεγόμενα "pipe cleaners", που μπορεί να τα συναντήσετε και ως "μάκτρα") μπορεί να γίνει μια μικρή διαστροφή. Αυτόν τον καιρό χρησιμοποιώ 4 διαφορετικά είδη. Πάρα πολλά κουτιά σπίρτα (αποφεύγετε τους αναπτήρες). Βάσεις πίπας, απαραίτητες όχι τόσο για τη φύλαξη των αγαπημένων μας καπνοσυρίγγων, αλλά περισσότερο για να ξεκουράζεται μια καπνισμένη πίπα σε κάθετη θέση και να στεγνώνει. Πουγκιά, θήκες και τσαντάκια για τη μεταφορά.
Για όσους έχουν την τάση να δαγκώνουν το επιστόμιο, ειδικά προστατευτικά από καουτσούκ. Φίλτρα, πετρούλες meerschaum, κωνικά συρμάτινα πλέγματα, μεταλλικά ένθετα (για τις πίπες χωρίς φίλτρο) και ο,τιδήποτε μπορεί να φιλτράρει τον καπνό ή/και να απορροφήσει υγρασία. Εργαλεία για γέμισμα, ξύσιμο, καθάρισμα κλπ. Για το ξύσιμο του καρβουνακίου, προτείνω στους μη έχοντες εμπειρία να συμβουλευτούν έναν πιο ψημένο καπνιστή πριν καταστρέψουν τις πίπες τους. Ένα εύχρηστο εργαλείο είναι το γνωστό τριπλό τσέχικο, που φαίνεται στην εικόνα.
Τέταρτον, έναν καλό καπνό. Εδώ θέλει λίγη προσοχή. Καταρχάς, όσον αφορά στην ποικιλία καπνών, πάσχουμε. Δεν είναι εύκολο να βρεις συλλογή που να ξεπερνά τους 20-30 καπνούς, ακόμα και σε εξειδικευμένα καπνοπωλεία. Με αυτή την ένδεια επιλογών ως δεδομένη θα μιλήσουμε. Να καταστεί σαφές ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στους καπνούς. Είναι καθαρά θέμα του τι ευχαριστεί τον κάθε καπνιστή. Η γνώμη του συγκαπνιστή είναι χρήσιμη, αλλά δεν πρέπει να αποτελεί απόλυτο μπούσουλα, έστω και αν αυτός είναι πολύ πιο έμπειρος από εμάς. Όταν λοιπόν αναφερόμαι σε έναν "καλό καπνό", σε καμία περίπτωση δεν εννοώ συγκεκριμένα VAs, english mixtures, aromatics κλπ. Μιλάμε για καλής ποιότητας καπνό, σε όποια κατηγορία και αν ανήκει αυτός. Πιο συγκεκριμένα, μην αρκεστείτε στις επιλογές που προσφέρει το περίπτερο της γειτονιάς σας, μόνο και μόνο επειδή είναι κοντά στο σπίτι σας. Και μην αρκεστείτε στον καπνό των 5-6 ευρώ, αν αυτός δεν είναι καλής ποιότητας, μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι φτηνός. Γενικά, όσο πιο λίγες χημικούρες έχει ο καπνός μέσα, τόσο το καλύτερο. Η διαφορά μεταξύ του φορτωμένου με πρόσθετα καπνού και του πιο φυσικά επεξεργασμένου φαίνεται από το άρωμα και την υφή. Ψάξτε, πειραματιστείτε, ανακαλύψτε και μη συμβιβαστείτε με ημίμετρα. Το κάπνισμα της πίπας είναι απόλαυση και όχι απλή συνήθεια. Νομίζω ότι με 10 ευρώ μπορεί κάποιος να αγοράσει 50g αξιοπρεπούς καπνού.
