Περί αγωγής... ή περί αγενείας

Παν κοινωνικόν σύνολον εις τον πλανήτην μας ( είτε ζωικόν, είτε ανθρώπινον), διέπεται από προκεκαθορισμένους και απαραβιάστους κανόνας, τους οποίους καθέν μέλος του υποχρεούται να τηρή και να υπόκειται εις αυτούς. Ωσαύτως, παραβιάζον κάποιον ή μερικούς εξ αυτών, οφείλει να αναμένη τας αναλόγους συνεπείας. Το αυτό λοιπόν απαντάται εις άπαν ζωικόν - κοινωνικόν σύνολον, λειτουργούντων των μελών του εξ ενστίκτου. Η διαφορά λοιπόν του ιδικού μας ανθρωπίνου – κοινωνικού συνόλου, έγκειται εις τα εξής μερικά στοιχεία :
α) τον Λόγον,
β) την Λογικήν,
γ) την Πνευματικότητα,
δ) την Βούλησιν,
και εις εκείνα τα οποία συνιστούν τα αναφερθέντα ή συνιστώνται εξ αυτών και εν καλλιεργεία, αποφέρουν ως αποτέλεσμα, τον λεγόμενον πολιτισμόν. Ως έλλογα, λογικά, πνευματικά και βουλόμενα αυτοβούλως πεπολιτισμένα όντα, και ουχί μόνον εξ ενστίκτου, οφείλουμε να συν-περί-φερόμεθα, οριζόμενοι εκ τρόπων ευπρεπείας, ευθυκρισίας, ευγενείας και αλληλοσεβασμού. Το βαθμιαίο και ορίζον ποσοστό των ανωτέρω εις την συμπεριφοράν του συναναστρεφομένου χαρακτήρος μας, δηλοί αυτομάτως το επίπεδο της κοινωνικής και πνευματικής μορφώσεως εις την οποίαν ευρισκόμεθα (ήτις δεν διδάσκεται και σαφώς δεν αποκτάται εις κανέν πανεπιστήμιον του κόσμου). Περισσώς αναφέρω πως ελλείψη αυτής, οδηγούμεθα εις την ζωώδη βαρβαρότητα. Επιπροσθέτως αναφέρων την γνωστήν δια τον Έλληνα ρήσιν ‘’είναι εντροπή το ομονοείν’’, θα συνεπλήρωνα πως είναι καλοδεχούμενη και αποδεκτή, πάσα διαφωνία και καλοπροαίρετη κριτική. Άλλως τε, η διαφωνία κατόπιν ερεύνης, η αντιπαράθεσις και ο διάλογος, είναι η βάσις και το θεμέλιον της εξελίξεως και της προόδου.

Παράκλησις :
Λοισθία παράκλησίς μου προς τους όποιους παρεκτρέποντας,
η σύνεσις, η εγκράτεια και η μη κίνησις της δημοσίας αιδούς!

Οι νοούντες ενόησαν…
Οι υπόλοιποι ηπόρησαν!

Επισήμανσις:
Το παρόν ‘’αναθηματικόν’’ κείμενον, συνετάχθη αφορμή δραμόντων δυσαρέστων γεγονότων, άτινα με ηνώχλησαν και με κατέστησαν δύσθυμον τα μάλιστα.


Καπνίζετε κι ευδαιμονείτε!