Ο σοβαρός Ιρλανδός

Δεν είχα στην κατοχή μου ούτε μία Peterson. Δεν είναι δυνατόν να είσαι καπνιστής πίπας και να μην έχεις δοκιμάσει έστω και μια φορά τη φημισμένη ιρλανδέζικη καπνοσύριγγα. Μάλλον είναι δυνατόν, αλλά είναι κρίμα κατά τη γνώμη μου. Οι Peterson, μαζί με τις Savinelli και τις Stanwell είναι το τρίπτυχο των εξαιρετικών mid range (αν και οι τρεις εταιρίες παράγουν κομμάτια που εντάσσονται στις high end). Petes, Savs, & Stannies. Κατείχα κομμάτια από τις άλλες δύο φίρμες. Είχε έρθει ο καιρός για την τρίτη γωνία που θα συμπλήρωνε τις 180 μοίρες. Ένα άλλο θέλγητρο ήταν το p-lip. Είχα ακούσει πολλά καλά και κακά για την πατέντα της Peterson. Κατηφόρησα προς κέντρο λοιπόν. Κάτι με έχει πιάσει τους τελευταίους μήνες με τα straight billiards. Ασκούν μία ακατανόητη γοητεία πάνω μου.

Peterson Aran 106. Με ένα πολύ όμορφο δαχτυλίδι να δένει το επιστόμιο με το shank.

Η μανία που προανέφερα, αφορά κυρίως σε straight billiards με σχετικά παχειά τοιχώματα.

Η πρώτη μου Peterson δε θα μπορούσε παρά να έχει p-lip στο επιστόμιο. Πατενταρισμένο από καιρό, υποτίθεται ότι στέλνει τον καπνό στον ουρανίσκο, συμβάλλοντας στην αποφυγή του δαγκώματος.

Βέβαια, παρά τις προφυλάξεις, αν προκαλέσεις έναν επιθετικό καπνό, κανένα φίμωτρο δεν θα σε σώσει. Το p-lip μου αρέσει. Όπως και το fishtail. Είναι θέμα ποικιλίας.

Αλλά το εκπληκτικότερο που έχει να επιδείξει η καπνοσύριγγά μου είναι τα μάτια της. Το χρώμα της σειράς Aran μου αρέσει ιδιαιτέρως. Η αντίθεση που έχει επιτευχθεί εδώ είναι βάλσαμο για τον αμφιβληστροειδή μου.

Χρειάστηκε δουλειά μιας ολόκληρης νύχτας για να βγάλω τη μπογιά από το εσωτερικό του μπωλ και του shank. Χρειάστηκαν επίσης αρκετά καπνίσματα, μέχρι να τη στρώσω ελλείψει βοηθητικής επίστρωσης. Αλλά άξιζε τον κόπο. Πάντα με φιλτράκι balsa, ο Ιρλανδός τούτος φλερτάρει προς το παρόν με αρκετούς αγαπημένους καπνούς. Αναρωτιέμαι αν τελικά θα κατασταλλάξει κάπου.