Πέμπτον και σημαντικότερο, μια επαρκή συλλογή από καλές πίπες. Το τι είναι μια καλή πίπα είναι και αυτό μεγάλη ιστορία. Ο κανόνας (που για μένα έχει δουλέψει μια χαρά) είναι να αγοράσεις ό,τι καλύτερο μπορείς με τα χρήματα που διαθέτεις. Μια καλή πίπα είναι μια μάχιμη πίπα. Μια πίπα, δηλαδή, που καπνίζει καλά. Υπάρχουν παλιοί καπνιστές που διαθέτουν συλλογές που ξεπερνούν τα 100 κομμάτια και όμως καπνίζουν συστηματικά μόνο τα 20-30 από αυτά. Αυτά είναι τα μάχιμα, τα αγαπημένα. Όταν μπαίνω σε ένα κατάστημα για να αγοράσω μια πίπα, φεύγω κρατώντας εκείνη, που αν δεν την αγόραζα, θα το μετάνιωνα για τις επόμενες ημέρες. Η καπνοσύριγγα είναι πάνω από όλα όργανο καπνίσματος και ο σκοπός της είναι να καπνίζει. Και να καπνίζει καλά. Μην αγοράσετε, λοιπόν, μια πίπα, μόνο και μόνο για να εμπλουτίσετε τη συλλογή σας. Αγοράστε την για να την καπνίζετε χωρίς προβλήματα. Επίσης, λέγεται για τον νέο καπνιστή ότι πρέπει να αγοράσει μια φτηνή πίπα για να μην κλαίει τα λεφτά του, αν τελικά αποφασίσει ότι δεν του αρέσει. Και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι λάθος. Αν κάποιος που δεν έχει έμπειρο μάτι αγοράσει μια πίπα των 10-20 ευρώ, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να βγει σκάρτη. Και αν συμβεί αυτό, τότε η εμπειρία που αποζητά ο νέος καπνιστής θα είναι τραυματική και καθόλου απολαυστική. Η πιο σίγουρη λύση είναι να εμπιστευτεί κάποια γνωστή μάρκα καπνοσυρίγγων και με καμιά 50αριά ευρώ θα είναι ok. Σαφώς υπάρχουν και οι συλλέκτες που θα κοιτάξουν με περιφρόνηση μια συλλογή από πίπες εργοστασίου, αλλά μπορείς να απολαύσεις τον καπνό σου μια χαρά και χωρίς να κατέχεις μία Castello ή μια Chonowitsch. Από την άλλη μεριά, καλό είναι να μην το παρακάνει κανείς, έστω και αν μπορεί. Δηλαδή, ο νέος καπνιστής που διαθέτει αρκετά χρήματα, είναι φρόνιμο να μην υπερβαίνει τα 100 ευρώ ανά πίπα στις πρώτες του αγορές. Όσο προσεκτικός και να είναι, είναι άπειρος. Και είναι κρίμα να καταστρέψει ένα κομμάτι που αν το αγόραζε λίγο αργότερα, θα μπορούσε να τον συντροφεύει για μια ζωή. Όπως και να έχει, κάποιος που καπνίζει κάθε μέρα, χρειάζεται minimum 7 πίπες, μία για κάθε μέρα. Μπορεί να καπνίσει 3 φορές μέσα στη μέρα την κάθε πίπα, με μεσοδιαστήματα τουλάχιστον 2 ωρών. Το ιδανικό κατά τη γνώμη μου είναι να καπνίζεις μια φορά την κάθε καπνοσύριγγα και να την αφήνεις να ξεκουράζεται για 5-7 μέρες, αλλά τότε θα χρειαζόταν κάποιος καμιά 20αριά πίπες (εκτός αυτού, η άποψη αυτή αποτελεί έκφανση της γενικότερης διαστροφής μου σχετικά με τη φροντίδα της συλλογής μου).
Πολύ συνοπτικά, λοιπόν, αυτά είναι τα απαραίτητα. Μερικά θέματα, όπως η επιλογή πίπας, είναι σαφώς ευρύτερα. Κατά πάσα πιθανότητα θα αναλωθώ σε φλυαρίες που θα αφορούν σε αυτά τα ζητήματα μεμονωμένα σε επόμενα posts.
Smoke in peace, briar-brothers.
Πρώτον, χρόνο. Το κάπνισμα της πίπας δεν είναι για τον αγχωμένο καριερίστα, ούτε για εκείνους που πιστεύουν ότι ο χρόνος είναι χρήμα. Ο χρόνος είναι χρόνος. Ο ελεύθερος χρόνος είναι απαραίτητος. Και το κάπνισμα της πίπας μια καλή λύση για να σπαταλήσεις τον χρόνο σου, είτε αυτός είναι ελεύθερος ή δεσμευμένος. Για ένα καλό κάπνισμα μιας μεσαίας χωρητικότητας πίπας απαιτείται μία περίπου ώρα.
