Ελληνικές καπνοσύριγγες ΙΙΙ

Και πάμε στις Amadeus. Με έδρα την Αχαΐα, το εργοστάσιο παράγει κυρίως βιομηχανοποιημένες πίπες και κάποιες σειρές με χειροποίητα κομμάτια. Η πρώτη Amadeus που αγόρασα είναι ένα smooth straight egg από τη σειρά Akropolis. Η σειρά δεν υπάρχει πλέον στην ιστοσελίδα της εταιρίας, οπότε φαντάζομαι ότι η παραγωγή σταμάτησε.

Μου άρεσε πάρα πολύ το μέγεθος του μπωλ και η μικρή κολώνα (με το ιωνικού ρυθμού κιονόκρανο) στο επιστόμιο. Έχει αρκετά καλή χωρητικότητα. Μπορείς να καπνίσεις άνετα για μία ώρα, ίσως και περισσότερο. Τα νερά της (ή αλλιώς "φιάμμα") είναι πραγματικά εντυπωσιακά για μια πίπα της κατηγορίας της.

Το στρώσιμό της ήταν αρκετά άνετο. Ακάπνιστη είχε μια επίστρωση στο εσωτερικό του μπωλ. Η επίστρωση που χρησιμοποιεί η Amadeus (τουλάχιστον στις πίπες που έχω δει) έχει ως αποτέλεσμα να είναι ανάγλυφη η εσωτερική επιφάνεια του μπωλ. Αυτό από τη μία βοηθάει στο να "πιάσει" το κάρβουνο πιο γρήγορα. Από την άλλη, όμως, ένα μη εκπαιδευμένο μάτι μπορεί να δυσκολευτεί να διαχωρίσει την επίστρωση από το αναπτυσσόμενο καρβουνάκι.

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που την κάπνισα γεμισμένη μέχρι πάνω με καπνό. Είχα κάνει αρκετά καπνίσματα ανεβαίνοντας σταδιακά στο γέμισμα. Ένα βράδυ αποφάσισα ότι είχε έρθει η ώρα. Γέμισα κανονικά την πίπα μου με W. O. Larsen's Old Fashioned και άναψα το σπίρτο μου. Καθώς η φλόγα άρχισε να χαϊδεύει τον καπνό, μια πολύ όμορφη μυρωδιά γέμισε το δωμάτιο. Ήταν στιγμή απόλυτης απόλαυσης. Μία ώρα πραγματικής χαλάρωσης. Η συγκεκριμένη πίπα "ενηλικιώθηκε" εκείνη την ημέρα. Είναι πλέον αφιερωμένη σε αρωματικούς καπνούς (προς το παρόν στον συγκεκριμένο). Την καπνίζω συστηματικά (στη σειρά της βεβαίως - όχι κάθε μέρα). Το μόνο κακό είναι ότι μερικά μικρά στοκαρίσματα έρχονται σιγά-σιγά στην επιφάνεια. Αλλά δε βαριέσαι.

Η δεύτερη αγορά άργησε λίγο. Είχε καλοκαιριάσει και πέρασα κάνοντας μια βόλτα από ένα γνωστό μου μαγαζί, το οποίο έχει μία καλή συλλογή από Amadeus. Ψάχνοντας βρήκα ένα πολύ όμορφο κομμάτι. Είναι ένα μέσης χωρητικότητας smooth 1/2 bent apple της σειράς Briar & Olive.

Στην ιστοσελίδα αναφέρεται ότι η συγκεκριμένη σειρά περιλαμβάνει χειροποίητες πίπες. Δεν ξέρω αν η δική μου είναι χειροποίητη. Μάλλον δεν είναι, αφού η τιμή της ήταν αρκετά χαμηλή και δεν υπάρχει καμία ένδειξη πάνη στο ξύλο (πχ να είναι κάπου χαραγμένο "hand made"). Πέρα από το δαχτυλίδι από ελιά στο επιστόμιο, αυτό το μηλαράκι έχεο πολύ καλό φιάμμα. Οι φωτογραφίες το αδικούν.

Το μόνο άσχημο είναι κάποια κακοτεχνία στον αεραγωγό του επιστομίου. Προς το άκρο του φαίνεται να μην είναι ομοιογενής η διατομή. Αυτό καθιστά λίγο δύσκολο τον καθαρισμό με μάκτρα. Δεν ξέρω αν το γεγονός ότι αρκετές φορές καπνίζει υγρά προς το τέλος οφείλεται σε αυτήν την κακοτεχνία. Ακόμα στο στρώσιμο είναι (ναι, αυτήν την πάω λάου-λάου). Ελπίζω να διορθωθεί όταν στρώσει. Θα καπνίζω και λίγο πιο ήπια. Ό,τι και να γίνει, η μικρή μου Amadeus είναι χάρμα οφθαλμών. Μπορεί, στο κάτω-κάτω, να της φτιάξω ένα καινούριο επιστόμιο. Δεν ξέρω, βέβαια, αν μπορώ να βρω έναν καλό τεχνίτη στην Ελλάδα που να επιδιορθώνει πίπες (ξέρει κανείς?). Είναι και το δαχτυλιδάκι ελιάς που δε θέλω να χάσω.

Τελευταία, σερφάροντας πέτυχα φωτογραφίες από ένα pipe show. Εκεί εντόπισα τραπέζι της Amadeus. Έχω πετύχει επίσης σε κάποιο on line κατάστημα πίπες φτιαγμένες από την Amadeus, αλλά με άλλο όνομα. Ίσως να έχουν άλλες σειρές, τις οποίες εξάγουν. Φαίνεται, δηλαδή, πως η εταιρία έχει δραστηριότητα και εκτός Ελλάδας.

Εδώ πατάμε pause. Έχει μείνει ακόμα μία (απ' όσο ξέρω) ελληνική φίρμα, η PipeX. Αλλά δεν έχω ιδία πείρα. Χθες μιλούσα με έναν φίλο, που έχει κάποιες στη συλλογή του και ίσως γράψει εκείνος κάποια στιγμή ένα post. Αλλιώς, αφού γυρίσω από το Λυκουριό. Είναι ένα ταξιδάκι που θα κάνω με την πρώτη ευκαιρία.

Και κάτι τελευταίο. Μη σνομπάρετε τις ελληνικές πίπες. Μπορεί να βρει κανείς υπέροχα κομμάτια σε πολύ καλές τιμές. Μην ξεχνάμε ότι ποσοστό της αξίας μιας πίπας βασίζεται στο όνομα και στη ρεκλάμα. Ας κοιτάξουμε πέρα από το σηματάκι του επιστομίου κάποια στιγμή. Στο κάτω-κάτω, μια καλή πίπα είναι μια πίπα που καταρχήν καπνίζει καλά.