Δεύτερον, μεράκι και πάθος με το κάπνισμα. Όταν κάποιος προβάλλει ως αρνητικό του καπνίσματος της πίπας το γεγονός ότι έχει πολλά συμπράγκαλα, ότι έχει ολόκληρη διαδικασία να τη γεμίσεις, ότι το καθάρισμα είναι βαρετό κλπ, τότε αυτός δεν κάνει για το άθλημα. Ο καπνιστής πίπας μυρίζει παθιασμένα τα χαρμάνια, κοιτάζει με τις ώρες διάφορες πίπες πριν αγοράσει και γενικά το ψάχνει το ζήτημα και καπνίζει μερακλίδικα.
Τρίτον, τα συμπράγκαλα. Συρματάκια με άπειρες επιλογές στο σχήμα, την ποιότητα και τα χρώματα. Τα πιο γνωστά είναι τα κωνικά λευκά, αλλά με τον χρόνο, η επιλογή καθαριστικών συρματακίων (τα λεγόμενα "pipe cleaners", που μπορεί να τα συναντήσετε και ως "μάκτρα") μπορεί να γίνει μια μικρή διαστροφή. Αυτόν τον καιρό χρησιμοποιώ 4 διαφορετικά είδη. Πάρα πολλά κουτιά σπίρτα (αποφεύγετε τους αναπτήρες). Βάσεις πίπας, απαραίτητες όχι τόσο για τη φύλαξη των αγαπημένων μας καπνοσυρίγγων, αλλά περισσότερο για να ξεκουράζεται μια καπνισμένη πίπα σε κάθετη θέση και να στεγνώνει. Πουγκιά, θήκες και τσαντάκια για τη μεταφορά.
Για όσους έχουν την τάση να δαγκώνουν το επιστόμιο, ειδικά προστατευτικά από καουτσούκ. Φίλτρα, πετρούλες meerschaum, κωνικά συρμάτινα πλέγματα, μεταλλικά ένθετα (για τις πίπες χωρίς φίλτρο) και ο,τιδήποτε μπορεί να φιλτράρει τον καπνό ή/και να απορροφήσει υγρασία. Εργαλεία για γέμισμα, ξύσιμο, καθάρισμα κλπ. Για το ξύσιμο του καρβουνακίου, προτείνω στους μη έχοντες εμπειρία να συμβουλευτούν έναν πιο ψημένο καπνιστή πριν καταστρέψουν τις πίπες τους. Ένα εύχρηστο εργαλείο είναι το γνωστό τριπλό τσέχικο, που φαίνεται στην εικόνα.Τέταρτον, έναν καλό καπνό. Εδώ θέλει λίγη προσοχή. Καταρχάς, όσον αφορά στην ποικιλία καπνών, πάσχουμε. Δεν είναι εύκολο να βρεις συλλογή που να ξεπερνά τους 20-30 καπνούς, ακόμα και σε εξειδικευμένα καπνοπωλεία. Με αυτή την ένδεια επιλογών ως δεδομένη θα μιλήσουμε. Να καταστεί σαφές ότι δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στους καπνούς. Είναι καθαρά θέμα του τι ευχαριστεί τον κάθε καπνιστή. Η γνώμη του συγκαπνιστή είναι χρήσιμη, αλλά δεν πρέπει να αποτελεί απόλυτο μπούσουλα, έστω και αν αυτός είναι πολύ πιο έμπειρος από εμάς. Όταν λοιπόν αναφερόμαι σε έναν "καλό καπνό", σε καμία περίπτωση δεν εννοώ συγκεκριμένα VAs, english mixtures, aromatics κλπ. Μιλάμε για καλής ποιότητας καπνό, σε όποια κατηγορία και αν ανήκει αυτός. Πιο συγκεκριμένα, μην αρκεστείτε στις επιλογές που προσφέρει το περίπτερο της γειτονιάς σας, μόνο και μόνο επειδή είναι κοντά στο σπίτι σας. Και μην αρκεστείτε στον καπνό των 5-6 ευρώ, αν αυτός δεν είναι καλής ποιότητας, μόνο και μόνο επειδή αυτός είναι φτηνός. Γενικά, όσο πιο λίγες χημικούρες έχει ο καπνός μέσα, τόσο το καλύτερο. Η διαφορά μεταξύ του φορτωμένου με πρόσθετα καπνού και του πιο φυσικά επεξεργασμένου φαίνεται από το άρωμα και την υφή. Ψάξτε, πειραματιστείτε, ανακαλύψτε και μη συμβιβαστείτε με ημίμετρα. Το κάπνισμα της πίπας είναι απόλαυση και όχι απλή συνήθεια. Νομίζω ότι με 10 ευρώ μπορεί κάποιος να αγοράσει 50g αξιοπρεπούς καπνού.
Πέμπτον και σημαντικότερο, μια επαρκή συλλογή από καλές πίπες. Το τι είναι μια καλή πίπα είναι και αυτό μεγάλη ιστορία. Ο κανόνας (που για μένα έχει δουλέψει μια χαρά) είναι να αγοράσεις ό,τι καλύτερο μπορείς με τα χρήματα που διαθέτεις. Μια καλή πίπα είναι μια μάχιμη πίπα. Μια πίπα, δηλαδή, που καπνίζει καλά. Υπάρχουν παλιοί καπνιστές που διαθέτουν συλλογές που ξεπερνούν τα 100 κομμάτια και όμως καπνίζουν συστηματικά μόνο τα 20-30 από αυτά. Αυτά είναι τα μάχιμα, τα αγαπημένα. Όταν μπαίνω σε ένα κατάστημα για να αγοράσω μια πίπα, φεύγω κρατώντας εκείνη, που αν δεν την αγόραζα, θα το μετάνιωνα για τις επόμενες ημέρες. Η καπνοσύριγγα είναι πάνω από όλα όργανο καπνίσματος και ο σκοπός της είναι να καπνίζει. Και να καπνίζει καλά. Μην αγοράσετε, λοιπόν, μια πίπα, μόνο και μόνο για να εμπλουτίσετε τη συλλογή σας. Αγοράστε την για να την καπνίζετε χωρίς προβλήματα. Επίσης, λέγεται για τον νέο καπνιστή ότι πρέπει να αγοράσει μια φτηνή πίπα για να μην κλαίει τα λεφτά του, αν τελικά αποφασίσει ότι δεν του αρέσει. Και αυτό κατά τη γνώμη μου είναι λάθος. Αν κάποιος που δεν έχει έμπειρο μάτι αγοράσει μια πίπα των 10-20 ευρώ, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να βγει σκάρτη. Και αν συμβεί αυτό, τότε η εμπειρία που αποζητά ο νέος καπνιστής θα είναι τραυματική και καθόλου απολαυστική. Η πιο σίγουρη λύση είναι να εμπιστευτεί κάποια γνωστή μάρκα καπνοσυρίγγων και με καμιά 50αριά ευρώ θα είναι ok. Σαφώς υπάρχουν και οι συλλέκτες που θα κοιτάξουν με περιφρόνηση μια συλλογή από πίπες εργοστασίου, αλλά μπορείς να απολαύσεις τον καπνό σου μια χαρά και χωρίς να κατέχεις μία Castello ή μια Chonowitsch. Από την άλλη μεριά, καλό είναι να μην το παρακάνει κανείς, έστω και αν μπορεί. Δηλαδή, ο νέος καπνιστής που διαθέτει αρκετά χρήματα, είναι φρόνιμο να μην υπερβαίνει τα 100 ευρώ ανά πίπα στις πρώτες του αγορές. Όσο προσεκτικός και να είναι, είναι άπειρος. Και είναι κρίμα να καταστρέψει ένα κομμάτι που αν το αγόραζε λίγο αργότερα, θα μπορούσε να τον συντροφεύει για μια ζωή. Όπως και να έχει, κάποιος που καπνίζει κάθε μέρα, χρειάζεται minimum 7 πίπες, μία για κάθε μέρα. Μπορεί να καπνίσει 3 φορές μέσα στη μέρα την κάθε πίπα, με μεσοδιαστήματα τουλάχιστον 2 ωρών. Το ιδανικό κατά τη γνώμη μου είναι να καπνίζεις μια φορά την κάθε καπνοσύριγγα και να την αφήνεις να ξεκουράζεται για 5-7 μέρες, αλλά τότε θα χρειαζόταν κάποιος καμιά 20αριά πίπες (εκτός αυτού, η άποψη αυτή αποτελεί έκφανση της γενικότερης διαστροφής μου σχετικά με τη φροντίδα της συλλογής μου).
Πολύ συνοπτικά, λοιπόν, αυτά είναι τα απαραίτητα. Μερικά θέματα, όπως η επιλογή πίπας, είναι σαφώς ευρύτερα. Κατά πάσα πιθανότητα θα αναλωθώ σε φλυαρίες που θα αφορούν σε αυτά τα ζητήματα μεμονωμένα σε επόμενα posts.
Smoke in peace, briar-brothers.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου